11 Ιουλίου 1974: Δώδεκα μητροπολίτες διαμάντια ποιμαντικής εκδιώχθηκαν από τις μητροπόλεις τους
11 Ιουλίου 1974.
Δώδεκα (12) μητροπολίτες εκδιώχθηκαν από τις μητροπόλεις τους, από τον επί χούντας Ιωαννίδη, Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ (Τίκκα) και την «πρεσβυτέρα» αμαρτωλή ιεραρχία, χωρίς απαγγγελία οιασδήποτε εις βάρος τους κατηγορίας, χωρίς δίκη και δικαστική απόφαση και χωρίς δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη, πριν από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, με βάση τις Συντακτικές Πράξεις 3 και 7 της δικτατορίας του Iωαννίδη.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατία δεν δικαιώθηκαν.
Η μνήμη τους Αιωνία:
Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνος (Πούλος),
Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτων (Συμεωνίδης),
Ζακύνθου Απόστολος (Παπακωνσταντίνου)
Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνος (Σακελλαρόπουλος)
Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμος (Γκατζιρούλης)
Αλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος (Χρόνης),
Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (Παρασκευόπουλος),
Δημητριάδος Ηλίας (Τσακογιάννης),
Λαρίσης, Πλαταμώνος και Τυρνάβου Θεολόγος (Πασχαλίδης),
Παραμυθίας Παύλος (Καρβέλης),
Χαλκίδος Νικολάος (Σελέντης)
Τρίκκης και Σταγών Σεραφείμ (Στεφάνου).
Η απομάκρυνση των μητροπολιτών
Στις 13 Ιουνίου 1974, απομακρύνθηκαν οι πρώτοι μητροπολίτες.
Με εισήγηση του Αρχιεπισκόπου η Ιεραρχία αποφάσισε , με μικρή πλειοψηφία ( 17 ψήφοι υπέρ, 15 κατά), την απομάκρυνση των μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου και Ζακύνθου Αποστόλου, ως «εξ’ αρχής αντικανονικώς εκλεγέντων».
Στις 25 Ιουνίου, έρχεται η σειρά του μητροπολίτη Αττικής και παρ’ ολίγον διαδόχου του Ιερώνυμου, Νικόδημου.
Στις 2 Ιουλίου, εκδίδεται η Συντακτική Πράξη 7, με την οποία διευρύνεται η σύνθεση της Ιεραρχίας με τους μητροπολίτες που εξελέγησαν μετά την έκδοση της Πράξης 3 του Ιανουαρίου της ίδιας χρονιάς, επεκτείνεται η απαγόρευση προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας και για τις πράξεις των εκλογών , μεταθέσεων και απομακρύνσεων που θα γίνουν στο μέλλον και καθιερώνεται νέο αδίκημα, αυτό «της διατάραξης της ειρήνης και της ενότητος της Εκκλησίας».
Στις 11 Ιουλίου, απομακρύνονται οι μητροπολίτες Κιλκισίου Χαρίτων, Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίνος, Θεσσαλονίκης Λεωνίδας, Τρίκκης Σεραφείμ, Δημητριάδος Ηλίας, Παραμυθίας Παύλος, Λαρίσης Θεολόγος , Χαλκίδος Νικόλαος και Διδυμοτείχου Κωνσταντίνος. Οι μητροπολίτες Κιλκισίου και Διδυμοτείχου είχαν εκλεγεί πριν από το απριλιανό πραξικόπημα του 1967 από την κανονική Ιεραρχία, ο πρώτος το 1965 και ο δεύτερος το 1957. Όμως απομακρύνθηκαν με την κατηγορία της σύστασης «παρασυναγωγής» για την ανατροπή του αρχιεπισκόπου.
Οι μητροπολίτες αντέδρασαν, επιμένοντας για χρόνια στην επιστροφή τους, και η Εκκλησία βυθίστηκε σε μια κρίση που έληξε ουσιαστικά στη δεκαετία του ‘90 και με το θάνατο αρκετών εκ των απομακρυνθέντων.
