Δικαστική διαμάχη Δήμου Πρέβεζας και Εκκλησίας για 15 στρέμματα γης
Νομική προσφυγή κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πρέβεζας καταθέτει ο Δήμος Πρέβεζας, σε συνέχεια δικαστικής διαμάχης με τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος για την κυριότητα τριών αγροτεμαχίων συνολικής έκτασης άνω των 15 στρεμμάτων.
Με απόφαση του Πρωτοδικείου, αναγνωρίστηκε πως ο Ιερός Ναός είναι ο αποκλειστικός κύριος, κατά 100%, επί τριών αγροτεμαχίων που βρίσκονται στις περιοχές “Παλαιοχώρα” και “Μαγγανάρικα” της κτηματικής περιφέρειας Νεοχωρίου Πρέβεζας.
Μέχρι πρότινος, στα κτηματολογικά βιβλία φερόταν ως κύριος των εκτάσεων ο Δήμος Πρέβεζας, ωστόσο το Δικαστήριο έκρινε την εγγραφή αυτή ως εσφαλμένη και διέταξε τη διόρθωσή της.
Η σχετική απόφαση επιδόθηκε στον Δήμο στις 26 Ιουνίου 2025 και η προθεσμία άσκησης έφεσης λήγει στις 25 Ιουλίου 2025.
Στο πλαίσιο αυτό, η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου ενέκρινε την εντολή και πληρεξουσιότητα, ώστε ο δικηγόρος που επέλεξε να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης και να ζητήσει την απόρριψη της αγωγής του Ιερού Ναού.
Η δικαστική διαμάχη μεταξύ Δήμου και Ιερού Ναού διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα και όπως φαίνεται έχει μέλλον.
Ακολουθεί απόσπασμα από το Πρακτικό 66/2023 της συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Πρέβεζας, με Θέμα: «Άσκηση ένδικων μέσων και εξουσιοδότηση Νομικού Συμβούλου». Το κείμενο είναι από εισήγηση του νομικού συμβούλου, του Δήμου Πρέβεζας (Αλ.Βουκελάτος), που έχει ως εξής:
«…Ο Ι.Ν. Αγ. Τριάδας Νεοχωρίου Πρέβεζας άσκησε αγωγή στο Μον. Πρωτ. Πρέβεζας κατά του Δήμου ζητώντας να καταχωρηθεί στο Κτηματολόγιο εκείνος κύριος τριών ελαιοστασίων στο Νεοχώρι Πρέβεζας (δύο στη θέση «Αγία Τριάδα» ή «Παληαπιδια» ή «Παληάλωνο» και ενός στα «Μαγγανάρικα») αντί του Δήμου, επειδή δήθεν ο Δήμος ποτέ δεν ήταν κύριος νομέας και κάτοχος αυτών, ενώ αντίθετα, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος είχε αυτά στη κυριότητα νομή και κατοχή του από Τουρκοκρατίας.
Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς τους προσκόμισε κοινή ένορκη κατάθεση των 1.- Φωτίου Σούϊδα και 2.- Λυσσίμαχου Κωλέτση που κατά το περιεχόμενό της έχει ως εξής:
«Ως μόνιμοι κάτοικοι Νεοχωρίου Πρέβεζας γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Πρέβεζας έχει στην ιδιοκτησία του πλην άλλων και τα παρακάτω ελαιοκτήματα, τα οποία βρίσκονται εντός των ορίων της κτηματικής περιφέρειας Νεοχωρίου Πρέβεζας, ήτοι: α) ελαιόκτημα εκτάσεως, σύμφωνα με την κτηματογράφηση η οποία μας ετέθη υπ' όψιν, 3.312τ.μ., κείμενο στην ειδικότερη θέση “Παλαιοχώρα”, το οποίο συνορεύει Βόρεια με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Κωνσταντίνου Ζήκα, Νότια με δημοτική οδό, Ανατολικά εν μέρει με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Κωνσταντίνου Ζήκα και εν μέρει με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Βιργινίας Καλογήρου και Δυτικά με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Κωνσταντίνου Ζήκα. β) ελαιόκτημα εκτάσεως, σύμφωνα με την κτηματογράφηση, η οποία μας τέθηκε υπ' όψιν 4.805τ.μ., κείμενο επίσης στην ειδικότερη θέση “Παλαιοχώρα”, το οποίο συνορεύει Βόρεια με δημοτική οδό, Νότια εν μέρει με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Δημητρίου Χαμαλέλη και εν μέρει με αγροτεμάχιο συνιδιοκτησίας Μαρίας Μπότσιου και Ανδρέα Κολοκύθα, Ανατολικά με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Βιργινίας Καλογήρου και Δυτικά με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας σήμερα του του Δήμου Πρέβεζας.
