Μνήμη της Αγίας Νόννας

Η Εκκλησία εορτάζει σήμερα, Σάββατο 5 Αυγούστου, τα Προεόρτια της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και τιμά τη μνήμη του Ιερομάρτυρος Φαβίου (Φαβιανού) επισκόπου Ρώμης, της αγίας Νόννας, μητέρας του Γρηγορίου του Θεολόγου, και  του Οσίου Ευγενίου του Αιτωλού (†1682).

Η Αγία Νόννα ήταν ευσεβής γυναίκα, με διαμαντένιο χαρακτήρα, όπως και η αγία Εμμέλεια, μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, και η Αγία Ανθούσα, μητέρα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Η Νόννα υπήρξε κυριολεκτικά πρότυπο τιμίας συζύγου και εξαιρέτου μητέρας. Ο σύζυγός της, Γρηγόριος επίσκοπος Ναζιανζού, ήταν μέλος της θρησκευτικής ομάδας των Υψισταρίων, η οποία δεχόταν τον Ύψιστο μονοπρόσωπο Θεό και δεν πίστευε στην Τριαδικότητα του αληθινού Θεού. Η Αγία Νόννα, με τις προσευχές της και την υπομονή της, όχι μόνο επανέφερε το σύζυγό της στο δρόμο της Χριστιανικής Πίστης, αλλά αυτός διακρίθηκε ως ένας από τούς πιο λαμπρούς επισκόπους της Εκκλησίας.

Τα παιδιά της, τα οποία έχουν αγιοκαταταχθεί, Γρηγόριος (Μνήμη: 25 Ιανουαρίου), Καισάριος (Μνήμη: 9 Μαρτίου) και Γοργονία (Μνήμη: 23 Φεβρουαρίου)  αναδείχθηκαν σε αυθεντικά κοσμήματα της Εκκλησίας.

Η Αγία Νόννα απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο έτος 374 μ.Χ.

Σήμερα επίσης, η Εκκλησία προετοιμάζει τους πιστούς με ύμνους των οποίων το θεολογικό περιεχόμενο αναφέρεται στο αυριανό πανίερο γεγονός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού.

«Χριστού την Μεταμόρφωσιν προϋπαντήσωμεν, φαιδρώς πανηγυρίζοντες τα προεόρτια, …»

«Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου, καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ θεασώμεθα τὴν δόξαν τῆς Μεταμορφώσεως αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ Πατρός, φωτὶ προσλάβωμεν φῶς, καὶ μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, Τριάδα ὁμοούσιον ὑμνήσωμεν εἰς τοὺς αἰῶνας». (Δοξαστικὸν στιχηρῶν. Ἦχος πλ. α’)

Η επιθυμία των Αποστόλων «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι» (Ματθ. 17, 4), να βρίσκονται δηλαδή μόνιμα στο έκπαγλο εκείνο κάλλος της θείας θεοπτίας, εκπληρώνεται από τον Θεάνθρωπο Κύριο με την ίδρυση της Εκκλησίας. Σ’ αυτήν όσοι μετέχουν όχι τυπικά, αλλά ενεργά και ουσιαστικά, μπορούν ν’ απολαμβάνουν τη λαμπρότητα του προσώπου του Θεού και τη χαρά της αναστροφής Του. Την εμπειρία αυτή της θεοπτίας την παρέλαβε από τους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας, το πλήρωμα της Εκκλησίας, που αγωνίζεται να βιώνει μέσα από την πράξη και τη θεωρία τη γνησιότητα της χριστιανικής ζωής. Την εμπειρία του ακτίστου φωτός την ζούσαν οι «Αγιοι της Εκκλησίας μας. Γι’ αυτό στις εικόνες το πρόσωπο τους αγιογραφείται στο επίκεντρο του παραδείσιου άπλετου φωτός μέσα στο όποιο ζουν ως διαρκής χαρά και ευλογία.

Οι Χριστιανοί ετοιμάζονται να ζήσουμε τη χαρά και την ευλογία του Θαβωρίου φωτός της άκτισης Θεότητος, η οποία, ως λεπτή αύρα δροσιάς, επισκιάζει θεουργικά την ψυχοσωματική οντότητα κάθε ανθρώπου που έχει καλή θέληση.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου