Όταν η ντροπή έχει χαθεί! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ‘υμνεί’ τον Κεμάλ Ατατούρκ! - Αυτή είναι η Δοξολογία απόλυτης υποταγής και δουλικότητας του Φαναρίου στον σφαγέα του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού

Οι Δοξολογίες είναι ένα νεώτερο είδος εκκλησιαστικής Ακολουθίας, το οποίο συμπεριλήφθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στα τυπικά της Εκκλησίας. «Αδόκιμη» λειτουργικώς τις χαρακτηρίζει ο Ι. Φουντούλης [Ι. Φουντούλη, Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας, τ.Β΄, Θεσσαλονίκη, 1975, σελ.32]. Περιλαμβάνει εκτός από τους στίχους της Δοξολογίας, από όπου παίρνει την ονομασία, διάφορα τροπάρια και επίκαιρες δεήσεις, που έχουν σχέση με το εορταζόμενο γεγονός. 

Η τυπική διάταξη για το περιεχόμενο των Δοξολογιών καθορίζονταν ανάλογα με το λόγο και σκοπό τέλεσής της. Η Δοξολογία χρησιμοποιούνταν για τον εγκωμιασμό και την εορταστική επιδοκιμασία, όχι μόνο του Σουλτάνου, αλλά και άλλων επισήμων που επισκέπτονταν την Πόλη. 

Δύο φορές το χρόνο τελούνταν επίσημες Δοξολογίες στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι για τον εκάστοτε Σουλτάνο, μια φορά κατά την επέτειο της ανάρρησής του στο θρόνο και μία φορά την ημέρα των γενεθλίων του. 

Οι πάσης φύσεως επευφημίες των Σουλτάνων σταματούν με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923.

Στο πρότυπο των Δοξολογιών όμως της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς τιμή του Άνακτα θα πρέπει να ενταχθεί και η Τελετή, όπως αποκαλείται, για τα «10 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας», που συντάχθηκε το 1933 ειδικά γι’ αυτό το σκοπό [Πρακτικά Πατριαρχικής Κεντρικής Εκκλησιαστικής Επιτροπής, Οικ. Πατριαρχείου, τόμος 1931-1936, Συνεδρίαση 23ης Οκτωβρίου 1933, σελ. 251-252]. 

Περιέχει μία ειδική δέηση για τον ιδρυτή της και την επέτειο και τελέστηκε υπό του Πατριάρχου Φωτίου του Β’ στις 29 Οκτωβρίου του 1933, όντος εν ζωή του ιδρυτού της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ. 

Παραθέτουμε την ανέκδοτη αυτή Δοξολογία:

«Τελετή για τα 10 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας», που συντάχθηκε από την Πατριαρχική Κεντρική Εκκλησιαστική Επιτροπή, [Πρακτικά Πατριαρχικής Κεντρικής Εκκλησιαστικής Επιτροπής, Οικ. Πατριαρχείου, τόμος 1931-1936, Συνεδρίαση 23ης Οκτωβρίου 1933, σελ. 251-252].

΄Υπό την Προεδρείαν του Σεβασμιωτάτου Αγ. Πρωτοσυγκελλεύοντος Μητροπολίτου Λαοδικείας κ.κ. Δωροθέου, και συνεδριαζόντων του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τρωάδος κ. Ευσταθίου, του Αρχιγραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου κ. Αδαμαντίου, του Αρχιμ. Γερασίμου Καλοκαιρινού, του Οικονόμου Γεωργίου Παπαδοπούλου, του Μ. Αρχιδιακόνου κ. Γρηγορίου, παρόντος και του Γραμματεύοντος μέλους Μ. Αρχιμανδρίτου κ. Καλλινίκου, αυνήλθεν εις συνεδρίαν η Π.Κ.Ε. Επιτροπή καθ’ ήν εγένοντο τα ακόλουθα: 

1. Αναγινώσκεται και επικυρούται το πρακτικόν προηγουμένης Συνεδρίας. 

