[Ανανεώθηκε] Χωρίς μεσάζοντες και με το σπαθί του. Ο Ιερώνυμος χειροτόνησε Επίσκοπο τον «καλό Σαμαρείτη» του Νοσοκομείου Άγιος Σάββας. O π. Νεκτάριος δεν ξεκινά τώρα την καριέρα του, ούτε περίμενε να γίνει δεσπότης για να προσφέρει

 

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης τελέσθηκε σήμερα η εις Επίσκοπον Χειροτονία του Θεοφιλ. Επισκόπου Φωτικής κ. Νεκταρίου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό των Αθηνών.

Ήταν μια εκλογή (όπως ήδη έχουμε γράψει στις σελίδες μας) και χειροτονία διαφορετική από τις άλλες που ζήσαμε και βιώσαμε τις τελευταίες ημέρες. 

Και τούτο διότι ο π. Νεκτάριος δεν ξεκινά την καριέρα του, ούτε περίμενε να γίνει Επίσκοπος για να αρχίσει να εργάζεται και να προσφέρει. Αντιθέτως εργάσθηκε σκληρά μέχρι τώρα, ανακούφισε με την φροντίδα και την αγάπη του ασθενείς ανθρώπους, άνοιξε πόρτες περίθαλψης και ξεπροβόδισε χριστιανούς στην τελευταία τους κατοικία που δεν τα κατάφεραν στη μάχη με τις ασθένειες.

Ήταν και παραμένει ένας Σαμαρείτης.

Αυτόν τον κληρικό- άνθρωπο τίμησε η Εκκλησία έστω και αργά και τον προήγαγε εις Επίσκοπο.

Το περίεργο αυτής της χειροτονίας είναι το εξής: 

ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος ο οποίος συνήθως λέγει λίγα λόγια στον κάθε νεοχειροτονηθέντα Επίσκοπο και μάλιστα τις περισσότερες φορές δείχνει να το βαριέται κιόλας, στη χειροτονία αυτή, σε αντίθεση με όλες τις άλλες, ήλθε προετοιμασμένος και τα όσα είπε τα είπε από διφθέρας, όχι τόσο για να ξέρει τι θα πει αλλά για να μην ξεχάσει να περάσει τα μηνύματα που ήθελε και μάλιστα από τηλεοράσεως.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που επέλεξε η χειροτονία να γίνει Κυριακή για να έχει τηλεοπτική αναμετάδοση. 

Αλλά το ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να περιμένουνε εις μάτην απάντηση είναι το εξής: 

βοήθησε η διοίκηση της Εκκλησίας  μέχρι τώρα τον π. Νεκτάριο στο έργο του ή τον άφησε ήσυχο να πράττει κατά βούληση όπως έκανε πάντα; 

Και τώρα τον επιβραβεύει για όλα όσα ο ίδιος προσέφερε στον πάσχοντα συνάνθρωπο. 

Και από την άποψη αυτή άξιζε αυτή η επιβράβευση. 

Στο πρόσωπο του π. Νεκταρίου τιμώνται οι δεκάδες ανώνυμοι κληρικοί μας που εργάστηκαν και πρόσφεραν πολλά στους συνανθρώπους μας και όμως ποτέ κανείς δεν τους είπε ένα ευχαριστώ. 

Πολύ περισσότερο δεν τους επιβράβευσε έστω και εις τας δυσμάς της πορείας των. 

Και επαναλαμβάνουμε αυτό που γράψαμε και την ημέρα της εκλογής: 

για δύο τρεις τέτοιες επιλογές  που έγιναν άξιζαν οι πολυάριθμες εκλογές Επισκόπων τον περασμένο Οκτώβριο.

Ο τίτλος Φωτικής, που δόθηκε στο νεοχειροτονημένο Επίσκοπο Νεκτάριο (Μηλιώνη), 81 ετών (γεννημένος το 1942),  και ο οποίος μέχρι σήμερα και για 56 ολόκληρα χρόνια, από το 1967 δηλαδή, διακονεί στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”, δεν είναι άσχετος με την καταγωγή  του...

