Αρχιεπισκοπή Αθηνών: Δηλώνει τη συμπαράστασή της στην προσωρινή διοίκηση της Κιβωτού - Έπρεπε όμως να προλαμβάνει το κακό και όχι να επικαλείται γραφειοκρατία, για να ταμπουρώνεται πίσω της

Διευκρινίσεις σχετικά με τις εξελίξεις που αφορούν στη λειτουργία του Οργανισμού «Κιβωτός του Κόσμου» δίνει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών,

Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι εκφράζει τη συμπαράσταση στο έργο της προσωρινής διοίκησης του οργανισμού και παραμένει στο πλευρό των παιδιών.

Προσθέτει δε ότι κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής σε συνεργασία με εκπροσώπους της διοικήσεως του οργανισμού ρυθμίζει διάφορες εκκρεμότητες που αφορούν στη λειτουργία του Ιερού Ναού που βρίσκεται εντός του χώρου του οργανισμού.

Τέλος, δηλώνει ότι η πρόεδρος του ιδρύματος κυρία Αλεξάνδρα Μαρτίνου βρίσκεται σε επικοινωνία με τον Μακαριώτατο για θέματα που αφορούν στη λειτουργική εξυπηρέτηση των παιδιών και την τακτοποίηση άλλων σχετικών εκκρεμοτήτων.

...Το χρέος του Ιερωνύμου δεν είναι μόνο γραφειοκρατικό (του κ. Βασίλη Γαλούπη)

Ανεξάρτητα του πού θα καταλήξει η διερεύνηση του σκανδάλου, αυτή η υπόθεση αφήνει ήδη πίσω της χρέη ατιμίας, που θα πρέπει κάποιος να τα πληρώσει. Με την αδράνειά της η Εκκλησία κινδυνεύει να είναι αυτή που στη συνείδηση του κόσμου θα καταστεί «ένοχη» λόγω απραξίας.

Το πρώτιστο ήταν η Εκκλησία να προστατεύσει όσα παιδιά βρίσκονταν στα χέρια ενός κληρικού ενταγμένου στους κόλπους της. Δεν το έπραξε, εφόσον αποδειχθούν οι καταγγελίες. Ομως, αυτή ακριβώς η απραξία γεννά και την κοινωνική απαξία. Ειδικά σε εποχές που όλο και περισσότεροι έχουν ανάγκη να «ακουμπήσουν» στην Εκκλησία.

Ο συναγερμός στην Εκκλησία θα έπρεπε να έχει σημάνει πολύ νωρίτερα.

Η συγκεκριμένη ΜΚΟ της Κιβωτού είχε ως επικεφαλής της επί σχεδόν 25 χρόνια έναν ιερέα που ξεκίνησε να λειτουργεί μέσα στην καρδιά της Αθήνας, στον Άγιο Γεώργιο Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό. Είχε απλωθεί με δομές στην Αθήνα, στον Πειραιά και σε πολλές πόλεις της χώρας. Υποδεχόταν παιδιά έπειτα από αιτήματα από εισαγγελίες ανηλίκων, δικαστικές Αρχές, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων, νοσοκομείων παίδων, νομαρχιών. Δεχόταν χορηγίες, έπαιρνε επιχορηγήσεις από το κράτος, είχε εθελοντές και υψηλή προβολή από τα ΜΜΕ.

Απροστάτευτα παιδιά

Ακόμα και αν νομικά δεν είναι υποχρεωμένη η Εκκλησία να έχει το βλέμμα της στραμμένο σε μια ΜΚΟ, πρακτικά είναι. Ηθικά, επειδή αυτή η ΜΚΟ φιλοξενεί απροστάτευτα παιδιά και ουσιαστικά επειδή το franchise δομών «έτρεχε» από έναν άνθρωπο που πληρώνεται από την Εκκλησία, φοράει ράσο και ιερουργεί ανήκοντας στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Το αν πράγματι ευσταθούν οι καταγγελίες για τον πατέρα Αντώνιο και τις δομές του θα απαντηθεί μόνο από τη Δικαιοσύνη. Το τι έχει κάνει η Εκκλησία τόσα χρόνια για να γνωρίζει τι πράγματι γίνεται μέσα στις δομές απαντήθηκε από τον Ιερώνυμο: ένα μεγάλο «τίποτα».

Ο Αρχιεπίσκοπος θα έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο για να μας δείξει ότι πράγματι η Εκκλησία είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τις ολέθριες βλάβες που προκαλούνται στα θύματα από περιπτώσεις κακοποίησης και ότι η έννοια της Αρχιεπισκοπής δεν περιορίζεται, ως απλή διεκπεραίωση, στην «επίγεια εκκλησιαστική Δικαιοσύνη».

Με δυο λόγια, τίποτα από όσα καταγγέλλονται δεν θα είχε συμβεί, αν το σύστημα έκανε τη δουλειά του. 

Ο Αρχιεπίσκοπος και οι μηχανισμοί του όφειλαν να ελέγχουν διεξοδικά όλο αυτό το πλέγμα που λειτουργεί είτε συνδεδεμένο, στενά ή χαλαρά, με την Εκκλησία είτε στο όνομά της με επικεφαλής κληρικούς. 

Είναι και δικό του καθήκον αυτά τα παιδιά να μην «εξαφανίζονται» στις ρωγμές ενός συστήματος που ενδιαφέρεται πρωτίστως να προστατεύει τον εαυτό του παρά τα ανήλικα.