Ορκίστηκε μόνος του ο Αντώνης Σαμαράς με «Λαμπαδάριο» τον.. αμερικανό πρέσβη
Ολοι τους και μόνος του..
Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της φωτογραφίας από την ορκωμοσία του Αντώνη Σαμαρά στο ελληνικό κοινοβούλιο .
Ο πρώην πρωθυπουργός ως εκλεγμένος βουλευτής του κοινοβουλίου δεν μπορούσε να παρευρεθεί στο τελετουργικό της Κυριακής έτσι χτες (σς σήμερα) και λίγο πριν την διάλυση της βουλής το ίδιος ορκίστηκε μόνος του με το στιγμιότυπο να καταγράφεται από στενό του συνεργάτη.
Ο Αντώνης Σαμαράς απουσίαζε στις ΗΠΑ καθώς επιλέχθηκε από το κορυφαίο ακαδημαϊκό ίδρυμα Harvard Business School ως μία από τις πέντε εξέχουσες προσωπικότητες των αποφοίτων της σχολής, στους οποίους απονεμήθηκε το βραβείο Alumni Achievement Award . Πρόκειται για την ύψιστη τιμητική διάκριση με τον Αντώνη Σαμαρά να αποτελεί τον μόνο Ευρωπαίο πολίτη που τιμήθηκε με αυτή. Όπως επισημαίνεται από το Χάρβαρντ “για πάνω από 50 χρόνια το βραβείο Alumni Achievement Award έχει απονεμηθεί σε προσωπικότητες των οποίων το στρατηγικό όραμα καθοδηγεί την εργασία τους, η δημιουργικότητα και το πνεύμα καινοτομίας εμπνέουν όσους είναι δίπλα τους, ο χαρακτήρας και οι αξίες τους είναι υποδειγματικές και η ηγεσία τους είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση”.
Στην ορκωμοσία του βρέθηκαν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζορτζ Τζέιμς Τσούνης, ο οποίος κατά το παρελθόν τιμήθηκε με το οφφίκιο του Άρχοντος της Μ.τ.Χ.Ε. ,(Οικουμενικό Πατριαρχείο) ,ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας, καθώς και ο βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ Μίλτος Χρυσομάλλης.
ΥΓ: Ο όρος «Λαμπαδάριος»
Σχεδόν μεγάλωσα εις τα Πατριαρχεία. Άρχιζαν το πρωί τις Κυριακές με τον Τριαδικό Κανόνα, ψαλλόμενον υπό των ιερέων και ακολούθως ανεγιγνώσκετο ο Εξάψαλμος υπό του Προεστώτος και ευθύς, αμέσως μετά το τέλος, ανήρχοντο εις τα στασίδια οι δύο Δομέστικοι, ο δεξιός και ο αριστερός, και αφού έψαλαν τα τροπάρια του Όρθρου συνέχιζαν ψάλλοντες τα Ευλογητάρια, πάντοτε αργά και όταν έφθαναν στο «Δόξα Πατρί… Προσκυνούμεν Πατέρα…» κατήρχοντο των στασιδίων και εξήρχοντο εκ του ιερού και κατηυθύνοντο εις τα Αναλόγια οι Άρχοντες, Πρωτοψάλτης και Λαμπαδάριος και αφού έκαμνον τον σταυρόν τους εστραμμένοι προς το εικονοστάσιον, έστρεφον προς αλλήλους και δι’ ελαφράς κλίσεως της κεφαλής εχαιρέτων αλλήλους και κατόπιν τους Δομεστίκους αντιστοίχως και όλοι ομού τον Άρχοντα Πρωτοψάλτην και ανήρχοντο εις τα στασίδια των.
Έψαλλον τους Αναβαθμούς και εν συνεχεία τους Κανόνες, μέχρι του Κοντακίου και του Οίκου και ανεγίγνωσκον το Συναξάριον και εξηκολούθουν ψάλλοντες, μέχρι της καθόδου του Πατριάρχου την 8ην ώραν.
Ο δε Πατριάρχης ενεδεδύσκετο Mανδύαν εις τον Νάρθηκα και προπορευομένου του μεγάλου Εκκλησιάρχου ηκολούθει ο Πατριάρχης μετά του ιερατείου και όταν έφθανον προ του θρόνου, έψαλλον οι χοροί εκείνο το ανεπανάληπτον « Εις πολλά έτη…» που ενόμιζε κανείς ότι ακούει παναρμόνιον μελώδημα, δεσποζούσης της φωνής του ΄Αρχοντος Πρωτοψάλτου Ιακώβου Ναυπλιώτου. Αι καταβασίαι εψάλλοντο πάντοτε αργαί υπό των χορών και ουδέποτε υπό του Πατριάρχου, ο οποίος έψαλλε μόνο την Τιμιωτέραν ή την ενάτην Ωδήν της εορτής αντιφωνούντος του Λαμπαδαρίου και εδώ μόνον ανήκει ο τίτλος του Λαμπαδαρίου, διότι εδώ ευρίσκεται η λαμπάδα έναντι του Πατριάρχου την οποίαν κρατεί ο ρασοφόρος Γραμματεύς, λαϊκός της Ιεράς Συνόδου, τοποθετημένην εις ειδικόν στρογγύλον μανουάλιον, το καλούμενον Διβάμβουλον.
Ο Πατριάρχης ψάλλει και το Εξαποστειλάριον και τίποτε άλλο.
Δοξολογίαι ψάλλονται πάντοτε αι αργαί, «Δύναμις» μόνον το «Αρχαίον» και Χερουβικά κατά κανόνα τα της Εβδομάδος, αλλά ψάλλονται υπό φωνών μελωδικωτάτων και εδώ έγκειται αι δυσκολίαι της Βυζαντινής μουσικής, διότι η φωνή πρέπει να καλύψει όλας τας αποχρώσεις των εκτεταμένων μελωδικών γραμμών.
