Το ανατολίτικο παζάρι του Ερντογάν άγγιξε και τον Αρχιδιάκονο του Βαρθολομαίου. Ο «σουλτάνος» αρνείται να παρατείνει την άδεια παραμονής του. Ο νεαρός θεολόγος είναι χειροτονία του Ελπιδοφόρου
Έγινε γνωστό δημοσιογραφικά ότι η Τουρκία δεν ανανέωσε την άδεια παραμονής του Μεγάλου Αρχιδιακόνου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Αλεξάνδρου ο οποίος προέρχεται από τα σπλάχνα της Ζακύνθου και μάλιστα από το χωριό Φαγιάς, γιος του Ιακώβου Κούτση.
Ωστόσο δεν πρόκειται περί απέλασης όπως γράφτηκε και ακούστηκε αλλά περί καθυστερημένης έκδοσης της άδειας παραμονής. Και αυτή η εξέλιξη δεν αφορά μόνο τον Αρχιδιάκονο αλλά και άλλα πρόσωπα που σχετίζονται και υπηρετούν στο Φανάρι ή σε άλλες υπηρεσίες του Πατριαρχείου στην Τουρκία.
Ο συμπαθής και διακριτικός Αρχιδιάκονος Αλέξανδρος μπορεί εδώ και λίγες ημέρες να βρίσκεται παροπλισμένος στην Ελλάδα, αλλά πολύ σύντομα θα πάρει τον δρόμο της επιστροφής προς το Φανάρι.
Εν κατακλείδι να πούμε ότι η απόφαση για την μη ανανέωση της άδειας του Αρχιδιακόνου Αλεξάνδρου και άλλων προσώπων που σχετίζονται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ελήφθη την περίοδο του Πάσχα.
Και από την άποψη αυτή η Τουρκία είναι έκθετη ηθικά και δεοντολογικά! Αν μη τι άλλο ο π. Αλέξανδρος δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε κληρικός αλλά είναι ο Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο οποίος κατέχει την επίζηλη θεσμική θέση στην Πατριαρχική Αυλή και ήδη αγαπάται και περιβάλλεται πατρικά και στοργικά από τον Πρώτο των Ορθοδόξων, τον Πατριάρχη του Γένους, ο δε εκάστοτε Μέγας Αρχιδιάκονος είναι ένας από τους πλησιέστερους και πλέον έμπιστους συνεργάτες του.
Και η κίνηση αυτή της Τουρκίας μπορεί να εντάσσεται στον σκληρό πλαίσιο της τυπολαγνείας που την διακρίνει αλλά δεν παύει να είναι εχθρική!
Πλήρη ενημέρωση του Υπουργείου Εξωτερικών
Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει πλήρη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα εντός του Πατριαρχείου, όμως, για λόγους που παραμένουν άγνωστοι, αποσιωπά το γεγονός και αρνείται να «σηκώσει» το θέμα, ζητώντας εξηγήσεις.
Η σιωπή αυτή μοιάζει… ένοχη, όπως ένοχη μοιάζει και η συνολική στρατηγική της κυβέρνησης, που έχει αποφασίσει να διαφυλάξει με κάθε κόστος και κάθε τρόπο το δήθεν καλό κλίμα της Διακήρυξης των Αθηνών.
Το βασικό, όμως, ερώτημα που προκύπτει, γνωρίζοντας τη λογική της Τουρκίας, είναι κατά πόσο θα επιχειρήσει να βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Αθήνα το ζήτημα της επιστροφής του αρχιδιακόνου. Κοινώς, αν θα θέσει ζήτημα επιστροφής του στην Κωνσταντινούπολη με αντάλλαγμα ελευθερία κίνησης στους ψευδομουφτήδες της Θράκης ή σε άλλες εθνικιστικές οργανώσεις που δρουν στην περιοχή με τις ευλογίες του «σουλτάνου».