Χαριστήριον επί τη επετείω 20ετούς Αρχιερατικής διακονίας Μητροπολίτου Ζιχνών Ιεροθέου
Ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, στην επιστολή του προς τους χριστιανούς της Φιλαδελφείας της Μ. Ασίας, αναφέρει και τα εξής για τον Επίσκοπό τους: “θεασάμενος ὑμῶν τὸν ἐπίσκοπον...οὗ καταπέπληγμαι τὴν ἐπιείκειαν, ὃς σιγῶν πλείονα δύναται τῶν μάταια λαλούντων. Συνευρύθμισται γὰρ ταῖς ἐντολαῖς Κυρίου καὶ τοῖς δικαιώμασιν ὡς χορδαῖς. κιθάρα.¨
Η παραπάνω περιγραφή του αγίου Ιγνατίου είναι ικανή να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα και τη βιοτή του ποιμένα και πατέρα μας, επισκόπου κ.κ. Ιεροθέου που διαποιμαίνει την Ιερά Μητρόπολη Ζιχνών και Νευροκοπίου τα τελευταία 20 έτη.
Προσηνής και επιεικής, φιλακόλουθος και φιλομόναχος, άοκνος εργάτης του Ευαγγελίου, με κατηχητική, αντιαιρετική και κηρυγματική δράση, παρηγορητής ψυχών, καθοδηγητής οικογενειών, άνθρωπος της μελέτης και της προσευχής, τηρητής της λατρευτικής παράδοσης, αποπνέει σεβασμό προς όλους, αναγνωρισμένος από τους εγγύς και τους μακράν, ως ζώσα επιστολή πνευματικής και ποιμαντικής διακονίας “γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων”(Β’ Κορ. 3,2).
Ο Επίσκοπός μας, και όταν επιλέγει να σιωπά, “πλείονα δύναται τῶν μάταια λαλούντων“, διότι ομιλεί με τις πράξεις, τα έργα και τη ζωή του η οποία είναι απόλυτα εναρμονισμένη, “ὡς χορδαῖς κιθάρα”, με την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.
Αλλά ακόμη και όταν εγκαταλείπει τη σιωπή, πάντα επιλέγει την αλήθεια, χωρίς ίχνος κενοδοξίας, χωρίς να επιδιώκει να γίνει αρεστός στους πολλούς και ελκυστικός στους έχοντας και κατέχοντας κοινωνική και πολιτική δύναμη.
Αφουγκράζεται τις αγωνίες των κληρικών και του ποιμνίου και διακονεί τη μαρτυρία και το μυστήριο της Εκκλησίας, η οποία, αν και δεν είναι “εκ του κόσμου” είναι όμως “εν τω κόσμω”.
Ο Ιησούς Χριστός “ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε”(Εβρ.13,12), όπως λέγει ο απόστολος Παύλος, και ο επίσκοπός μας εξερχόμενος “τῆς παρεμβολῆς”(Εβρ.13,13) απευθύνεται με το λόγο και τα έργα του προς όλους τους ανθρώπους, και στους εντός και τους εκτός, και στους ευσεβείς και τους ασεβείς, και στους πιστούς και τους απίστους, μια άοκνη υπηρεσία προς το λαό και την Εκκλησία, χωρίς να υπάρχει προσωποληψία.
Ποιεί τον πόνο των θλιβομένων δικό του πόνο και τη θλίψη των χειμαζομένων δική του θλίψη, ανταποκρινόμενος σε οτιδήποτε υπαγορεύει η ακαταπόνητη ποιμαντική του διακονία προς τον πάσχοντα αδελφό, αφουγκραζόμενος τον λόγο του αποστόλου Παύλου: “εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη”(A’ Κορ.12,26).
Εδώ και 20 έτη ποιμαίνει με παρηγορητικό και θεραπευτικό λόγο, όντας Πατήρ και ταυτόχρονα αδελφός, καθοδηγεί χωρίς να βιάζει την ελευθερία, νουθετεί χωρίς να εξουδενώνει, έχοντας το χάρισμα της διάκρισης, διότι στη διαποίμανση των ψυχών δεν ισχύουν απόλυτα κριτήρια, καθώς “οὐ πᾶν τραῦμα τῇ αὐτῇ ἐμπλάστρῳ θεραπεύεται”, όπως λέγει και πάλι ο άγιος Ιγνάτιος.
Μόνο ο ποιμένας που έχει διάκριση μπορεί να κατανοήσει τι είναι ωφέλιμο για τον ποιμενόμενο κάθε στιγμή, όπως διδάσκει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, επιτυγχάνεται η ομοψυχία και η ομόνοια, σφυρηλατείται η ενότητα της τοπικής εκκλησιαστικής κοινότητας, κληρικών και λαϊκών, των κυκλούντων το Ιερό Θυσιαστήριο για να προσφέρουν τη Θεία Ευχαριστία με επικεφαλής τον ταπεινό Επίσκοπο κ.κ. Ιερόθεο, διότι, σύμφωνα με τον επίσκοπο Αντιοχείας, “ἐκείνη βεβαία Εὐχαριστία ἡγείσθω, ἡ ὑπὸ ἐπίσκοπον οὖσα ἢ ᾧ ἂν αὐτὸς ἐπιτρέψῃ. Ὅπου ἂν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τὸ πλῆθος ἔστω, ὥσπερ ὅπου ἂν ᾖ Χριστὸς Ἰησοῦς, ἐκεῖ ἡ καθολικὴ ἐκκλησία”.
Επί τη συμπληρώσει 20 ετών ευδοκίμου αρχιερατικής διακονίας, ευχόμεθα, ειλικρινώς και ανυποκρίτως, όπως ο Πανάγαθος Θεός δίδει στον Επίσκοπο και Μητροπολίτη μας κ.κ. Ιερόθεο, μακροημέρευση, χαρίζει φωτισμό και σύνεση “πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ” (Εφ.4,12), επαναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την προτροπή του αγίου Ιγνατίου προς τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης: “πάντας βάσταζε, ὡς καὶ σὲ ὁ Κύριος· πάντων ἀνέχου ἐν ἀγάπῃ, ὥσπερ καὶ ποιεῖς”.
Εις Πολλά Έτη Δέσποτα!
