Ποῖος Πατριάρχης μετέτρεψε τὸ πατριαρχικὸν γραφεῖον εἰς τεκτονικὴν στοὰν, διὰ νὰ γίνη μασόνος;
Εἰς καιροὺς ἐσχάτης παρακμῆς
Πολλὰ ἔχουν δεῖ τὰ μάτια μας, ἔχουν ἀκούσει τ’ αὐτιά μας ἢ ἔχουμε διαβάσει κατὰ καιροὺς γιὰ τὰ ἐπακόλουθα τῆς παρακμῆς καὶ τῆς σήψεως. Ὅσα ὅμως διαλαμβάνει ὁ τίτλος τοῦ σημερινοῦ μας δημοσιεύματος εἶναι ἀνήκουστα καὶ λογικῶς ἀνεξήγητα. Διότι, σκεπτόμασθε- κατὰ συγκατάβαση-: μὰ καλά, ἂν ἕνας εὐάλωτος ἀρχιμανδρίτης, π.χ., «φιλοδοξοῦσε» νὰ γίνει Δεσπότης καὶ κάποιος ἐπιτήδειος τὸν ἔπειθε ὅτι αὐτὸ μποροῦσε νὰ τὸ ἐπιτύχει[1] ἂν γινόταν μασόνος, τότε νὰ τὸ «δεχόμασθε» ὡς – ἀπαράδεκτη, ναὶ – ἀνθρώπινη ἀδυναμία… Ὅταν ὅμως διαβάζουμε ὅτι Πατριάρχης ὤν ὁ Φώτιος Ἀλεξανδρείας (1900- 1925) ἔγινε Μασόνος μέσα στὸ γραφεῖο του ποὺ τὸ μετέτρεψε σὲ Τεκτονικὴ Στοά, ὄντας στὴν κορυφὴ τῶν ἀξιωμάτων τῆς Ἐκκλησίας, ἔ, τότε δὲν μποροῦμε νὰ τὸ πιστέψουμε!
Πῶς ἔχει ὅμως τὸ πρᾶγμα;
Ἂς τὰ δοῦμε ὅλα μὲ τὴ σειρά τους, ὅπως τὰ διαβάζουμε στὰ τεκτονικὰ ἔντυπα, τεκτονικὸ δελτίο 1966, τ. 67, σελ. 167 καὶ ἑξῆς, 180 χρόνια τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ 1811- 1991, σελ. 121 καὶ ἑξῆς, Ἐκδόσεις ὅλα ὑπὸ τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος. Διαβάζουμε ἐκεῖ:
«… Ἐγεννήθηκε [ὁ Φώτιος αὐτός], κατὰ τὴ Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια, στὴν Τῆνο τὸ 1853. Κατ’ ἄλλους, στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ εἶναι καὶ τὸ πιθανότερο, διότι καὶ τ’ ὄνομά του ἦταν Γεώργιος Περόγλου (…).
