O Μητροπολίτης Ιερισσού ύψωσε ικέτιδες χείρες προς τον Πανοικτίρμονα Θεό υπέρ αναπαύσεως του τελευταίου Αυτοκράτορος της Πόλεως
Στο μεγαλόπρεπο Μητροπολιτικό Μέγαρο της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου στην Αρναία, κεντρική θέση έχει το Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο της Παναγίας της Δακρυρροούσης, αφιερωμένο στην αποφράδα ημέρα της Αλώσεως της Βασιλίδος των Πόλεων, της Κωνσταντίνου Πόλεως το 1453 από τους Αγαρηνούς.
Πρόκειται για ένα κόσμημα, το οποίο σχεδίασε και ανήγειρε εκ βάθρων ο φιλόκαλος αείμνηστος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κυρός ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, με μεγάλη αρωγή του τότε Υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Πάχτα, ο οποίος διείδε τη σπουδαιότητα της ανυψώσεως αυτού του ευλογημένου χώρου στεγάσεως της καρδιάς της Τοπικής Ιεράς Μητροπόλεως και Εκκλησίας του Χριστού. Αρωγοί βεβαίως στο έργο αυτό ήταν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως και φυσικά ο ευλογημένος Λαός του Θεού. Αυτό το στολίδι συνεχίζει να ωραΐζη με μεράκι και πολύ σεβασμό στην Παράδοση και στη σεμνομεγαλόπρεπη της Εκκλησίας δομή ο νυν Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ.
Η βασική εικονογραφία – αγιογραφία που αποδίδει τα εσώψυχα των κτητόρων του Παρεκκλησίου αυτού είναι η ιστορημένη στα αριστερά από την είσοδό του παράσταση της Παναγίας μας της Δακρυρροούσης: Η Παντάνασσα ολόσωμη κρατά στα χέρια της το Ρόδο το Αμάραντο, τον Χριστό μας, τον Κύριο και Θεό Της και δακρύζει ακούγοντας το μήνυμα ‘’ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ’’! Αριστερά Της ο Κωνσταντίνος ο Μέγας που ίδρυσε την Πόλη των ονείρων μας και την εγκαινίασε μεγαλόπρεπα το 330 μ.Χ. στου Βοσπόρου τ΄ Αγιονέρια! Δεξιά Της ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Ρωμιών και υπερασπιστής της με το σπαθί στο χέρι και πίσω από όλα αυτά προβάλλουν - σαν μια ιστορική κραυγή και ανασκόπηση της Ρωμιοσύνης- τα Κάστρα – Τείχη της Πόλης, τα Παλάτια του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, η Αγιά Σοφιά και του ταπεινού μα πάντοτε αειφεγγούς Φαναρίου το κλέος! Εκεί η Ιερά Μητρόπολις έχει στεγάσει τις ελπίδες της, τα όνειρά της και με το αγιοκέρι και το αγιολίβανο της καρδιάς της δέεται και προσεύχεται υπέρ της του κόσμου και του Ποιμνίου του ζωής και σωτηρίας!
Έτσι και για φέτος ο Επίσκοπός μας, πλαισιούμενους από τους άμεσους συνεργάτες του, τον Ιερό Κλήρο της Αρναίας και τους Διακόνους του ύψωσε ικέτιδες χείρες προς τον Πανοικτίρμονα Θεό υπέρ αναπαύσεως του τελευταίου Αυτοκράτορος της Πόλεως και πάντων των Πεσόντων κατά την Άλωση Αυτής από τον Μωάμεθ τον Πολιορκητή στις 29 Μαΐου 1453.
Ο Λαός του Θεού προσήλθε για να τιμήση τον Βλαστό των Παλαιολόγων που κράτησε στους ώμους του γεραρή την τιμή και την αξιοπρέπεια των Ρωμιών και παράλληλα για να κάνη μια δέηση στη Δακρυρροούσα Παναγιά υπέρ του Γένους των Ελλήνων, άμεσων και μόνων επιγενομένων και συγγενών κατά το αίμα Υπερασπιστών της Πόλης. Επικεφαλής όλων ο τ. Υπουργός, Δήμαρχος και συγκτήτωρ του Μητροπολιτικού Μεγάρου κ. Χρήστος Πάχτας, ο Πρόεδρος της Αρναίας κ. Αγαπητός Κιάτος, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Αθανάσιος Τσιάλας κ.ά.