2. Αναγινώσκεται το πρόγραμμα της τελετής της γενησομένης εν τω Πανσέπτω Πατριαρχικώ Ναώ μετά την θείαν Λειτουργίαν της Κυριακής (29. Οκτωβρίου έ.έ.), της Τουρκικής Δημοκρατίας, επί τη συμπληρώσει δεκαετηρίδος αυτής, όπερ και εγκρίνεται: 

Το πρόγραμμα έχει ως εξής: 

Μετά την απόλυσιν της θείας και ιεράς Λειτουργίας, περί ώραν 11ην π. μεσημβρίας κρούωσιν οι κώδωνες και αμέσως άρχεται η δέησις. 

Ο Μ. Αρχιδιάκονος: Ευλόγησον Δέσποτα 

Ο Πατριάρχης: Ευλογητός ο Θεός ημών κ.τ.λ. 

Ο Μ. Αρχιδιάκονος: Το Τρισάγιον 

Ο Πατριάρχης: Ότι Σου εστίν η Βασιλεία κ.τ.λ. 

Ο Α΄χορός: Το Αναστάσιμον Απολυτίκιον Ευφραινέσθω τα ουράνια. 

Ο Β΄χορός: Δόξα και νύν το θεοτοκίον Σε την μεσιτεύσασαν. 

Ακολούθως ψάλλονται υπό των χορών οι έξ πρώτοι στίχοι της Δοξολογίας. 

Είτα ο Μ. Αρχιδιάκονος: Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου δεόμεθά Σου επάκουσον και ελέησον. 

Ο Δευτερεύων: Έτι δεόμεθα υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών. 

Ο Υπογραμματεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών Φωτίου. 

Ο Δ. Διάκονος: Έτι δεόμεθα υπέρ των Αγίων Αρχιερέων των ενδημούντων και των εν ταις επαρχίαις αυτών. 

Ο Μ. Αρχιδιάκονος: Έτι δεόμεθα υπέρ κραταιώσεως και διαφυλάξεως του ενδόξου Δημοκρατικού ημών Πολιτεύματος υγείας και μακροημερεύσεως του μεγάλου ιδρυτού αυτού. 

Ο Πατριάρχης: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και Σοι την Δόξαν αναπέμπομεν κ.τ.λ.

Ο Μ. Αρχιδιάκονος: Του Κυρίου δεηθώμεν και ο Πατριάρχης την ευχήν: 

Θεέ Παντοδύναμε και Παντοκράτωρ Κύριε των Δυνάμεων και πάσης ορατής κτίσεως ο τη Σή προνοία τα σύμπαντα διέπων και τω βραχίωνί Σου τω κραταιώ τον κόσμον διακυβερνών, επάκουσον της φωνής ημών, δεομένων και επικαλουμένων την Σήν άμαχον αντίληψην επί την χώραν ημών, και την ισχύν της παντοδυναμίας Σου και τας δωρεάς της Σής αγαθότητος επί το πολίτευμα αυτής. Φρούρει υπό την σκέπην Σου τους ενδόξους θεμελιωτάς αυτής, τον μεγαλουργόν πρόεδρον της Δημοκρατίας ημών Γαζή Mουσταφά Κεμάλ Πασάν, και τους περινουστάτους Υπουργούς και συνεργάτας αυτού. Κραταίωσον τα αγαθά υπέρ της ειρήνης βουλεύματα αυτών, ευλόγησον τους υπέρ της πατρίδος μόχθους αυτών και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον, ίνα εν αυτοίς τα πιστά της Πατρίδος τέκνα διαβιώσιν εν ειρήνη και χαρά και δοξάζωσιν επί πάσι και πάντοτε το μεγαλοπρεπές όνομά Σου. Ότι Σοί πρέπει, πάσα δόξα και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

Απόλυσις υπό του Πατριάρχου, ψαλλομένου «Τον Δεσπότην και Αρχιερέα ημών Κύριε φύλαττε» κ.τ.λ.

ΥΓ: Στις 27 Αυγούστου του 1922, ο Κεμάλ θα εισβάλει στην Σμύρνη και θα την καταλάβει, σφάζοντας τον ελληνικό και αρμένικο πληθυσμό που τότε αποτελούσε και την πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης. Δύο μήνες αργότερα ο Σουλτάνος θα παραδώσει την κυβέρνηση. Το 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ θα ορκιστεί πρόεδρος της ενωμένης Τουρκίας, θέση στην οποία έμεινε μέχρι και το θάνατό του. Το 1935 με απόφασή του ο χώρος της Αγίας Σοφίας μετατράπηκε σε μουσείο..