Τα δύο παραπάνω αγροτεμάχια πριν διανοιχθεί ο υφιστάμενος μέχρι σήμερα αγροτικός δρόμος αποτελούσαν ένα ενιαίο ακίνητο, το οποίο με την διάνοιξη του παραπάνω δρόμου χωρίστηκε σε δύο επιμέρους αγροτεμάχια ένα βόρεια και το άλλο νότια του παραπάνω δρόμου και γ) ελαιόκτημα εκτάσεως, σύμφωνα με την κτηματογράφηση η οποία μας τέθηκε υπ' όψιν, 7.418τ.μ., κείμενο στην ειδικότερη θέση “ΜΑΓΓΑΝΑΡΙΚΑ” κτηματικής περιφέρειας Νεοχωρίου Πρέβεζας, το οποίο συνορεύει Βόρεια με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Βασιλείου ΜΑΡΚΟΥ και με αγροτεμάχιο συνιδιοκτησίας Βασιλείου Τσάρκα και Γεωργίου Τσάρκα, Νότια με αγροτεμάχιο συνιδιοκτησίας Αθηνάς Ζήκα και Χριστίνας Ζήκα, Ανατολικά με δημοτική οδό και Δυτικά με αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας Σπυρίδωνος Κάσκαρη.
Τα παραπάνω αγροτεμάχια ο Ιερός Ναός τα νέμεται και τα κατέχει από αμνημονεύτων ετών, σύμφωνα με πληροφορίες παλαιοτέρων τα κατέχει επί 250 και πλέον χρόνια, ήτοι από Τουρκοκρατίας, αποτελούσαν δε τα ελαιοκτήματα αυτά πηγή εσόδων για την Εκκλησία. Την περίοδο κατά την οποία η Αγία Τριάδα λειτουργούσε ως Μοναστήρι, ήτοι μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι Μοναχοί της Μονής είχαν αξιοποιήσει τα εν λόγω ακίνητα με την φύτευση ελαιοδένδρων, τα οποία περιποιούντο, συνέλεγαν τον ελαιόκαρπο και εξασφάλιζαν το λάδι το οποίο τους ήταν άκρως απαραίτητο. Αφ' ής στιγμής ο Ιερός Ναός έπαυσε να λειτουργεί ως Μοναστήρι και λειτούργησε πλέον ως Ορθόδοξη εκκλησία, ως Ιερός Ναός συνέχισε να εκμεταλλεύεται τα ακίνητα αυτά ως αποκλειστικός κύριος, επιτηρώντας τα, περιποιούμενος τα ελαιόδενδρα και συλλέγοντας τον ελαιόκαρπο, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθούν από κάποιον τα δικαιώματά του αυτά. Την ιδιοκτησία της Εκκλησίας την σεβάστηκε και το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο ανεγνώρισε τα ακίνητα αυτά ως κτήματα του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος και τα εξήρεσε από την απαλλοτρίωση και την διανομή ως κλήρου σε ακτήμονες κατοίκους της περιοχής. Έτσι ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος συνέχισε να νέμεται τα παραπάνω ακίνητα ως αποκλειστικός κύριος αυτών.
Τα τελευταία χρόνια, απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το Ελληνικό Κράτος παρενέβη στον τρόπο εκμετάλλευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας, οπότε ανέθεσε υποχρεωτικά την διαχείριση των εκκλησιαστικών κτημάτων στις Σχολικές Επιτροπές των σχολείων της Πρέβεζας, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στις Επιτροπές αυτές να καταβάλλουν στην Εκκλησία, ως ιδιοκτήτρια των ακινήτων αυτών, κάποιο τίμημα υπό την μορφή μισθώματος, χωρίς βεβαίως ο Ιερός Ναός να αποκλεισθεί ποτέ από την κυριότητα των κτημάτων αυτών. Όλοι όσοι κατοικούμε στην ευρύτερη περιοχή του Νεοχωρίου γνωρίζουμε ότι τα κτήματα αυτά έχουν την χαρακτηριστική ονομασία “Βακούφια”, που σημαίνει εκκλησιαστικά ακίνητα.
Τα ακίνητα αυτά ανήκαν πάντα στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος και δεν ανήκαν ποτέ ούτε στον Δήμο Πρέβεζας ούτε στις Σχολικές Επιτροπές του Δήμου Πρέβεζας. Πολλοί μάλιστα από τους κατοίκους του χωριού μας (οι περισσότεροι από αυτούς δεν ζουν σήμερα, ενώ όσοι ζουν είναι πολύ μεγάλης ηλικίας) εργάζονταν κάθε χρόνο στα εν λόγω ακίνητα με εντολή της Εκκλησίας, συλλέγοντας τον ελαιόκαρπο και για την εργασία τους αυτή πληρώνονταν με την μισή ποσότητα του παραγόμενου κάθε φορά ελαιολάδου, ενώ το υπόλοιπο μισό λάδι το κρατούσε η Εκκλησία για τις ανάγκες της. Ο τρόπος αυτός εκμετάλλευσης των παραπάνω ακινήτων σταμάτησε όταν την διαχείριση των εν λόγω εκκλησιαστικών κτημάτων ανέλαβαν οι Σχολικές Επιτροπές του Δήμου Πρέβεζας, οπότε η ευθύνη για την εκμετάλλευση των παραπάνω ακινήτων ανατέθηκε σε εκείνες. Απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε δεν παραχωρήθηκε ποτέ η κυριότητα των παραπάνω ακινήτων ούτε στις εν λόγω Σχολικές Επιτροπές ούτε στην Δήμο Πρέβεζας.