Μετὰ τά πολλὰ βιογραφικὰ ποὺ ἀναφέρονται στὶς πηγές μας καθὼς καὶ τὶς οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες αὐτοῦ, γιὰ τὴν «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», συνεχίζουμε μὲ τὰ σημεῖα πού μᾶς ἐνδιαφέρουν, ὡς ἀκολούθως:
«… Καὶ ὁ Φώτιος ἦταν τέκτων. Μυήθηκε ὄχι σὲ νεαρὰ ἡλικία, ποὺ ὁ ἐνθουσιασμὸς γιὰ κάτι νέο καὶ φαινομενικὰ ὡραῖο προσελκύει πολλούς, ἀλλὰ ὥριμος ἄνδρας καὶ ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς Ἐκκλησίας. Ὄχι σὲ μία ὁποιαδήποτε Τεκτονικὴ Στοά. Τοῦ δόθηκε τὸ Τεκτονικὸ Φῶς [τὸ ἑωσφορικὸ σκότος!] σὲ ἐπιβράβευσι τοῦ τρόπου ποὺ ἀντιλαμβανόταν τὰ καθήκοντά του καὶ σὰν ἔνδειξι ἀγάπης καὶ ὕψιστης ἐκτίμησης, ἀφοῦ τοῦ ἐξηγήθηκε τί ἐπιδιώκει τὸ Τάγμα καὶ πόσο ἡ πολιτεία του καὶ ἡ χριστιανικὴ πίστη στὸν ΜΑΤΣ [τὸν μεγάλο Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος = τὸν- καθ’ ἡμᾶς καὶ κατὰ τὰ μυστικὰ μασονικὰ κείμενα – Ἑωσφόρο τῆς πτώσεως][2] συμβιβάζονταν μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Τεκτονισμοῦ καὶ τό βρῆκε αὐτὸ ἀληθινὸ [ὁ Φώτιος αὐτός!] καὶ δέχθηκε νὰ γίνη τέκτων…
Μέσα εἰς τὸ πατριαρχικὸν μέγαρον…
…καὶ τοῦ δόθηκε, τὸ 1910, τὸ φῶς τὸ τεκτονικὸ [ἀπηρνήθη δηλαδὴ τὸ φῶς τὸ Ἀληθινὸ καὶ ἀποδέχθηκε τὸ «φῶς» τοῦ Ἑωσφόρου τῆς πτώσεως[3]!] ἀπὸ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ο σὲ ἰδιαίτερη τελετὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ὕπατο Μεγάλο Ταξιάρχη, τὸν Idris Bey Ragneb, τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Αἰγύπτου, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονταν καὶ ἀδελφοὶ Ἀθανάσιος Γαρόφαλος 33ος, Ἐμμ. Αὐγερινὸς 33ος, Κων/νος Φακὸς 33ος, καὶ ἄλλοι, μέσα σ’ αὐτὸ τὸ Πατριαρχικὸ Μέγαρο τοῦ Καΐρου, στὸ ἰδιαίτερον Γραφεῖο του, ποὺ τὸ μεταβάλανε, γιὰ τὴν περίστασι, σὲ κανονικὴ Στοά…».
Τοῦ 33ου βαθμοῦ Μασόνος ὁ Πατριάρχης, ποὺ ἀποκαλεῖται ὡς ὁ 13ος τῶν Ἀποστόλων καὶ Κριτὴς τῆς Οἰκουμένης!
«… Ἡ στάση τοῦ Πατριάρχη κατὰ τὰ γεγονότα τοῦ 1921 στὴν Αἴγυπτο τόσο ἐντυπωσίασε τοὺς Αἰγυπτίους, ὥστε μετὰ τὸν κατευνασμὸ τῶν πνευμάτων, κατέβηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια ὁλόκληρο τὸ Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου τῆς Αἰγύπτου καὶ τοῦ ἀπένειμε σὰν φόρο τιμῆς τὸν ἀνώτατο βαθμὸ τοῦ Τάγματος, τὸν 33ο, μέσα στὸ Γραφεῖο του τὸ Πατριαρχικό…».
Καὶ Οἰκουμενιστὴς ὁ μασόνος Πατριάρχης!
Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους μὲ χίλιους τρόπους προσελκύονται οἱ ὑψηλόβαθμοι κληρικοὶ νὰ γίνουν μασόνοι εἶναι, γιὰ νὰ ἀμβλύνεται ἡ παραδοσιακὴ Ὀρθόδοξη Πίστη αὐτῶν καὶ νὰ προσχωροῦν στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποία Παναίρεση ἐργολαβικῶς προωθεῖ ἡ Μασονία, μὲ ποικίλα κατὰ καιροὺς προσχήματα… Ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τὸν τέκτονα Πατριάρχη Φώτιο, περὶ τοῦ ὁποίου ἐδῶ ὁ λόγος.
