Η Εκκλησία της Αλβανίας στο διάλογο με τους Κόπτες που ξανάρχισε μετά από 31 χρόνια
Και η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας συμμετείχε στο διάλογο των Ορθοδόξων με τους Κόπτες (δεν συνηθίζεται πλέον η χρήση του όρου Μονοφυσίτες), που επαναλήφθηκε, μετά από 31 χρόνια, στις 16 και 17 Σεπτεμβρίου 2024 στο Κάιρο (Μονή Abba Bishoy), με πρωτοβουλία του Κόπτη Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου.
Την αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Αλβανίας αποτελούσαν ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης και ο αρχιμανδρίτης π. Αναστάσιος της Αρχιεπισκοπής Τιράνων. Παρούσες ήταν ακόμη και αντιπροσωπείες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς και των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας, Αντιόχειας, Ιερουσαλήμ, Ρωσίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, καθώς και των Εκκλησιών της Κύπρου, της Ελλάδας, της Πολωνίας.
Κόπτες ονομάζονται οι αυτόχθονες Χριστιανοί της Αιγύπτου, που ανάγουν τις ρίζες από την αποστολική εποχή. Ανήκουν δογματικά στη λεγόμενη οικογένεια των προ-Χαλκηδονίων Εκκλησιών (μαζί με τους Αρμένιους και τους Συρο- ιακωβίτες) και αποκόπηκαν από την αρχαία αδιαίρετη Εκκλησία μετά τη Δ' Οικουμενική Σύνοδο του 451 στη Χαλκηδόνα, επειδή δεν αποδέχτηκαν τις αποφάσεις της για τη χριστολογική διδασκαλία των δυο φύσεων των Χριστού.
O διάλογος Ορθοδόξων και Κοπτών έχει παρελθόν. Ξεκίνησε ανεπίσημα την περίοδο 1964-1971, συνεχίστηκε επίσημα το 1985 έως το 1993, ενώ άρχισε και πάλι το 2024.
Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας τον διάλογο τον αντιλαμβάνεται και τον εκφράζει ως καθολική επίγνωση της κοινής κατανόησης του αποκαλυπτικού βιώματος της Ορθοδοξίας.
Η καθολικότητα της συνείδησης της Αλήθειας, δείχνει με τη στάση του ο κ. Αναστάσιος, ότι ενισχύει και δεν αποκλείει τη συζήτηση και την επικοινωνία.
Και ακόμη ότι προηγείται η ζωή του Πνεύματος από κάθε σχήμα, λόγο ή τύπο.
Η πορεία του είναι μια ακόμη απόδειξη πως η Εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να υπηρετεί την ιστορική αυτοσυνειδησία της ως φορέας ενότητας, αγάπης και ειρήνης.
Και στην ποιμαντική του και στη λατρευτική του και στην κοινωνική του και στην επιστημονική του και στη χαρισματική του δράση και διάσταση, επιδιώκει τη συσχέτιση της αλήθειας με την πραγματικότητα, που οδηγεί στη σύζευξη και όχι τη διάσπαση.
Στον απεγκλωβισμό και όχι στον εγκλωβισμό. Στην πνευματοφορία και όχι στη νοησιαρχία. Στα ανοίγματα και όχι στα προβλήματα.
Του π. Ηλία Μάκου / orthodoxtimes.gr