Κατάγεται από την Κεραμίτσα Φιλιατών Θεσπρωτίας, ενώ η επισκοπή Φωτικής, με έδρα την Παραμυθιά, είχε  στη δικαιοδοσία της ολόκληρη την περιοχή. 

Πτυχιούχος της Θεολογίας και της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ηλικία 20 ετών εκάρη μοναχός στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων από τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής και μετέπειτα μητροπολίτη Πειραιώς αείμνηστο Καλλίνικο. Τον Αύγουστο του 1964 χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών μακαριστό Διονύσιο. Το 1965 διορίστηκε διάκονος στον Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου και τον Νοέμβριο του 1970 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και διορίστηκε εφημέριος στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα, όπου διακονεί μέχρι και σήμερα τους πάσχοντες ασθενείς.

Το ξεκίνημα, τα εμπόδια, η πορεία αγάπης, η προσέγγιση του πονεμένου. Από όλα αυτά τα στάδια πέρασε ο Επίσκοπος Νεκτάριος. 

Και σε χιλιάδες ανθρώπους, που σκληρά δοκιμάστηκε η υγεία τους,  όλα αυτά τα χρόνια συμπαραστάθηκε με την πίστη του. Πιστεύει, πιστεύει θερμά, ακλόνητα ο αχθοφόρος αυτός της αγάπης. 

Και μέσα στο βουητό της αρρώστιας των ανθρώπων, προσπαθούσε να μη σβήσει από την ψυχή τους η λαχτάρα της κορυφογραμμής. Και να μην ατονήσει η κάθε προσπάθεια, ο κάθε αγώνας για την πνευματική άνοδο. 

Η εποχή μας έχει ανάγκη από ιερωμένους σαν τον Θεοφιλέστατο Νεκτάριο, που να μην κάμπτονται στην προσφορά του καλού, όσα οδοφράγματα και αν συναντούν μπροστά τους. 

Όλα αυτά τα χρόνια δίπλα σε ασθενείς, διδάχθηκε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Και τα δύο συστατικά έχουν την αξία τους.  Αν δεν πρέπει να παραμελείται το σώμα, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να υπάρχει αδιαφορία για την ψυχή. Γιατί, πάνω από την ύλη είναι η ψυχή.  Ο αληθινά πιστός δεν χωρίζει τους δύο κόσμους. Ενδιαφέρεται και για τους δύο. Δεν λησμονεί, όμως, ότι η ψυχή έχει τα πρωτεία. 

Τόσες δεκαετίες ο Επίσκοπος, πλέον, Νεκτάριος, δίνει πολύ πρόθυμα την κατάλληλη “τροφή” σε πονεμένες ψυχές, για να δυναμώσουν, να ενισχυθούν, να τονωθούν. Το φως της ψυχής του, το ρίχνει σαν προβολέα σε θλιμμένες ψυχές…

Κάθε φορά γονατίζει και προσεύχεται και ζητάει από τον Κύριο οι άρρωστοι του νοσοκομείου να γίνουν καλά και να ενισχυθούν και με φτερά να γυρίσουν στο σπίτι τους. Και ο Κύριος ακούει την προσευχή και δίνει τη χάρη και τη συμπαράστασή Του με τον δικό του τρόπο. 

Το έργο του, επειδή γίνεται με κίνητρο την αγάπη, έχει μεγάλη αξία και στη ζωή τη δική του και στη ζωή των άλλων. 

Της Πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας και της χειροτονίας του π. Νεκταρίου σε Επίσκοπο Φωτικής, προέστη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, συλλείτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Θηβών κ. Γεωργίου, Ιλίου κ. Αθηναγόρα, Κηφισίας κ. Κυρίλλου, Γλυφάδας κ. Αντωνίου, Μάνης κ. Χρυσοστόμου, Φθιώτιδος κ. Συμεών και Θαυμακού κ. Ιακώβου, ηγουμένου της Ι. Μονής Πετράκη.

Πηγή: π. Ηλίας Μάκος/​exapsalmos.gr