Ἂς δοῦμε μερικὲς οἰκουμενιστικοῦ τύπου ἐνέργειες τοῦ Φωτίου. Διαβάζουμε:
«…Τὴν ἰδίαν ἐποχὴν [τὸν Μάιο τοῦ 1921] στέλνει ἀντιπροσωπία στὸ Κάϊρο καὶ λαμβάνει μέρος σὲ συσκέψεις ποὺ γίνονται στοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἐπισκόπου Αἰγύπτου καὶ Σουδάν Sir Gwyune, διὰ τὸ ζήμητα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν…
– Στὶς 7 Μαρτίου 1922 αὐτὸς ὁ Φώτιος (…) ὑποβάλλει, ἐκ μέρους ὅλων τῶν ἀρχηγῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς Αἰγύπτου, τὰ συγχαρητήριά των γιὰ τὴν ἀνακήρυξι τῆς Αἰγύπτου σὲ κράτος ἀνεξάρτητο…
– Συμμετέχει εἰς τὸ «Συνέδριον τῆς Παγκοσμίου Χριστιανικῆς Συνδιασκέψεως βίου καὶ ἐργασίας» τῆς Στοκχόλμης…
– Ἐπῆγε στὴν Ὀξφόρδη καὶ μίλησε περὶ τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν…
– Μεταβαίνει στὴ Στοκχόλμη, στὴν Παγκόσμια Χριστιανικὴ Συνδιάσκεψη…» (πάντα ταῦτα στὸ τεκτονικὸ Δελτίο, 1966, τ. 67, σσ. 173- 175).
Αὐτὰ διαβάζουμε στὰ αὐθεντικὰ τεκτονικὰ κείμενα. Οἱ νοήμονες ἀναγνῶστες τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου βγάζουν τὰ συμπεράσματά τους καὶ κάνουν τὶς σκέψεις τους.
Ἐπίλογος
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰσχυρότερους προωθητὲς τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὁ τεκτονισμός. Εἶναι ὅμως ἐντελῶς ἀπαραίτητο γι’ αὐτὸν ἡ προσέλκυση ὑψηλόβαθμων κληρικῶν εἰς τὶς τάξεις τῆς Μασονίας, διότι, οἱ σχετικὲς «ἀποφάσεις» ποὺ ἐκ τοῦ Σκοτεινοῦ Παρασκηνίου θὰ ληφθοῦν, π.χ. γιὰ κοινὸ ποτήριο, τὴν Ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν» καὶ τῶν θρησκειῶν πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τὶς ὑπογράψουν Σύνοδοι, Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Πατριάρχες. Ἂν ὅμως αὐτοὶ δὲν εἶναι μασόνοι- ἰδίως ὅσοι ἐξ αὐτῶν ἔχουν τὸ γενικὸ «πρόσταγμα»- τότε ὅποιες σχετικὲς ἀποφάσεις καὶ ἂν πάρει τὸ σκοτεινὸ παρασκήνιο εἶναι ἄνευ ἀποτελέσματος. Οἱ ἐπιδιώξεις ἔτσι ὁλόκληρου τοῦ παρασκηνίου κατεδαφίζονται.
Σημειώνουμε, ὅτι πολλὲς φορὲς τὸ «παρασκήνιο» αὐτὸ εἶναι ΚΑΙ κάποιες γεωπολιτικὲς ἐπιδιώξεις μεγάλων Δυνάμεων.
