Η Κυριακή του Ασώτου, η αξία της συγχώρησης και το μεγαλείο της μετάνοιας

Κήρυγμα επί του Ευαγγελίου, του Ιωάννη Δήμου Θεολόγου - Φιλολόγου

Η παραβολή του ασώτου την οποία παρακολουθήσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι τόσο σπουδαία ώστε λέχτηκε ότι, εάν υποθέσουμε ότι χανόταν όλη η Καινή Διαθήκη και σωζόταν μόνο η παραβολή αυτή, θα ήταν αρκετή να αναπληρώσει το κενό και να μας δώσει τις γενικές γραμμές του Ευαγγελίου. Είναι γνωστή, αλλά ας τη δούμε σε γενικές γραμμές.

Ένας πατέρας πολύ πλούσιος είχε δύο υιούς. Ο πρώτος και μεγαλύτερος εργαζόταν στις δουλειές του σπιτιού και ήταν υπάκουος στον πατέρα του. Ο μικρότερος όμως δεν εκτίμησε τη θέση του στην οποία βρισκόταν και την οποία πολλοί άλλοι θα ζήλευαν, και αφού ζήτησε από τον πατέρα του το μερίδιό του από την περιουσία, έφυγε σε μακρινή χώρα και διέκοψε κάθε επικοινωνία με τον πατέρα του.

Εκεί αφού σπατάλησε την περιουσία του ζώντας με ασωτίες αναγκάσθηκε να ζητήσει εργασία ως χοιροβοσκός. Όμως δεν του επέτρεπαν να τρώει ούτε από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι. Στο κατάντημα αυτό που έπεσε ήρθε σε συναίσθηση και πήρε την απόφαση να επιστρέψει στον πατέρα του, για να εργασθεί ως μισθωτός αφού του ζητήσει συγγνώμη. Αυτό έκανε και επέστρεψε. Είπε το ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου και του ζήτησε να τον δεχθεί ως μισθωτό του. Ο πατέρας τον δέχθηκε και τον αποκατέστησε στην πρότερή του θέση όπως είναι γνωστό.

Είναι φανερό ότι ο πατέρας της παραβολής συμβολίζει τον Ίδιο το Θεό ο οποίος είναι τόσο πλούσιος που δε μπορεί ανθρώπινος νους να το συλλάβει. Ο άσωτος υιός εκπροσωπεί τον αμαρτωλό άνθρωπο ο οποίος απορρίπτει το ζυγό του Θεού, κατά τη γνώμη του βέβαια, και ακολουθεί τα πάθη του, γενόμενος έτσι δούλος της αμαρτίας. Ο πρεσβύτερος υιός εκπροσωπεί τους ανθρώπους που δεν έχουν περιπέσει σε σοβαρές ασωτίες και νομίζουν ότι είναι εντάξει με το θέλημα του Θεού. Όσο δε αφορά την περιουσία που πήρε ο νεώτερος υιός και έφυγε, αυτή είναι τα χαρίσματα που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους τα οποία ο άσωτος υιός κατασπατάλησε ικανοποιώντας τα πάθη του.

Αυτό παθαίνει όποιος απομακρύνεται από το Θεό και βυθίζεται στα πάθη και την αμαρτία. Αλλά ευτυχώς υπάρχει η λύση που είναι η μετάνοια, την οποία όχι μόνο δέχεται ο Θεός, αλλά και καλεί τον άνθρωπο να μετανοήσει. Άλλωστε το κήρυγμα του Κυρίου ήταν μετανοείτε, γιατί πλησιάζει η Βασιλεία του Θεού.

Το κατόρθωμα του ασώτου να επιστρέψει στον πατέρα του αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους ανθρώπους που συναισθάνονται την αμαρτία τους. Εάν θέλουν να σωθούν οφείλουν να συναισθανθούν την κατάστασή τους και να προχωρήσουν σε μετάνοια και επιστροφή στο Χριστό. Ο Θεός περιμένει την επιστροφή όλων και δεν απορρίπτει κανένα. Όσες φορές και αν πέφτει ο άνθρωπος, τόσες φορές πρέπει και να σηκώνεται. Ο Χριστός δεν ήλθε να καλέσει δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοια. Ελάτε πλησίον μου όλοι όσοι είστε φορτωμένοι και κουρασμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω, ακούγεται να λέει και σήμερα η φωνή Του.

Με τη μετάνοια ο άνθρωπος ειρηνεύει με τη συνείδησή του, με το περιβάλλον του, και προ παντός με το Θεό. Είναι δώρο Θεού προς τους ανθρώπους η μετάνοια, είναι σταθμός στη ζωή τους, και πρέπει να αποτελεί στροφή του νου και της καρδιάς, στροφή ολόκληρης της ανθρώπινης ύπαρξης από το σκοτάδι στο φως, από το θάνατο στη ζωή, από το διάβολο στο Χριστό. Αμήν.

Ε.Φ: Ε.Μ.