Μητρόπολη Γουμενίσσης: Λαμπροτρίτη στην Ιερά Μονή των Νεοφανών Μαρτύρων στη Γρίβα
Ἡ τρίτη μέρα τοῦ Πάσχα εἶναι πολλαπλά χαρμόσυνη γιά τήν ἀκριτική Μητρόπολη Γουμενίσσης.
Κατ᾽ ἐπικρατήσασα ἱερή συνήθεια, ὅπως καί σέ πολλά Θεομητορικά προσκυνήματα, ἔτσι καί ἐδῶ, στό Θεομητορικό Μοναστήρι τιμᾶται (με τή δεύτερη μέσα στό χρόνο ἑόρτια σύναξη) ἡ θαυματουργός καί πολυσέβαστη εἰκόνα τῆς Παναγίας Γουμένισσας.
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τήν ἱστορική ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας Ρευματοκρατούσης στή Γέφυρα (τή Δευτέρα μετά την Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, κατ᾽ ἔθος ἀπό τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως Μετρῶν & Ἀθύρων, ἐξ ἧς προέρχονταν οἱ ἐνορίτες, πρόσφυγες τοῦ 1924).
Πολιτειακοί ἐκπρόσωποι, οἱ Ἀρχές τῆς Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας καί τῆς Π.Ε. Κιλκίς καί οἱ Δημοτικές Ἀρχές τῆς Παιονίας, μέ τούς ἐπικεφαλῆς παρόντες, ἀπεγεύθησαν τόν πασχαλινό ἐνθουσιασμό τῆς πόλης.
Καί συμμετεῖχαν ἀκολούθως στό κυριώνυμο πανηγύρι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Εἰρήνης Γρίβας, ἀσπαζόμενοι τά τίμια λείψανά τους.
Γιά ἄλλη μιά χρονιά, στό Μοναστήρι τῆς Γρίβας, τιμήθηκε εὐλαβικά καί περίλαμπρα ἡ μνήμη τῶν νεοφανῶν μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης τῆς παιδομάρτυρος ἀπό πολλούς κληρικούς καί τό λαό τῆς Μητροπόλεως Γουμένισσας, ἀλλά καί πολλῶν προσκυνητῶν.
Ὁ Ἑσπερινός καί τό κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Δράμας
Πρός τήν λήξη τῆς Διακαινήσιμης Δευτέρας, τελέστηκε ὁ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς καί τό πρωί ὁ Ὄρθρος, ἡ θεία Λειτουργία και ἡ λιτανεία τῶν φυλασσομένων ἱερῶν λειψάνων ἐκ τῶν τριῶν τιμωμένων Ἁγίων.
Ἀφ᾽ ἑσπέρας καί τό πρωί στόν Ὄρθρο προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος καί συμμετεῖχε συγχοροστατῶν ὁ Μητροπολίτης μας κ. Δημήτριος.
Εἰσηγητικά ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης προσφωνώντας κατά τον Ἑσπερινό μίλησε γιά τή μοναδικότητα τῆς Ἀναστάσεως, τόνισε τή σημασία τῆς θαυμαστῆς φανερώσεως τῶν Ἁγίων καί τῶν λειψάνων τους σέ συγκεκριμένα σημεῖα, ἀναφέρθηκε στήν ἔκδοση τοῦ Β΄ τόμου περί τήν Ἀποκάλυψη καί τίς Ἐμφανίσεις τῶν Ἁγίων, ἐξέφρασε τήν κοινή χαρά ὅλων γιά τόν πανηγυρικό ἑορτασμό, εἰδικά γιά τή συμμετοχή τοῦ νέου Μητροπολίτου Δράμας κ. Δωροθέου, γιά τή συνοδεία του μέ τόν π. Ἀντώνιο καί τόν νεοχειροτονημένο διάκονο π. Γεώργιο, εὐκλεή καρπό τῆς δικῆς μας Μητροπόλεως.
Τέλος, κάλεσε νά ὁμιλήσει τόν προεξάρχοντα Σεβασμιώτατο Δράμας, ὁ ὁποῖος τόνισε μεταξύ ἄλλων καί τά ἀκόλουθα:
«Βρισκόμαστε στήν καρδιά τῆς Ἀναστάσιμης περιόδου, στή Διακαινήσιμη ἑβδομάδα, κατά τήν ὁποία ἐγκαινιάζεται κάθε χρόνο ἡ ἀνάγνωση τοῦ θεολογικοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου.
