Ιερό Προσκύνημα «Άγιος Ρηγίνος ο Λεβαδεύς»: Λαμπρός ο εορτασμός της ανακομιδής και μετακομιδής Ιερών Λειψάνων του Ενδόξου Ιερομάρτυρος Επισκόπου Σκοπέλου με τη συμμετοχή ευσεβούς εκκλησιάσματος και εκλεκτών κληρικών

Στόν Ἱερό Προσκυνηματικό Ναό τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου Λεβαδείας, μέ ἀφορμή τόν ἑορτασμό τῆς ἀνακομιδῆς καί μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου μας, πραγματοποιήθηκαν διάφορες λατρευτικές ἐκδηλώσεις, τό διήμερο 10 καί 11 Ἰουνίου ἐ.ἔ..

Ἔτσι, τό Σάββατο 10 Ἰουνίου, 7.30 μ.μ. ἐτελέσθη Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός, μέ τήν συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ, ἀλλά καί τῶν ἀρχῶν τοῦ Νομοῦ καί τῆς πόλεως Λεβαδείας.

Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ πανοσ. Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Βαδραχάνης. Στό κήρυγμά του ὁ π. Μελέτιος πῆρε ἀφορμή ἀπό τό γεγονός τῆς ἀρπαγῆς τοῦ Προφ. Ἠλιού πάνω στό πύρινο ἅρμα, ὅπου ὁ προφ. Ἐλισαῖος ἀνεφώνησε: «Πατέρα μου, πατέρα μου· ἐσύ ἤσουν τά ἅρματα καί τό ἰππικό τοῦ Ἰσραήλ». Αὐτό πού εἶπε ὁ Ἐλισαίος γιά τόν Ἠλία ἰσχύει καί γιά κάθε ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καί γιά τόν ἅγιο Ρηγίνο. Ὁ ἅγιος εἶναι ἡ μεγάλη εὐλογία ὄχι μόνο γιά τή χώρα του ἀλλά καί γιά τήν Ἐκκλησία. Ὁ ἅγιος εἶναι ὁ φορεύς τοῦ Θεοῦ καί ἐφόσον ζεῖ καί μετά τήν κοίμησή του.

Ἡ Ἁγία Τριάδα πού κατοικοῦσε μέσα του, λόγω τῆς ζωῆς του καί τῆς οὐσιαστικῆς σχέσεως μέ τήν Ἐκκλησία, συνεχίζει καί παραμένει στά ἅγια λείψανά του. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία καί ὅταν ζεῖ ὁ ἅγιος ἀπολαμβάνει τήν σωματική του παρουσία, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του, ἐφόσον ἔχει τά ἅγια λείψανά του.

Ο ταπεινός και απέριττος, ευλαβής και αφανής ἐφημέριος τοῦ Προσκυνήματος πανοσ. Αρχιμανδρίτης Ἀλέξιος Σαμαρτζῆς, ο οποίος εργάζεται αθόρυβα στην ενορία του.

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα, Κυριακή 11 Ἰουνίου, ἐψάλλη ὁ πανηγυρικός ὄρθρος καί ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία ἀπό τόν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς καθ᾽ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Γεώργιο Θανάσου καί τόν ἐφημέριο τοῦ Προσκυνήματος π. Ἀλέξιο Σαμαρτζῆ.

Στο κήρυγμά του ὁ π. Γεώργιος ἀναφέρθηκε, μέ ἀφορμή τήν Εὐαγγελική Περικοπή, στήν ὁμολογία τῶν ἁγίων. Ἡ ὁμολογία τῶν ἁγίων, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός γίνεται ἐν Ἐμοί, δηλαδή διά τοῦ Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ. Χωρίς τήν κοινωνία μέ τόν Χριστό καί χωρίς τήν δύναμή Του εἶναι ἀδύνατον κανείς νά τόν ὁμολογεῖ. Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του ὁ π. Γεώργιος ἀναφέρει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι κοινωνία ἁγίων καί τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν πλησιάζουμε ἕναν ἅγιο, ἀντικρύζουμε τό ἀναστημένο σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί λαμβάνουμε τήν εὐλογία του, μέ τόν ἀσπασμό τῶν ἱερῶν του λειψάνων.

Ἀς μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά δίνουμε καί ἐμεῖς τήν ὁμολογία τῆς νέας ζωῆς σέ ὅλο τόν ἐπίγειο βίο μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε ἀπό τόν φιλάνθρωπο καί ἐλεήμονα Κύριο, νά δεχθοῦμε τήν ὁμολογία τῆς αἰωνίου ζωῆς ἔμπροσθεν τοῦ Οὐρανίου Πατρός.