ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΜΑΓΑΡΙΣΑΝ ΤΟ STATUS QUO ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΙΔΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ.ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το Ιερό Προσκύνημα της Βηθλέεμ είναι ένας χώρος λατρείας ο οποίος ανέκαθεν εθεωρείτο τόπος που ανήκε στην απόλυτη δικαιοδοσία του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και με αυτήν την ιδιότητα συμπεριλαμβάνεται στο περίφημο Αχτιναμέ, ήτοι της Συνθήκης του Ομάρ Χατάπ, του Άραβα χαλίφη κατακτητή των Ιεροσολύμων και της βυζαντινής επαρχίας της Παλαιστίνης γενικότερα, προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο το έτος 638.

Το ενδιαφέρον των Χριστιανών για το χώρο της Γεννήσεως του Σωτήρος δεν έπαυσε ποτέ.

Ενδεικτικά μνημονεύουμε την επισκευή της στέγης με χορηγία του Αυτοκράτορα Αλεξίου Δ’ του Κομνηνού (1435), τις επισκευές στο οικοδόμημα επί των ημερών των Πατριαρχών Ιεροσολύμων Γερμανού (1561) και Παϊσίου (1652).

Κατά τον 17^ο αιώνα η ανακαίνιση άρχισε επί Πατριάρχου Νεκταρίου με τη γενναία χορηγία του Μανωλάκη Καστοριανού και ολοκληρώθηκε επί Πατριάρχου Δοσίθεου που οργάνωσε γιγαντιαία επιχείρηση μεταφοράς της απαραίτητης ξυλείας από το λιμάνι της Ιόππης στη Βηθλέεμ με άμαξες και διάνοιξη δρόμων στα δύσβατα μέρη. Και πράγματι έγινε κατορθωτό με τη συμμετοχή τεχνιτών από τη Χίο να επισκευαστεί η στέγη και οι τοίχοι του Ναού και να κατασκευαστούν τρεις θυρίδες για το Άγιο Σπήλαιο.

Το έτος 1672 έγιναν με λαμπρότητα τα εγκαίνια της Βασιλικής και ταυτόχρονα συγκροτήθηκε Σύνοδος η οποία εξέδωσε και Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως.

Το έτος 1842 σημειώνεται νέα αναστήλωση επί Πατριάρχου Αθανασίου Γ’.

Για να μην μακρολογούμε το έτος 1853 με την έκδοση ειδικού φιρμανίου, του γνωστού ως Status Quo, αναγνωρίζεται υπέρ των Ελλήνων Ορθοδόξων η κυριότητα επί της Βασιλικής και του Σπηλαίου, γεγονός που επικυρώθηκε και από το Συνέδριο των Παρισίων μετά τη λήξη του Κριμαϊκού πολέμου το έτος 1856, κατόπιν του Βερολίνου το έτος 1878 και τέλος από την Αγγλική/ Βρετανική Εντολή το έτος 1917.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ. Εφημερίδα Έθνος, 2/5/1958

Από το 2005 και εντεύθεν όπου πρωτοστατει της γεραράς Αγιοταφιτικής Αδελφότητας ο μοιχεπιβάτης του πατριαρχικού θρόνου Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Θεόφιλος, το Παλαιστινιακό Κράτος, η Ουνέσκο, οι Λατίνοι και οι Αρμένιοι, (με εγχώρια ή εξωγενή) προπαγάνδα τύπου «στη στέγη έμπαζε σε πολλά σημεία νερά, μάρμαρα είχαν αποκολληθεί ενώ η υγρασία είχε διαβρώσει τους τοίχους» μεθόδευσαν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ως επιβεβλημένο τον εξωραϊσμό του Ναού της Γεννήσεως αρχίζοντας σε πρώτη φάση από τη στέγη και τα παράθυρα.

 

Και στις δόλιες αυτές σφετεριστικές τους ενέργειες, δεν ακούσαμε, ούτε είδαμε κάποιον από το μοναστικό ιστό/δομή της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, ούτε ως φρουρό των πανσέπτων Παναγίων Προσκυνημάτων είτε ως φορέα των αξιών του Ελληνικού πολιτισμού, να υπερασπιστεί την αποκλειστική πρωτοβουλία και φροντίδα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (το έτος 1983) για γενικές επισκευές στη στέγη και αντικατάσταση των υαλοπινάκων στα παράθυρα κατά μήκος της σκεπής στη Βασιλική της Γεννήσεως υπό την μέριμνα του ακούραστου και δημιουργικού αοιδίμου Πατριάρχου Διοδώρου. Το γεγονός είναι καταγραμμένο (και) στο Αφιέρωμα για το Ιερό Προσκύνημα της Βηθλεέμ του περιοδικού «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ» της εφημερίδας «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (δες κατω απο Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 1997).