Προσφάτως πληροφορηθήκαμε ότι τα ακίνητα αυτά καταχωρήθηκαν ύστερα από Δήλωση του Δήμου Πρέβεζας στο Εθνικό Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία του Δήμου. Η καταχώρηση αυτή κατά τη γνώμη μας είναι εσφαλμένη γιατί τα ακίνητα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ δημοτικά, ανήκαν πάντα στην Εκκλησία και ουδέποτε η Εκκλησία αποξενώθηκε από τα ακίνητα αυτά ούτε ποτέ παρεχώρησε τα δικαιώματά της κυριότητας επ' αυτών στο Δήμο Πρέβεζας. Αυτά τα γνωρίζουμε από δική μας αντίληψη».
Από την σχετική με την υπόθεση έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το γραφείο Περιουσίας του Δήμου και εμένα προέκυψε ότι τα τρία επίδικα ελαιοστάσια είναι καταχωρημένα στο Κτηματολόγιο Πρέβεζας με κύριο τον Δήμο (ως καθολικό διάδοχο της περιουσίας του Α’ Δημοτικού Σχολείου Πρέβεζας) δυνάμει της διάταξης του άρθρου 5 ν. 1849/2990. Επίσης το Α’ Δημοτικό Σχολείο είχε καταχωρηθεί ως ιδιοκτήτης αυτών δυνάμει του από 21-1-1934 πρακτικού διανομής μεταξύ των Σχολικών εφορειών (ΝΠΔΔ) των τότε τριών δημοτικών σχολείων Πρέβεζας σε συνδυασμό με το από 10-7-1932 πρακτικό μερικής διανομής μεταξύ της Εφορείας του Γυμνασίου Πρέβεζας (ΝΠΔΔ) και των Εφορείας του Ταμείου Εκπαιδευτικής Πρόνοιας (ΝΠΔΔ) που έχουν μεταγραφεί νόμιμα στο Υποθ/κειο Πρέβεζας στους τ. 8 και αρ. 2647, 2648, 2649, τ. 7 και αρ. 2474, αντίστοιχα.
Επίσης για το ελαιοστάσιο - επίδικο στη θέση Μαγγανάρικα έχει εκδοθεί (αν και δεν είναι αναγκαία βλ. Α.Π. 54/2018) και η αρ. 853 /1997 απόφαση του Νομάρχη Πρέβεζας που έχει μεταγραφεί νόμιμα στον τ. 446 αρ. 88 των βιβλίων του Υποθ/κείου Πρέβεζας.
Για τα επίδικα βρέθηκαν πράξεις της Σχολικής Εφορείας του Α’ Δημοτικού Σχολείου μεταξύ ετών 1946 και 1950 που τα εκμίσθωνε σε τρίτους. Επίσης βρέθηκαν αντίστοιχες πράξεις της ίδιας επιτροπής από την δεκαετία 1960, 1970, 1980.
Από τη δεκαετία 1990 μέχρι σήμερα έχουμε εκμισθώσεις αυτών από το Δήμο Πρέβεζας προς τρίτους καλλιεργητές. Όλες οι παραπάνω εκμισθώσεις γίνονταν με δημοπρασίες, έγγραφα συμφωνητικά και τελούσαν υπό την έγκριση της Νομαρχίας.
Είναι λοιπόν προφανές (αποδεδειγμένο εξ εγγράφων) ότι οι ανωτέρω βεβαιώσαντες ενόρκως, όταν αναφέρονται γενικά και αόριστα σε εκμισθώσεις, καλλιέργεια, νομή και κατοχή του Ι.Ν. επί των επιδίκων ελαιοκτημάτων κατά τις ως άνω χρονικές περιόδους, αναμφισβήτητα ψεύδονται εν γνώσει τους προκειμένου να διευκολύνουν τη διεκδίκηση του Ι.Ν., εισηγούμαι δε και πρέπει, για να προστατευτεί η δημοτική περιουσία, να υποβληθεί σχετική έγκληση, με αίτημα την ποινική δίωξή τους για ψευδή κατάθεση όπως και των ηθικών αυτουργών της πράξης , που θα υποβληθεί εκ μέρους του Δήμου από τον Δήμαρχο Πρέβεζας ενώπιον του κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πρέβεζας.….».