Βλέπουμε τόν Κύριο στίς Ἀναστάσιμες ἐμφανίσεις Του, ἄλλοτε ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, κυρίως ὅμως μέ τήν αὐτή μορφή πού Τόν γνώριζαν οἱ Μαθητές, ἀναστημένη πλέον.
Ἡ ἀνθρώπινη φύση Του εἶναι ἡ ἀναστημένη ἄφθαρτη ἀνθρώπινη φύση Του, πού διέρχεται κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, πού δέν εἶναι ὑποχείρια στούς φυσικούς περιορισμούς.
»Ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς, καί οἱ ἄνθρωποι καλούμεθα νά ζήσουμε αὐτό τό φῶς. Διαφορετικά ἡ ζωή μας θα εἶναι ἄνευ νοήματος. Τόν Χριστό ὡς φῶς ζοῦσαν οἱ Ἅγιοι, καί σ᾽ αὐτήν τή σχέση κατορθώνεται ἡ ἁγιότητα.
Δέν εἶναι κάποιος Ἅγιος, ἐπειδή τόν συνέλαβαν καί τόν βασάνισαν, ἀλλά μέσα ἀπό ὅλα αὐτά καί μέ ὅλη τή ζωή του ζοῦσε σέ σχέση ζωῆς μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο.
Γι᾽ αὐτό καί ἦταν προθυμος νά μαρτυρήσει, ὅπως τόσο ἀποκαλυπτικά τό ὁμολογεῖ στίς ἐπιστολές του ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος, ἀποτρέποντας μάλιστα τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης ἀπό κάθε ἀπόπειρα ἐξαγορᾶς τῶν διωκτῶν και ἀπελευθέρωσής του. Διότι ζοῦσε τό Χριστό.
»Αὐτό εἶναι τό δίδαγμα τῆς ζωῆς καί τῦ μαρτυρίου καί τῆς φανέρωσης τοῦ ἁγίου Ραφαήλ, τοῦ ἁγίου Νικολάου καί τῆς ἁγίας Εἰρήνης. Θά σᾶς τό ἐξηγήσω μέ ἕνα σύγχρονο παράδειγμα, τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτου, πού ἐκοιμήθη τό 1998. Τόσο πολύ ἀγαποῦσε τό Χριστό, ὥστε γλυκαινόταν ἡ ψυχή του μέ τή μονολόγιστη εὐχή, τήν ὁποία μάλιστα ἐκφωνοῦσε ἀργά καί καθαρά: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”.
Κάποια στιγμή μέσα στό φῶς εἶδε τρεῖς μορφές καί πληροφορήθηκε ὅτι ἦταν ὁ Χριστός ἐν μέσῳ τῶν Ἀρχαγγέλων. Προσῆλθε καί ἐναγκαλίστηκε τή μεσαία μορφή, τόν Κύριο, καί ἔκτοτε εἰσῆλθε μέσα στήν καρδιά του ἡ θεία χάρη. Ἡ χάρη ὑποχωροῦσε καί πάλι ἐπανερχόταν, ὅμως ὁ Ἅγιος ἦταν σέ κοινωνία μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.
»Ἔτσι ὁ Θεός καλεῖ ἀπό τήν κοσμική ἀφάνεια ὅλους ὅσους Τόν ἐπιθυμοῦν και Τόν ἀγαποῦν. Καί σ᾽ αὐτό ὀφείλουν οἱ τιμώμενοι τρεῖς νεοφανεῖς Μάρτυρες τό ὅτι ἁγίασαν: στό ὅτι ἀγάπησαν ὑπερβαλλόντως τό Χριστό στή ζωή τους.
Τό λέτε, Σεβασμιώτατε Γέροντά μου, τόσο ὡραῖα στό βιβλίο Σας “Ἡ ζωή ἐκ τάφων”, μιά πληροφορία πού ἔδωσαν οἱ τρεῖς Ἅγιοι: “Ἤμασταν ἅγιοι, πρίν μαρτυρήσουμε”. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἦταν ἑνωμένοι μέ τό Χριστό, εἶχαν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἦταν ἁγιασμένοι.
»Εἶναι ντροπή μας ὅτι ζοῦμε σέ μιά ἐποχή μέ τόση ἀπανθρωπιά, μέ τόσα ἀτομικά καί μαζικά περιστατικά βασανισμοῦ τῶν ἄλλων. Εἴθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς βγάλει ἀπό αὐτό τό σκότος καί νά ἀγαπήσουμε τό Χριστό, τήν Ἐκκλησία. Διότι μόνον τότε θά χαιρόμαστε τή ζωή μας, ὅπως τόσο ἐκφραστικά τό ὁμολογοῦσε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ προσφωνώντας κάθε προσκυνητή μέ τήν χαρακτηριστική φράση “Χριστός ἀνέστη, χαρά μου”!
