O εορτασμός ανακομιδής και μετακομιδής Ιερών Λειψάνων Αγίου Ρηγίνου Λεβαδείας

Στόν  Ἱερό Προσκυνηματικό Ναό τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου Λεβαδείας, μέ ἀφορμή τόν ἑορτασμό τῆς ἀνακομιδῆς καί μετακομιδῆς   τῶν   ἱερῶν   λειψάνων   τοῦ   Ἁγίου   μας, πραγματοποιήθηκαν   διάφορες   λατρευτικές   ἐκδηλώσεις, τό διήμερο 1 καί 2 Ἰουνίου ἐ.ἔ..

Ἔτσι,   τό   Σάββατο   1   Ἰουνίου,   7.30   μ.μ.   ἐτελέσθη Μέγας   Πανηγυρικός   Ἑσπερινός,   μέ   τήν   συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ, ἀλλά καί τῶν ἀρχῶν τοῦ Νομοῦ καί τῆς πόλεως   Λεβαδείας.   

Τόν   θεῖο   λόγο     ἐκήρυξε   ὁ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μακαριωτίσσης πανοσ. Ἀρχιμ.   π.   Θεοδόσιος.   

Στό   κήρυγμά   του   ὁ   ὁμιλητής ἀναφέρθηκε   στό   φαινόμενο   τῆς   εἰδωλολατρείας   πού κυριαρχοῦσε τήν περίοδο πού ἔζησε ὁ Ἅγιος Ρηγίνος. Ἡ εἰδωλολατρεία   ἦταν   στήν   οὐσία   ἡ   θεοποίηση   τῶν ἀνθρωπίνων   παθῶν   καί   ἀδυναμιῶν,  στήν   ὁποία   οἱ ἄνθρωποι   προέβαιναν,   ἐπειδή   δέν   μποροῦσαν   ἤ   δέν ἤθελαν νά τίς ἀντιμετωπίσουν καί κατανικήσουν. 

Ἐνῶ, ὅμως,   ἡ   εἰδωλολατρεία   ἔχει   ὑποτίθεται   ἐκλείψει   πρό πολλοῦ,   ὡς   ἀποδεκτό   καί   ἀναγνωρισμένο   θρησκευτικό μοντέλο,   ἐμφανίζεται,   ἐνίοτε,   μέ   μορφές συγκεκαλυμμένης   θεοποίησης   ἑνός   ἐκκοσμικευμένου τρόπου ζωῆς, ἀπό τόν ὁποίο ἀπουσιάζει ἡ ἀναφορά στόν ἀληθινό Θεό  καί ἡ   βίωση τῆς  Ὀρθοδόξου  πίστεως.  

Μέ ἄλλα   λόγια,   εἰδωλολατρεία   παρατηρεῖται   καί   σήμερα, ἀκόμα   καί   ἀνάμεσα   στούς   Χριστιανούς,   οἱ   ὁποῖοι νομίζουν ὅτι μποροῦν νά συνταιριάξουν τήν Χριστιανική ἰδιότητα μέ τήν κοσμικότητα καί τό ὑλιστικό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. Ἄς μιμηθοῦμε, λοιπόν, τόν Ἅγιο Ρηγῖνο ὡς πρός τήν   πίστη,   καί   νά   ἀντιστεκόμαστε   σέ   κάθε   μορφή σύγχρονης   εἰδωλολατρείας.  

Στή   συνέχεια   ἀκολούθησε ἱερά   λιτάνευση   τῆς   ἱερᾶς   Εἰκόνος   καί   τῶν   ἱερῶν λειψάνων   τοῦ   Ἁγίου   Ρηγίνου   μέ   τή   συμμετοχή   τῆς φιλαρμονικῆς τοῦ Δήμου Λεβαδέων ὑπό τόν μαέστρο κ. Γεώργιο   Κοσμίδη,   καθώς   καί   μέλη   τοῦ   παραρτήματος Λιβαδειᾶς τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων.Τήν κυριώνυμο  ἡμέρα,  Κυριακή  2  Ἰουνίου, ἐψάλλη   ὁ πανηγυρικός ὄρθρος καί ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία ἀπό τόν   Σεβασμιώτατο   Ποιμενάρχη   μας   κ.   Γεώργιο, πλαισιούμενο ἀπό τόν ἐφημέριο τοῦ Προσκυνήματος π. Ἀλέξιο καί ἄλλους κληρικούς. 

Στο   κήρυγμά   του   ὁ   Σεβασμιώτατος   ἀναφέρθηκε,   μέ ἀφορμή   τήν   Εὐαγγελική   Περικοπή,   στη   σωτήρια συνάντηση   τῆς   Σαμαρείτιδος   μέ   τόν   Χριστό.   Ὅταν   ὁ ἄνθρωπος ἀνακαλύψει τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή του προσανατολίζεται διαφορετικά καί διακατέχεται ἀπό ἕνα αἰσιόδοξο νόημα. Εἶναι τόση ἡ πνευματική εὐφορία πού τόν διακρίνει, ὥστε νά ἐπιθυμεῖ νά τή γνωρίσουν καί οἱ ἄλλοι γιά νά μετέχουν κι αὐτοί στόν πλούτο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Στό σημερινό Εὐαγγέλιο τῆς Σαμαρείτιδος ὁ Χριστός ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ χριστιανική ἀλήθεια εἶναι τό «ὕδωρ τό ζῶν» πού ξεδιψάει τίς ψυχές πού τόν ἀναζητοῦν, ἀλλά τόν ἀναζητοῦν δυστυχῶς σέ λάθος δρόμο. Γι’ αὐτό καί λέγει:   «Ὅποιος   πίνει   ἀπ’   αὐτό   τό   νερό-   φυσικό-   θά διψάσει πάλι. Ὅποιος ὅμως πιεῖ ἀπ’ τό νερό πού θά τοῦ δώσω ἐγώ δέν θά διψάσει ποτέ».Σέ ἄλλο σημεῖο ὁ Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος ἀνέφερε ὅτι   ἄν   ὁ   σύγχρονος   ἄνθρωπος   παρουσιάζεται   σήμερα διψασμένος περισσότερο παρά ποτέ, αὐτό ὀφείλεται γιατί ἀποχωρίστηκε ἀπό τόν Θεό πού εἶναι «πηγή τοῦ ὕδατος ζῶντος».   Δέν   ἔχει   νόημα   νά   ὑπάρχει   κάποια   πηγή   μέ δροσερό νερό, πρέπει νά τήν προσεγγίζει μέ διάθεση νά πιεῖ καί νά χορτάσει. Τό ἴδιο βέβαια ἰσχύει καί γιά τήν πνευματική δίψα. Νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά τήν βιώσει στή ζωή του, ὅπως ἔπραξε καί ὁ σήμερα ἑορταζόμενος   Ἅγιος   Ρηγῖνος. Δυστυχῶς σήμερα συμβαίνει τό ἑξῆς παράδοξο: Ὁ ἄνθρωπος   ἔχει   τά   πάντα   καί   τοῦ   λείπει   τό σημαντικότερο, ὁ Θεός. Γι’ αὐτό καί οἱ ψυχές πάσχουν ἀπό παρατεταμένη πνευματική ξηρασία. Καί θά εἶναι ἔτσι μέχρι νά   ἀκούσουν τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ: «Ἐάν τίς διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Οἱ ἐκδηλώσεις ὁλοκληρώθηκαν, τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, μέ τόν μεθέορτο Ἑσπερινό, τά Ἐγκώμια καί τήν Ἱερά Παράκληση πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου.