14 χρόνια χωρίς τον Σπύρο Καλογήρου
Ο Σπύρος Καλογήρου, ένας από τους αξιαγάπητους «κακούς» του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή πριν από 14 χρόνια, στις 27 Ιουνίου του 2009.
Επρόκειτο για έναν σπουδαίο ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου, πολλοί ρόλοι του οποίου έχουν μείνει αλησμόνητοι στο ελληνικό κοινό. Είχε ταυτιστεί με τον ρόλο του κακού, πλην όμως έχει χαρίσει απολαυστικές στιγμές γέλιου μέσα από σκηνές όπου ερμήνευε κωμικούς ρόλους.
Γεννημένος στην Αθήνα, το έτος 1922, ο Καλογήρου μεγάλωσε μέσα σε πολύ φτωχική οικογένεια και από τα εφηβικά του χρόνια αναγκάστηκε να εργάζεται. Αφού άνοιξε φωτογραφείο από κοινού με τον αδερφό του, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο και παράλληλα έγραφε στίχους τους οποίους διάβαζε στον ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκεί τον άκουσε κάποτε ένας σκηνοθέτης και τον προέτρεψε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία και να γραφτεί σε μια σχολή υποκριτικής. Όταν ο Καλογήρου αρνήθηκε, ο σκηνοθέτης της ΥΕΝΕΔ επέμεινε και τελικά τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου.
Η είσοδος στη Δραματική Σχολή έμελλε να αποδειχθεί διπλά καθοριστική για τη μετέπειτα ζωή του Σπύρου Καλογήρου. Όχι μόνο επειδή αποτέλεσε αφετηρία για μια μεγάλη καριέρα στο θεατρικό σανίδι και στη μεγάλη οθόνη. Αλλά και γιατί εκεί γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Ευαγγελία Σαμιωτάκη, με την οποία έζησαν μαζί για περισσότερο από 50 χρόνια, ενώ απέκτησαν έναν γιο.
Η παρθενική συμμετοχή του στο θέατρο ήρθε το 1955, στον «Ερωτόκριτο», με τον θίασο του Ν. Χατζίσκου, ενώ η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά να διαμορφώνεται με την ένταξή του στο «Θέατρο Τέχνης» του Καρόλου Κουν, το 1960. Ακολούθησαν συμμετοχές του σε ιστορικές παραστάσεις, όπως οι «Όρνιθες» και οι «Πέρσες», στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμη, συνεργάστηκε με τους θιάσους των Λαιμού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολωμού, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη, Κατερίνας κ.ά. Μετά το ’80, ο Καλογήρου και η επίσης ηθοποιός σύζυγός του έκαναν τον δικό τους θίασο, ανέβασαν παραστάσεις και πραγματοποίησαν περιοδείες. Η τελευταία χρονιά που ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι, ήταν το έτος 1999, όταν έπαιξε στο πλευρό της Μιμής Ντενίση, στο έργο «Εγώ η Λασκαρίνα».
Στον κινηματογράφο ο Σπύρος Καλογήρου πρωτοεμφανίστηκε το 1955 στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» και έκτοτε έλαβε μέρος σε περισσότερες από 60 ταινίες, συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού σινεμά. Ενδεικτικά, στη φιλμογραφία του περιλαμβάνονται οι ταινίες: «Η Αθήνα τη νύχτα», «Μανταλένα», «Λόλα», «Στεφανία», «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», «Η Μαρία της σιωπής», «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο».
Το 1966, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στη μικρού μήκους ταινία «Τζίμης ο Τίγρης» του Παντελή Βούλγαρη και οι κριτικοί κινηματογράφου τού απένειμαν το 1971 τον Αργυρό Απόλλωνα για τον ρόλο του στην ταινία «Κατάχρηση εξουσίας». Επίσης, τιμήθηκε με τη Χρυσή Κεφαλή του «Θεάτρου Βαχτάγκοφ» της Μόσχας.
Τέλος, ο Σπύρος Καλογήρου έλαβε μέρος σε πολλές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 1980, καθώς και σε τηλεοπτικές σειρές, ήδη από τις αρχές του ’70 μέχρι και το 2004.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποσυρθεί από τον χώρο του θεάματος, όπως και σύζυγός του, Ευαγγελία Σαμιωτάκη, η οποία απεβίωσε οχτώ χρόνια μετά από τον Σπύρο Καλογήρου, τον Μάρτιο του 2017.