»Αὐτό διδάσκουν οἱ τρεῖς Ἅγιοι μέ τήν παρουσία καί τά θαύματά τους. Τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τό φῶς τοῦ Κυρίου, τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Ὑπάρχουν τόσες θαυμαστές ἐμπειρίες τῆς χαρᾶς τῆς ἀναστημένης ζωῆς».
Διευρύνοντας τό λόγο του καί ἀφορμώμενος ἀπό τίς καιρικές συνθῆκες μέ τίς δυνατές βροχοπτώσεις, περιέγραψε γλαφυρά πῶς στό Μοναστήρι τῆς Ἀναλήψεως Σίψας προσῆλθε πρόσφατα νά λειτουργήσει καί νά λιτανεύσει τή λάρνακα μέ τά χαριτόβρυτα λείψανα τοῦ ὁσίου Γεωργίου τοῦ Καρσλίδη.
Ἐνῶ ἔβρεχε καταρρακτωδῶς στή διάρκεια τῆς θείας λειτουργίας, στό τέλος τῆς λειτουργίας σταμάτησε ἡ βροχή, ἔγινε ἡ λιτάνευση καί, μόλις τελείωσε ἡ προσκύνηση, τότε ξανάρχισε ἡ βροχή.
Δεῖγμα τῆς ἀπόκρισης τοῦ οὐρανοῦ στή σεμνή ἀσκητική πολιτεία τῶν μοναζουςῶν, στήν εὐλάβεια τῶν προσκυνητῶν, κυρίως δέ στήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου, μέσα στη θεία χάρη τοῦ Ἀναστάντος.
Δευτερολογῶν ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας ἀναφέρθηκε, πρός οἰκοδομήν τῶν πιστῶν καί εἰς ἐπίρρωσιν τοῦ κηρύγματος, στό ἐφετινό θαυμαστό σημεῖο μυροβλυσίας τῆς κάρας τοῦ Ὁσίου, μετά τήν ἀγρυπνία, κατά τήν τρισαρχιερατική θεία λειτουργία, πρίν τήν ἐνθρόνιση τοῦ Ἁγίου Δράμας. Ὅλα αὐτά τεκμήρια τῆς θείας Ἀναστάσεως καί τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ θεία Λειτουργία τῆς πανηγύρεως
Στή θεία Λειτουργία, μέ προεστῶτες τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς, συλλειτούργησαν πολλοί Ἱερεῖς καί τέσσερις Διάκονοι, ἐνῶ ἔψαλε πολυμελής χορός ὑπό τόν πρωτοψάλτη Ἰωάννη Χασανίδη καί συμμετεῖχαν πολλοί προσκυνητές, παρ᾽ ὅλη τήν κακοκαιρία.
Στό λόγο του, κατά τήν κυριώνυμη ἡμέρα, ὁ Ποιμενάρχης μας κ. Δημήτριος διεζωγράφησε τό μεγαλεῖο τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ μυστηρίου τῆς πίστης μας, διά μέσου καιρίων στιγμιοτύπων τῆς φανερώσεως τῶν τριῶν Μαρτύρων, 500 χρόνια μετά τήν ἄθλησή τους, στά δικά μας χρόνια.
Ἐπιπλέον ἀνέλυσε τήν ἰδιαιτερότητα τοῦ κυκλοφορηθέντος δευτέρου τόμου ἀπό τό περισπούδαστο ἁγιολογικό του ἔργο «Ἡ ἀποκάλυψη και οἱ ἐμφανίσεις τῶν ἁγίων νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης» (βλ. αὐτοτελή δημοσίευση τοῦ κηρύγματος).
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, ἔγινε ἡ λιτάνευση ἀποτμήματος τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου Ραφαήλ καί ἐκ τῶν μαρτυρικῶν λειψάνων τῶν τριῶν νεοφανῶν Μαρτύρων, καθώς καί τῆς καταστόλιστης μέ ἀφιερώματα εἰκόνος τους.
Τήν πανήγυρι μαγνητοσκόπησε καί θά τήν μεταδώσει ἀνά τήν Ἑλλάδα καί τόν οἰκουμενικό ἑλληνισμό τό ἐκκλησιαστικό τηλεοπτικό κανάλι 4Ε μέ ὀργανωτική φροντίδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἐνῶ σέ ἀπευθείας μετάδοση τήν παρουσίαζε τό τηλεοπτικό κανάλι DION, χάρη στή φιλοτιμία τοῦ κ. Θεόφιλου Τιρεκίδη.
