Η Απόδοση της Εορτής του Πάσχα από τον Μητροπολίτη Κορίνθου

Την Θεία Λειτουργία της αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα τέλεσε ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος σήμερα, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο.

Ο Σεβασμιώτατος πλαισιώθηκε από τους Αιδεσ. Πρωτ/ρους π. Παναγιώτη Μαυραγάνη, Προϊστάμενο του Ιερού Ναού και Αρχιερατικό Επίτροπο Κορίνθου – Λουτρακίου, π. Γρηγόριο Θεοδώρου, π. Αθανάσιο Κοντογιάννη και τους Διακόνους π. Δαμασκηνό Γεννηματά και π. Χρήστο Χίλια.

Στην Θεία Λειτουργία παρέστη συμπροσευχόμενος ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους, Πανοσ. Αρχιμ. π. Πρόδρομος Λαυρεώτης και ο συνοδός του Μοναχός Αγάθων Λαυρεώτης,οι οποίοι φιλοξενούνται από τον Ποιμενάρχη.

Τον Ιερό Άμβωνα διακόνησε, με τις ευλογίες του Ποιμενάρχου, ο Νομικός Σύμβουλος της Ι. Μητρόπολης, μέλος του Μητροπολιτικού Συμβουλίου και Ιεροψάλτης κ. Πέτρος Θωμαΐδης, ο οποίος με περιεκτικό, κατανοητό και απολύτως θεολογικό λόγο αναφέρθηκε στο περιεχόμενο των Κυριακών μετά το Πάσχα, δηλαδή, του Θωμά, των Μυροφόρων, του Παραλύτου, της Σαμαρείτιδος και του Τυφλού.

Επεσήμανε ότι πίσω από κάθε τιμώμενη προσωπικότητα αυτών των Κυριακών, η Εκκλησία τοποθετεί τον κάθε ένα Πιστό ξεχωριστά που συνεχίζει την ζωή του μιμούμενος τις Μυροφόρες, λαμβάνοντας τον Χριστό σαν τον Θωμά, σηκώνεται από την παραλυσία της αμαρτίας όπως ο Παράλυτος, λαμβάνει το «ύδωρ το ζων» συνομιλώντας με τον Χριστό όπως η Σαμαρείτιδα και βρίσκει το φως των πνευματικών οφθαλμών του όπως ο Τυφλός.

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος κάνει τον Χριστό παρόντα, σε κάθε Ιερό Μυστήριο, σε κάθε Θεία Λειτουργία και στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας που είναι αδελφός του Κυρίου μας και δικός μας αδελφός. Για τους λόγους αυτούς δεν πρέπει να λυπούμεθα που ο Κύριος φεύγει για να Αναληφθεί, αφού δεν φεύγει από κοντά μας αλλά φεύγει μένοντας και μένει φεύγοντας και εν ετέρα μορφή συνεχίζει να είναι μαζί μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε στο διαρκές Πάσχα.

Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας ο σεπτός Ποιμενάρχης, αφού ευχαρίστησε τον κ. Θωμαΐδη αναφέρθηκε στην κατακλείδα του Ευαγγελικού Αναγνώσματος «οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τον κόσμον, ἀλλ᾿ἵνα σώσω τον κόσμον» (Ιω. ιβ΄, 47). Εάν εύλογα διερωτηθεί κάποιος γιατί ο Χριστός δεν θα μας κρίνει έρχεται ο ίδιος ο Χριστός με την επί της γης παρουσία Του, να διδάξει, να προσφέρει, να θυσιαστεί και να χαριστεί δεχόμενος και τον πρώτο και τον τελευταίο, αρκεί να ακούσει από τα χείλη μας το «Χριστός Ανέστη», να Τον πιστεύσουμε και να ακολουθήσουμε τα Αναστάσιμα ίχνη Του.

Τότε, ο Κύριος ελεύσεται «κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς» και εμείς θα απολογηθούμε εάν τον εμπιστευτήκαμε και εάν προσπαθήσαμε να είναι ο μόνος Κύριος και Θεός μας. Αυτό μας προσφέρει κάθε χρόνιο το «τριώδιο των ρόδων», την χαρά και την ελπίδα της Αναστάσεως ξεπερνώντας τις δυσκολίες, υπό την προϋπόθεση πάντοτε της προσπάθειας να ζούμε υπό το θέλημά Του.