Οἱ προσπάθειες ἔτσι τοῦ τεκτονισμοῦ γιὰ προσέλκυση κληρικῶν εἰς τὶς τάξεις αὐτοῦ εἶναι ἐπίμονες, ἂν καὶ διακριτικὰ ἤπιες…
Ἡ ἀθῴα ἐπιστολὴ Ἀρχιμανδρίτου- παλαιοτέρα- «πρὸς τὸ Σεβαστὸν Τάγμα…»
Γιὰ νὰ δείξουμε πόσο ἀφελῶς ἀθῴα ΜΟΡΦΗ μπορεῖ νὰ ἔχει – ἀμφίπλευρα – ἡ προσέλκυση Κληρικῶν στὸν τεκτονισμὸ ἀναφέρουμε ὅτι- παλαιότερα- ἕνας ἀρχιμανδρίτης στέλνει μία ἀθῴα ἐπιστολὴ σ’ ἕνα Παραμασονικὸ Τάγμα, ποὺ εἶχε τὴ μορφὴ φιλανθρωπικοῦ ὁμίλου. Τί ζητοῦσε ὁ ἄνθρωπος; Ζητοῦσε λίγα ἐφόδια γιὰ τὸ Μοναστήρι του! Καὶ ἄρχισε νὰ γράφει:
– Σεβαστὸν Τάγμα…
Οἱ τέκτονες ὡστόσο, ποὺ διοικοῦσαν ἐκεῖνο τὸ παραμασονικὸ τάγμα[4], πέραν τῶν ἐφοδίων ποὺ ἔστειλαν – ἢ καὶ δὲν ἔστειλαν – στὸν κληρικὸ ἐκεῖνον, ἐδημοσίευσαν ἐπὶ τούτου στὸ ἔντυπό τους ὄχι μόνο τὴν ἰδιόγραφη/ χειρόγραφη ἐπιστολὴ του ἀλλὰ καὶ μία φωτογραφία του, νὰ καμαρώνει, μὲ τὸ στῆθος του γεμάτο τιμητικὰ μετάλλια ἐκκλησιαστικὰ ἢ τοῦ τάγματος, δὲν γνωρίζουμε…
Ἀργότερα ὁ ἀρχιμανδρίτης ἐκεῖνος ἔγινε- βεβαίως- Δεσπότης!
Τιμὴ καὶ σέβας, ὡστόσο, πρὸς ὅλους ἐκείνους – τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς λαϊκοὺς- ποὺ ἀντιστάθηκαν καὶ ἀντιστέκονται στὶς ἐπιδιώξεις ὅλου τοῦ φάσματος τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου.
(μὴ χάσετε καὶ τὰ ἑπόμενα) Μοναχός Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Χάριν τῆς διατυμπανιζόμενης τεκτονικῆς ἀλληλεγγύης, ἀλλὰ καὶ τῶν μασονικῶν σκοπιμοτήτων.
2. Βλέπε Κωστῆ Μελισσαροπούλου, 33ου, στὸ βιβλίο του Ἑπτὰ Τεκτονικαὶ Ὁμιλίαι εἰς 18ον, ἡ ἔννοια τοῦ ΜΑΤΣ, ὅπου ἐκεῖ παρουσιάζεται (μόνο πρὸς τοὺς ὑψηλόβαθμους μασόνους) ἡ πλήρης ἑρμηνεία τοῦ γ΄ βαθμοῦ καὶ ἀποκαλύπτεται ὅτι, ὁ ΜΑΤΣ (ὁ Θεὸς) τῆς Μασονίας δὲν εἶναι ὁ τριαδικὸς Θεὸς τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ εἶναι «ἄλλος», ποὺ εἶναι ὁ πατέρας τους. Αὐτὸς ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἀπόγονος τοῦ Ἑωσφόρου τῆς πτώσεως, τοῦ ΕΒΛΙΣ, καὶ εἶναι ὁ Χιράμ, δοξολογούμενος παρὰ τῶν τεκτόνων. Παρόμοια καὶ σχετικὰ ἀναφέρονται σὲ πλεῖστα ὅσα τεκτονικὰ ἔντυπα τὰ χειρότερα, περὶ τὴν Πίστη μας.
3. Κατὰ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὸν Σκοτεινὸ Θάλαμο, ὅπου εἰσέρχεται ὁ μυούμενος τέκτων βλέπει τὸ «τεκτονικὸν φῶς», τὸν πεντάκτινο «Ἀκτινοβόλο Ἀστέρα». Ἡ σημασία ὅμως αὐτῶν τῶν «φώτων» εἶναι ἄλλη…
4. «Παρατεκντονικὸ Τάγμα»= Τὸ τάγμα ἐκεῖνο ποὺ δὲν εἶναι καθαρὰ τεκτονικό, ἀλλὰ ποὺ διοικεῖται ἀπὸ τέκτονες καὶ οἱ σκοποὶ του ἄλλοτε εἶναι οἰκουμενιστικοί, ἄλλοτε δὲ εἶναι τῆς ἐπιτηδευμένης- ἐνίοτε- καὶ ἐπιδεικτικῆς φιλανθρωπίας.