Κατά τή λιτάνευση τῶν ἱερῶν λειψάνων, τιμητικά συνόδευαν τά περίφημα “Χάλκινα” τῆς Γουμένισσας παιανίζοντας θριαμβευτικά καί ἐνθουσιωδῶς τό “Χριστός Ἀνέστη”.
Κατά τό μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἔντονα βροχερός καιρός “συνέστειλε” τή δριμύτητα τῶν καιρικῶν συνθηκῶν καί ἔτσι τελέσθηκε μέ ἄνεση ἡ λιτάνευση τῶν ἱερῶν λειψάνων, ἡ προσκύνηση ἀπό μέρους ὅλων τῶν περιεστώτων καί ἡ διανομή τῶν εὐλογιῶν.
Ἐκ παραλλήλου ἡ Ἱερά Μονή προσέφερε σέ ἀτομική συσκευασία εὐλογία σέ ὅλους τούς πολυπληθεῖς προσκυνητές, μέ τήν εἰκόνα τῶν Ἁγίων, πασχαλινό αὐγό καί τσουρέκι (προσφορά τῆς Ἱερᾶς Μονῆς), καθώς καί ἐκ τῶν εὐλογηθέντων κολλύβων (προσφορά τῆς οἰκογένειας τοῦ μακαριστοῦ π. Κωνσταντίνου Σκαλιστῆ, ξυλογλύπτη τῶν ξυλίνων πρώτων λειψανοθηκῶν τῶν τριῶν Ἁγίων).
Ἡ ἀπόδοση τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Ἁγίων
Τό ἀπόγευμα τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός καί ἡ Παράκληση κατά τίς προβλέψεις τοῦ Τυπικοῦ (ἤτοι ὁ Κανόνας τῶν Ἁγίων μέ τήν Θ΄ ὠδή τοῦ Πάσχα).
Καί πάλιν ὁ Σεβασμιώτατος προσελθών καί ἐπευλογήσας, μέ τόν ἐμπνευσμένο λόγο του καί μέ τήν προβολή τῶν θαυμασίων τῆς πίστεώς μας, χαροποίησε τίς καρδιές τῶν προσκυνητῶν πού εἶχαν γεμίσει τό Καθολικό τῆς Μονῆς, γιά νά τιμήσουν τούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ.
Ἐν μέσῳ πλήθους προσκυνητῶν, περιβαλλόμενος ἀπό τούς πατέρες τῆς Μονῆς, τέλεσε ἐπίσης Ἁγιασμόν κατενώπιον τῶν ἱερῶν Λειψάνων μέ ἀπότμημα τιμίου Ξύλου καί τιμίου Ἥλου καί κατήχησε τούς μετέχοντες γιά τήν ἁγιαστική δαψιλία αὐτῶν τῶν ἁγιασμάτων μέ ἁπλό θεολογικό λόγο, μέ τήν ἁπλή ἐμπειρική κατηχητική διδαχή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως τοῦ ἰατροῦ καί μέ παραδείγματα ἀνθρώπων ἰαθέντων διά τῆς πίστεως.
Ὁρισμένοι ἀπό αὐτούς ἦταν παρόντες καί ἐξιστόρησαν ἐν συντομίᾳ τήν περιπέτεια ἀλλά καί τήν θεραπεία τους μετά καί ἀπό τήν πόση τοῦ ἁγιασμοῦ.
Προβλέπεται ὅτι, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι κι ἐφέτος, καθ᾽ ὅλη τή Διακαινήσιμη Ἑβδομάδα καί διαρκῶς, θά προσέρχονται οἱ πιστοί, γιά νά προσκυνήσουν τά φυλασσόμενα τίμια μαρτυρικά λείψανα, ὥστε νά λάβουν δύναμη ἐλπίδας γιά τόν προσωπικό ἀγώνα πίστης καί ζωῆς.
Τά μαρτυρικά λείψανα, ὅπως ἔγραφε μιά πρωτοχριστιανική λειψανοθήκη, εἶναι «μέλη Χριστοῦ». Μᾶς μεταδίνουν τή ζωοποιό Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς θυμίζουν τή μαρτυρική ἀνδρεία τῶν Ἁγίων. Καί μᾶς θυμίζουν πώς «ἀπ᾽ τά κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά εἶναι βγαλμένη» καί ἡ ἐλευθερία τῆς πατρίδας μας.
