Εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Βέροια
Την Κυριακή 21 Μαΐου (του Τυφλού) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας.
Στο τέλος της λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στον εορτάζοντα εφημέριο της Ενορίας πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Νικολαΐδη.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Ἀνάστηθι καί στῆθι ἐπί τούς πόδας σου· εἰς τοῦτο γάρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καί μάρτυρα ὧν τε εἶδες, ὧν τε ὀφθήσομαί σοι».
Ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα, ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο νά ἀφηγεῖται τήν οὐράνια ὀπτασία πού εἶδε στόν δρόμο πρός τή Δαμασκό καί τόν ἔκανε νά ἀλλάξει ριζικά τή ζωή του, νά δεῖ τό φῶς τῆς ἀληθείας καί νά κηρύξει τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλο τόν κόσμο.
Ἦταν τυφλός προηγουμένως ὁ Σαῦλος, ὄχι ὡς πρός τούς σωματικούς ὀφθαλμούς ἀλλά ὡς πρός τούς πνευματικούς. Γι᾽ αὐτό καί ὄχι μόνο δέν πίστευε στόν Χριστό, ἀλλά καί ἐδίωκε σφοδρά τούς μαθητές του.
Ὁ Χριστός ὅμως, πού γνωρίζει τήν ψυχή καί τή διάθεση τοῦ κάθε ἀνθρώπου, σπεύδει νά τόν βρεῖ· καί κλείνοντάς του προσωρινά τούς σωματικούς ὀφθαλμούς, τόν θεραπεύει ἀπό τήν τύφλωση τῆς ψυχῆς καί τόν μεταβάλλει σέ διαπρύσιο κήρυκά του.
Τυφλός ὅμως ἦταν καί τό κύριο πρόσωπο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, καί μάλιστα ἐκ γενετῆς. Ὁ Χριστός τόν πλησίασε ὄχι τυχαῖα, ἀλλά γιατί γνώριζε τήν ἀγαθή του διάθεση καί γιατί, ὅπως εἶπε καί στούς μαθητές του, γεννήθηκε τυφλός γιά νά φανερωθοῦν σ᾽ αὐτόν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί, ἀφοῦ τοῦ ἄλειψε μέ πηλό τά μάτια καί τόν ἔστειλε νά πλυθεῖ, ὁ τυφλός ἀνέβλεψε ὄχι μόνο σωματικά ἀλλά καί ψυχικά. Εἶδε γιά πρώτη φορά τόν κόσμο, ἀλλά εἶδε καί τήν ἀλήθεια, εἶδε τόν Χριστό, καί ἔγινε καί αὐτός, ὅπως καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κήρυκας τῆς ἀληθείας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ δύο αὐτές περιπτώσεις, τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ καί τοῦ πρώην διώκτου Σαύλου, πού θεραπεύθηκαν ἀπό τή σωματική καί τήν ψυχική τους τύφλωση μέ τή θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι οἱ μόνες στίς ὁποῖες ὁ Χριστός ἀποκαλύφθηκε σέ ἀνθρώπους καί τούς ὁδήγησε στό φῶς τῆς ἀληθείας καί τῆς πίστεώς του.
Πολλοί νομίζουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι κάπου μακριά καί δέν ἀσχολεῖται μέ τούς ἀνθρώπους καί μέ ὅ,τι συμβαίνει στόν κόσμο μας. Ὅμως αὐτό δέν ἰσχύει, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας εἴκοσι αἰῶνες τώρα. Ὁ Χριστός ὑποσχέθηκε στούς μαθητές του πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή του ὅτι δέν θά τούς ἐγκαταλείψει καί θά εἶναι μαζί τους μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος. Καί αὐτή τήν ὑπόσχεση τήν τηρεῖ. Τήν τηρεῖ ὄχι σάν ἕνας θεατής ἀπό ἀπόσταση ἀλλά ὡς Σωτήρας καί Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων, πού ἐπεμβαίνει στήν ἱστορία καί στή ζωή τῶν ἀνθρώπων ἀλλάζοντας την γιά τή σωτηρία τους ἀλλά καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου.
Μία τέτοια θαυμαστή ἐπέμβαση μᾶς ὑπενθυμίζει καί ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων καί ἰσαποστόλων, Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῶν προστατῶν τῆς ἐνορίας σας, τούς ὁποίους τιμοῦμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα.
Διότι τί ἄλλο παρά θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ στή ζωή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀλλά καί στήν πορεία τοῦ κόσμου δέν ἦταν τό ὅραμα τοῦ Σταυροῦ καί ἡ προτροπή «ἐν τούτῳ νίκα»; Μία ἐπέμβαση πού ὄχι μόνο βοήθησε τόν Μέγα Κωνσταντίνο νά νικήσει σέ μία καθοριστική μάχη, ἀλλά καί τοῦ ἄλλαξε τή ζωή, γιατί τόν ἔκανε νά πιστεύσει στόν Χριστό, στόν ὁποῖο πίστευε καί ἡ μητέρα του, ἡ ἁγία Ἑλένη, ἀπαρνούμενος τήν πίστη στούς θεούς τῶν εἰδώλων πού ἀκολουθοῦσε μέχρι τότε.
Καί δέν ἄλλαξε ἡ ἐπέμβαση αὐτή τοῦ Χριστοῦ μόνο τή δική του ζωή. Ἄλλαξε καί τή ροή τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου, γιατί τόν ἀνέδειξε ὑπερασπιστή καί πρόμαχο τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καί μαζί μέ τήν ἁγία Ἑλένη, τή μητέρα του, ὁ ἅγιος καί μέγας Κωνσταντίνος συνέβαλε στήν ἑδραίωση καί τή διάδοση τῆς πίστεως καί στήν ἐνίσχυση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία μετά ἀπό τρεῖς αἰῶνες σκληρῶν διωγμῶν ἀπό τούς προκατόχους του Ρωμαίους αὐτοκράτορες, δοκιμαζόταν ἀπό τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, τήν ὁποία κατεδίκασε ἡ πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία συνεκλήθη ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντίνο.
Ἡ σημερινή, λοιπόν, μνήμη τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἄς θυμίζει καί σέ μᾶς πάντοτε ὅτι ὁ Χριστός ἐπεμβαίνει στή ζωή μας μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος γνωρίζει, γιά νά μᾶς φωτίσει καί γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀντιληφθοῦμε καί νά δεχθοῦμε τήν ἐπέμβασή του καί νά θελήσουμε, ὅπως ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, ὅπως ὁ πρώην διώκτης καί μετέπειτα πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολός του Παῦλος, ὅπως ὁ Μέγας καί ἅγιος Κωνσταντίνος, νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό στόν δρόμο πού μᾶς ὑποδεικνύει, στόν δρόμο τῆς πίστεως καί τῆς σωτηρίας.
