Θέλουμε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου που να σταθεί απέναντι στον «επόμενο διζωνικο-Αναν-ιστή Πρόεδρο»
Ταυτόχρονα, όμως, διάβασα την ίδια μέρα στη «Σ» και το άρθρο του αγαπητού μας Σάββα Ιακωβίδη με τίτλο «Η Κύπρος θα συρθεί σε μια νέα τουρκοκρατία από τον επόμενο διζωνικo-Αναν-ιστή Πρόεδρο;».
Και επειδή η Εκκλησία της Κύπρου έχει, είτε το θέλουν είτε όχι κάποιοι ξένοι και δικοί μας, λόγο στο εθνικό μας ζήτημα, θα επικεντρωθώ στις απαντήσεις των τριών υποψηφίων στη συγκεκριμένη ερώτηση (2) που τους έθεσε η συνάδελφος.
Ερώτηση - «Η Εκκλησία είναι καλό να έχει θέση στο εθνικό μας ζήτημα; Αν ναι, ποια είναι η δική σας θέση;».
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
«Σίγουρα ο κάθε άνθρωπος που ζει στην πατρίδα μας και είναι Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος, νόμιμος πολίτης και κάθε άλλος νόμιμος πολίτης στον τόπο μας, έχει λόγο και ρόλο στο εθνικό μας θέμα. Ως εκ τούτου και η Εκκλησία της Κύπρου μας έχει λόγο και ρόλο στο Εθνικό. Αλλά αυτός ο ρόλος δεν πρέπει να καταργεί την εκλελεγμένη ηγεσία του λαού, που ο λαός εξέλεξε και επέλεξε, να διαχειρίζεται τα θέματα αυτά».
Πίνει πολύ νερό η απάντηση του Μητροπολίτη Λεμεσού, στην οποία ουσιαστικά πνίγεται ο λόγος και ο ρόλος της Εκκλησίας. Είναι μια «διπλωματική» απάντηση, ουσιαστικά υπεκφυγής. Με άλλα λόγια, θα ακολουθήσει την πολιτική της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος
«Βεβαιότατα. Η Εκκλησία της Κύπρου είναι εθναρχούσα Εκκλησία και να μην ξεχνούμε ότι, τους τελευταίους οκτώ αιώνες της δουλείας, η Εκκλησία ως ο μόνος θεσμικός ελληνικός φορέας είχε την ευθύνη και της παιδείας και της εθνικής αυτοσυνειδησίας του λαού. Αυτή κράτησε τον Ελληνισμό στα τόσα χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο και επομένως τώρα που ακόμα δεν αποκαταστάθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, που η μισή πατρίδα μας είναι υπό κατοχή, οφείλουμε να εκφέρουμε τον ορθό λόγο απέναντι στο εθνικό μας θέμα. Και θα πρέπει η Κυβέρνηση να μας ακούει και να ζητά η ίδια τη συμβουλή μας. Δεν έχουμε εκτελεστική εξουσία, αλλά μπορούμε να καλέσουμε τον λαό να ακούσει και τις δικές μας απόψεις, όπως παραδείγματος χάριν ο Μακαριστός ηγήθηκε της εκστρατείας εναντίον του σχεδίου Ανάν και πέτυχε να συσπειρώσει τον λαό και να βοηθήσει την κατάσταση».
Καλή απάντηση, με δέσμευση ότι, σε κρίσιμες ώρες, θα ακολουθήσει τη γραμμή του Μακαριστού Αρχ. Χρυσοστόμου Β΄. Θέλω να πιστεύω ότι, όταν λέγει «οφείλουμε να εκφέρουμε τον ορθό λόγο απέναντι στο εθνικό μας θέμα», εννοεί την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ και όχι τη βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία, τη ραχοκοκκαλιά των δύο κρατών, ή συνέχιση από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά (Με κλάμα απαρηγόρητο ο τότε Υπ. Ευρώπης Σερ Άλαν Ντάνκαν, επικεφαλής της αντιπροσωπίας του Φόρεϊν Όφις στο Κραν Μοντανά). Δηλαδή σε περίπτωση «Η Κύπρος να συρθεί σε μια νέα τουρκοκρατία από τον επόμενο διζωνικo-Αναν-ιστή Πρόεδρο», ως Αρχιεπίσκοπος θα κάνει ό,τι και ο Μακαριστός Χρυσόστομος Β΄.
Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής Ησαΐας
«Είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Θα πρέπει όλοι να καταβάλουμε αγώνα για επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια και στις πατρογονικές τους εστίες. Επιδιώκουμε λύση του Κυπριακού, στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, που να διασφαλίζει την επιβίωση του κυπριακού λαού στο νησί μας. Η Κύπρος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεκδικεί την πλήρη εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρο το νησί. Η Εκκλησία θα πρέπει να στέκεται δίπλα στην πολιτική ηγεσία και να την στηρίζει στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος».
Αφόρητη διγλωσσία. Α) Θα υποστηρίζει ουσιαστικά την πολιτική ηγεσία. Β) Δεν μπορεί να γίνει αγώνας για επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους όταν παράλληλα επιδιώκει λύση στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ (δηλαδή, μέσω της βρετανο-τουρκικής Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας), που κανένα ψήφισμά του δεν διασφαλίζει την επιβίωση του κυπριακού λαού στο νησί μας (σίγουρα όχι των Ελλήνων της Κύπρου). Τουναντίον! Το δε ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν έχει καμία σχέση με τα όσα επιδιώκουν οι συγγραφείς των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Ιδού τι κατέγραψαν τα ψηφίσματα του Σ.Α. για τη… μη επιστροφή των Ελλήνων προσφύγων (που καμία κυπριακή κυβέρνηση δεν απέρριψε ή ζήτησε την απόσυρσή τους).
