Μνημόσυνο Ιωάννη Καποδίστρια στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας Κέρκυρας

ΚΕΡΚΥΡΑ. Στην Ιερά μονή Πλατυτέρας, όπου και βρίσκεται ο τάφος του Ιωάννη Καποδίστρια, του αδερφού του Αυγουστίνου, και του πατέρα αυτών, Αντώνιο Μαρία Καποδίστρια, τελέστηκε χθες με λαμπρότητα, το ιερό μνημόσυνο του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος δολοφονήθηκε την 27ην Σεπτεμβρίου 1831στα σκαλοπάτια του ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, την ώρα που μετέβαινε εκεί για να παρακολουθήσει τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία.

Το ιερό μνημόσυνο έχει καθιερωθεί να τελείται αυτή την ημέρα κάθε χρόνο από το 2006 από την Ιερά μητρόπολη Κερκύρας σε συνεργασία με τον Γεώργιο Σκλαβούνο τοπικό πρόεδρο της UNESCO, ύστερα και από επιθυμία του Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκταρίου, ο οποίος και απευθύνει επίσημο χαιρετισμό, προς τις αντιπροσωπείες των μαθητών και μαθητριών που παρίστανται αυτήν την ημέρα από το σχολεία που βρίσκονται πλησίον της μονής.

Μετά το ιερό μνημόσυνο ο Σεβασμιώτατος, στην ομιλία του απευθύνθηκε ιδιαίτερα προς τους μαθητές και εκπαιδευτικούς, και αφού περιέγραψε το χρονικό της δολοφονίας του Καποδίστρια από τους αδερφούς Μαυρομιχάλη, υπογράμμισε την σημασία που έχει στην νεότερη ιστορία μας το γεγονός αυτό:

Αναμφίβολα, ο Ιωάννης Καποδίστριας ανήκει στις πιο εμβληματικές μορφές του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του. Υπήρξε χαρισματικός, ακέραιος, ταπεινός, ανιδιοτελής, εργατικός, εκσυγχρονιστής, οραματιστής και πρωτοπόρος. Άφησε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές και ήταν αδιαμφισβήτητα ο αναμορφωτής του ελληνικού έθνους. Οι πολιτικές του ικανότητες ξεχώριζαν ως αξεπέραστες, και αυτό φαίνεται από την διεθνή καταξίωση την οποία πέτυχε ως προσωπικότητα. Παράλληλα, είχε επιλέξει έναν εγκρατή και λιτό βίο, μακριά από κοσμικότητες και πολυτέλειες. Είχε φυσική ευγένεια και εσωτερική καλλιέργεια, ζούσε ασκητικά και ήταν εξαιρετικά μοναχικός.

Ο δημιουργός της νεότερης Ελλάδας, όχι μόνο έζησε από κοντά σημαντικές στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας αλλά δεν δίστασε να συγκρουστεί με τις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας και να πολεμήσει, με προσωπικό κόστος, τις συντεχνιακές αντιλήψεις, τις εστίες διαφθοράς και τις πελατειακές λογικές. Για τον κυβερνήτη, το ελληνικό έθνος δεν παύει να υπάρχει, ακόμα και κατά τους πιο σκοτεινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας, άλλωστε ο Κερκυραίος κόμης πίστευε ότι ο ελληνισμός θα αναγεννηθεί μόνο αν παραμείνει ριζωμένος στις διαχρονικές ελληνορθόδοξες αξίες και την παιδεία. Πίστευε δηλαδή σε μια αρμονική συμπόρευση Εκκλησίας και παιδείας.

Ο Καποδίστριας αγάπησε την Παιδεία και μόχθησε προσωπικά για την οργάνωση και την αναβάθμιση της. Γι αυτό το λόγο, συνέδεσε το πρόγραμμα των μαθημάτων με τον εκκλησιασμό των παιδιών στις μεγάλες γιορτές.

Ο Σεβασμιώτατος κλείνοντας την σύντομη αναφορά του, στον Ιωάννη Καποδίστρια και το σπουδαίο του έργο, κάλεσε όλους να αναλογιστούμε τον ανολοκλήρωτο χαρακτήρα της συγκρότησης του ελληνισμού, δηλαδή τον καημό της ρωμιοσύνης , εξαιτίας της πρόωρης απώλειας του, και να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη του.