Ομιλητής της ημέρας ήταν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Ριγανάς, ο οποίος με ένα θαυμάσιο συγκερασμό του μηνύματος της κυρίας Εορτής που ζή αυτές τις μέρες η Ορθοδοξία, δηλαδή της Αναλήψεως του Κυρίου μας και της αποφράδος ημέρας της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κέντησε με θαυμάσιο τρόπο, αφενός μεν το υφαντό του ψυχισμού της Εκκλησίας μας, δηλαδή του διαχρονικού κηρύγματός της περί της κατά Χριστόν Οικονομίας, αφετέρου δε περιέγραψε ανάγλυφα την πορεία του Ρωμαίϊκου, της Ρωμανίας όπως είπε ανά τους αιώνες, με έμφαση στις ‘’Αλώσεις’’ που υπέστη ο Τόπος τούτος στην ιστορική του διαδρομή.
Το μήνυμα της Αναλήψεως του Κυρίου θεώρησε καλό ο π. Ιγνάτιος να το προσποριστή από την πλούσια υμνογραφία του Πεντηκοσταρίου, τονίζοντας ότι με την Ανάληψή Του ο Κύριος περάτωσε την Ένσαρκη παρουσία Του στα γήινα και ολοκλήρωσε όσα οικονόμησε ο Θεός Πατήρ στο Πρόσωπό Του και με το Πρόσωπό Του υπέρ της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου και του ανθρώπου. Όντως περιέγραψε θαυμάσια και μάλιστα ποιητικά το, κατά τον Παύλο, ‘’Μέγα της ευσεβείας μυστήριον’’ (Α΄ Τιμ. γ΄ 16), όπως μοναδικά η Εκκλησία το ζή.
Την Άλωση της Πόλης την ανέλυσε ιστορικά και διαχρονικά, θυμίζοντας πόσες φορές οι Ρωμιοί ζήσαμε αυτό το φαρμακερό καρφί του σεισμού της ταυτότητας και υποστάσεώς μας, τις αλώσεις μας, όπως το 1453, το 1912, το 1922 στο λιμάνι της αρχόντισσας της Ιωνίας Σμύρνης, το 1940 στον αυτοκαταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, το 1974 στη μαρτυρική Κύπρο και αλλαχού…
Τέλος ο ομιλητής ανέφερε το από μέσης καρδίας παράπονο της Εκκλησίας μας, ότι ο Ελληνισμός σήμερα δεν φοβίζεται και δεν πάσχει και δεν υποφέρει καταδιωκόμενος από οιονδήποτε εχθρό εκ των έξω! Υποφέρει και πάσχει από ‘’ολιγοπαιδία’’ κατά τον ιστορικό Παυσανία, που σημαίνει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Ρωμιοσύνη σήμερα είναι το δημογραφικό πρόβλημα που ως δαμόκλειος σπάθη επικρέμεται άνωθεν της κεφαλής των Ελλήνων. Οι καιροί ου μενετοί, ή θα θεραπεύσουμε το πρόβλημα ή μια καινούργια άλωση της ψυχής του Ρωμαίϊκου επίκειται!
Προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας ετελέσθη Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών του τελευταίου Αυτοκράτορος και πάντων των Πεσόντων κατά την Άλωση της Πόλεως.
Τη Θεία Λειτουργία έκλεισε ο Σεβασμιώτατος, αναψυχώνοντας τους πάντες, υπενθυμίζοντας του μεγάλου μας Μονεμβασιώτη ποιητή Γιάννη Ρίτσου την ιαχή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο Να τη πετιέται από ‘ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου», προσευχή όντως υποστασιακή του Γένους μας που μελοποίησε εξαίσια ο οικουμενικός Μίκης Θεοδωράκης