Το ψήφισμα 750 της 10ης Απριλίου 1992, αφού επαναβεβαιώνει στη δεύτερή του παράγραφο τα ψηφίσματα 649/90 (που δέχθηκε ο Γ. Βασιλείου δίχως εξουσιοδότηση από τον λαό) και 716/91 και αφού γράφει ότι η λύση θα πρέπει να βασίζεται σε ένα κράτος με μία κυριαρχία κ.λπ., προχωρεί και προσθέτει την προϋπόθεση ότι αυτό θα αποτελείται από δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, όπως καθορίζεται στην παράγραφο 11 της έκθεσης του Γ.Γ. του ΟΗΕ (S/23780) σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία…
Στην παράγραφο 11 της έκθεσης του Γ.Γ. κατεγράφη ακριβώς τι επιβεβαίωσε το Σ.Α. ως προς την ερμηνεία της πολιτικής ισότητας: «Αν και πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα τμήματα της ομόσπονδης Κυβέρνησης και της διαχείρισης, θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται inter alia με διάφορους τρόπους: Απαραίτητο όπως, για έγκριση ή τροποποίηση του ομόσπονδου συντάγματος του Κράτους της Κύπρου, αυτό γίνεται με έγκριση αμφοτέρων των κοινοτήτων. Στην αποτελεσματική συμμετοχή αμφοτέρων των κοινοτήτων σε όλα τα όργανα και αποφάσεις της ομόσπονδης Κυβέρνησης. Σε ασφαλιστικές δικλίδες, ούτως ώστε η ομόσπονδη Κυβέρνηση να μην έχει την εξουσία να υιοθετήσει οποιαδήποτε μέτρα εναντίον των συμφερόντων τής άλλης κοινότητας και στην ισότητα και ίδιες εξουσίες και αρμοδιότητες των δύο ομόσπονδων κρατών».
Καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησία γης
Στη δε παράγραφο 20 τονίζεται: «Η διζωνικότητα της ομοσπονδίας αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το κάθε ομόσπονδο κράτος θα διοικείται από μια κοινότητα, η οποία θα έχει εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησία γης στην περιοχή της. Αντικατοπτρίζεται, επίσης, με το γεγονός ότι δεν θα επιτρέπεται στην ομόσπονδη Κυβέρνηση να καταπατά τις αρμοδιότητες των ομόσπονδων κρατών, ούτε το ένα ομόσπονδο κράτος να καταπατά τις εξουσίες και αρμοδιότητες του άλλου κράτους».
Ποίο αγώνα λοιπόν μας υπόσχεται ο Μητροπολίτης Ησαΐας, για επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους; Όταν η κάθε κοινότητα θα έχει εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησία γης; Όταν ο μόνος «αγώνας» που γίνεται από ξένους και δικούς μας διζωνικούς είναι η αναγνώριση των κατεχομένων βάσει των πιο πάνω και που απέρριψε ο λαός το 2004;
«Η διζωνική είναι τουρκικής έμπνευσης, αγγλικής επινόησης (ήδη από το 1956) και, δυστυχέστατα, ελληνικής αποδοχής. Η κατακρήμνιση του κυπριακού Ελληνισμού στα τάρταρα της τουρκοκρατίας άρχισε με την αυτοϋποβάθμιση του διεθνώς αναγνωρισμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαρίου, σε μουχτάρη, για να συναντήσει τον εγκάθετο μουχτάρη των κατεχομένων, Ντενκτάς. Έκτοτε η εφιαλτική κατολίσθηση του Κυπριακού έφτασε στα σημερινά ΜΟΕ Αναστασιάδη-Κασουλίδη…» (Σ. Ιακωβίδης).
Οι παρακαταθήκες των Αρχιεπισκόπων Χρυσοστόμου Α΄ και Χρυσοστόμου Β΄
Θυμίζω τις παρακαταθήκες των Μακαριστών Αρχιεπισκόπων Χρυσοστόμου Α΄ και Χρυσοστόμου Β΄.
Χρυσόστομος Α΄
Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος 25/12/1995: «Χρειάζεται όλοι ενωμένοι και συστρατευμένοι, να αντιτάξουμε το υπερήφανο ελληνικό ΟΧΙ σε υποδείξεις ή πιέσεις για αποδοχή ερμαφρόδιτων λύσεων… που όχι μόνο δεν αποκαθιστούν τα δικαιώματα του λαού μας, αλλά θέτουν τα θεμέλια για ολοκληρωτική καταστροφή και μελλοντική τουρκοποίηση όλης της Κύπρου… Μη δεχθείτε να φάτε τους λωτούς που σκόπιμα σας προσφέρουν… μην προδώσετε τους τάφους των πατέρων σας...».
Στις 24.4.2004 αντιτάξαμε το ΟΧΙ μας.
Χρυσόστομος Β΄
11 Μαΐου 2008, επιμαρτυρώντας την ίδρυση της υπερκομματικής Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο.
«...Εμείς, οφείλουμε να σταθούμε άγρυπνοι στις επάλξεις του χρέους και της τιμής, για την περιφρούρηση των απαράγραπτων δικαίων του λαού μας… Ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου έχω πλήρη επίγνωση των ευθυνών μου έναντι της Πατρίδας μου, του Ποιμνίου μου και της Ιστορίας…Χαιρετίζω την ίδρυση της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο και εύχομαι όπως, με τη βοήθεια του Θεού, ευοδωθούν οι αγνοί και πατριωτικοί της στόχοι».
Αιωνία να είναι η Μνήμη τους.
