Παναγιώτατε, αυτό είναι το πρόσωπο του Χριστού;

Στις 3 Οκτωβρίου 2015, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, στο συλλείτουργο που έγινε, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος είπε κατά το κήρυγμά του:

«Η δικαιοσύνη προσωποποιείται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Πολλοί αδικούνται σήμερα χωρίς αιτία, μόνο για λόγους συμφέροντος, όχι μόνο άτομα, αλλά ολόκληρες κοινωνικές τάξεις, ακόμα και έθνη... Οι κοινωνίες μας πάσχουν από ηθική παρεκτροπή…» (Αγιορείτικο Βήμα)

Στα εγκαίνια του κοινωνικού παντοπωλείου, εξ άλλου, ο Παναγιώτατος τόνισε, ότι «Η εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να υπηρετεί την εντολή της αγάπης και να παραγγέλλει την άσκησή της...» (Ρομφαία).

Χαιρόμαστε που ακούσθηκαν τα λόγια αυτά από το στόμα του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας. 

Άλλωστε, όπως διακηρύσσει η Εκκλησία μας «ο Αρχιερεύς είναι εις Τύπον Χριστού».

Ακόμη περισσότερο χαιρόμαστε διότι θα συμμετάσχει στη διάσκεψη για τον θρησκευτικό πλουραλισμό, που θα γίνει στην Αθήνα στις 18-20 Οκτωβρίου και θα ασχοληθεί με τις θρησκευτικές ελευθερίες στη Μέση Ανατολή. (ΥΠΕΞ)

Τότε, θα δοθεί στον Παναγιώτατο η ευκαιρία να υλοποιήσει όλα αυτά που ανέφερε στη Θεσσαλονίκη: 

Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι στο πρόσωπο του Πατριάρχη Ειρηναίου, έχει προσωποποιηθεί η απόλυτη αδικία. Έγκλειστος (και όχι αυτοέγκλειστος, όπως με απύθμενο θράσος ισχυρίζονται οι διώκτες του), στερείται και την ελάχιστη δυνατότητα να εκτελέσει στοιχειωδώς τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Ο ναός της Αγίας Θέκλας ερμητικά κλειστός. Ο Πανάγιος Τάφος σε απόσταση 200 μέτρων από το κελί του, απόρθητο φρούριο. Και αυτό μόνο για τον κανονικό Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίο Α'. Δεν ασχολούμαστε σε αυτό το κείμενο με τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη και παραδόθηκε βορά στους διώκτες του. Μιλάμε για το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα να επιτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2015, εκτελέσθηκε στην Ατλάντα των ΗΠΑ, η πρώτη γυναίκα θανατοποινίτης, μετά από 70 χρόνια (παρά τις εκκλήσεις για χάρη, ακόμα και από τον Πάπα). Λίγο πριν εκτελεσθεί, ζήτησε να προσευχηθεί. Και αυτό οι δήμιοί της το σεβάστηκαν.

Δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, καμιά έκκληση δεν εισακούεται. Κι όμως μιλάμε για την αγάπη σε όλους τους τόνους.

Παναγιώτατε, όλοι κάνουμε λάθη. Πολλές φορές μάλιστα, δεν μπορούμε να φαντασθούμε το μέγεθός τους και τις μελλοντικές τους συνέπειες. Πήγατε στα Ιεροσόλυμα. Προσκυνήσατε τον Πανάγιο Τάφο. Λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν ο έγκλειστος αδελφός σας. Τον αναζητήσατε; Πώς υλοποιείτε τα λόγια του Κυρίου «Εν τη φυλακή ήμην...»; Και ποια φυλακή!! Εκείνη που δημιούργησαν τα διπλωματικά εγκλήματα και τα εξωεκκλησιαστικά κέντρα. Θα ακούσετε με ευχαρίστηση ότι «ο μοναχός Ειρηναίος βρέθηκε νεκρός στο κελί του»; Θα πείτε «ευτυχώς λύθηκε άλλο ένα πρόβλημα»; Ενώ γνωρίζετε ότι ο άνθρωπος αυτός, εκτός από το ότι είναι αθώος, βρίσκεται αυθαίρετα κλεισμένος και χωρίς ελευθεροεπικοινωνία, παρά πάσαν έννοιαν δικαίου; Χωρίς δίκη, χωρίς καταδίκη, χωρίς καν απαγγελία κατηγορίας. Αυτό είναι το πρόσωπο του Χριστού; Αν η εκκλησία έχει τέτοια συμπεριφορά μεταξύ αδελφών και μάλιστα Αρχιερέων, τότε εμείς, το απλό ποίμνιο, τι να περιμένουμε;

Για ποιες θρησκευτικές ελευθερίες και ποιον θρησκευτικό πλουραλισμό μιλάμε, όταν εμείς συντηρούμε μέσα στους κόλπους μας ένα τέτοιο έγκλημα, που αποτελεί την ύψιστη βλασφημία προς τον Θεό της Αγάπης; Και αυτό μάλιστα συμβαίνει στην καρδιά της Χριστιανικής Πίστης, τον Φρικτό Γολγοθά και τον Πανάγιο Τάφο. Και ο άνθρωπος αυτός, προσέξτε, διώχθηκε όταν ομολόγησε στα πέρατα της Οικουμένης «Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα». Και δεν διώχθηκε από αλλοθρήσκους, αλλά από ορισμένους αδελφούς του, οι οποίοι, παρά πάσαν έννοιαν χριστιανικού πνεύματος, αποδέχονται (ή έστω μερικοί μετανοημένοι ανέχονται) την σημερινή κατάσταση και σιωπούν.

Παναγιώτατε, σε λίγες μέρες, θα μιλήσετε, όλοι οι προκαθήμενοι, μαζί με άλλους αλλοθρήσκους για τα προβλήματα των λαών της Μέσης Ανατολής. Έχουμε πραγματικά να συμβάλλουμε, ενώ μέσα στους κόλπους  της Ορθόδοξης Εκκλησίας συντηρείται ένα τέτοιο ανοσιούργημα; Ο Κύριος είναι σαφής: «Τι δε βλέπεις το κάρφος εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν, ου κατανοείς; Ή πώς ερείς τω αδελφώ σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ σου» (Ματθ. Ζ 3-4). Τα προβλήματα των σφαγών στην περιοχή είναι υπαρκτά. Με ποια όμως εμπιστοσύνη θα μπορούμε να προστρέχουμε στην Εκκλησία, αν βρεθούμε σε ανάλογη θέση, όταν η εκκλησία ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές μεταξύ των αδελφών της;

Η ρήση του Καϊάφα «Συμφέρει υπέρ του λαού ένα απολέσθαι» ίσχυσε για μια και μοναδική φορά. Η επανάληψή της συνιστά την μέγιστη βεβήλωση. Και αυτήν καλείσθε να αποτρέψετε. Ελήλυθεν η ώρα.