Ο Λόρδος Μπάιρον γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1788 στο Λονδίνο και, όπως αποδείκνυε και ο τίτλος του, καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Σπούδασε στα καλύτερα αγγλικά κολέγια και μέχρι τα 21 του χρόνια, είχε μάθει να μιλά άπταιστα ελληνικά και λατινικά. Σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική και καθώς έγινε βουλευτής, έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα της εργατικής τάξης, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς. Ίσως τελικά αυτή η ανάγκη βοήθειας και προστασίας του πλησίον του, να ήταν εκείνο το στοιχείο που τον ξεχώριζε από τους υπολοίπους.
Εντυπωσιασμένος από τις ομορφιές της Ελλάδας
Το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε το 1809, οπότε και κατάφερε να επισκεφθεί περισσότερες από 10 πόλεις. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε μαγευτεί από την ομορφιά της και γι’ αυτό το λόγο έγραφε καθ’ όλη τη διάρκεια των ταξιδιών του στίχους, ποιήματα και όλες του τις σκέψεις για τα μέρη που έβλεπε. Παραδείγματα του εμπνευσμένου από την Ελλάδα συγγραφικού του έργου είναι «Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ» που παραπέμπει στην Ήπειρο ή «Η κατάρα της Αθήνάς» εμπνευσμένο από την Ακρόπολη στην Αθήνα.
«Αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα. Είναι το μοναδικό μέρος, όπου δοκίμασα πραγματική ευχαρίστηση. Αν είμαι ποιητής το χρωστώ στον αέρα της Ελλάδας», είχε γράψει σε επιστολή σε φίλο του.
Η συμβολή στον Επαναστατικό Αγώνα
Όσο ο Λόρδος Βύρων έγραφε ποιήματα, τόσο μεγάλωνε η φήμη του στην Αγγλία. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο. Ο ίδιος επιθυμούσε βαθιά να λάβει μέρος στον Απελευθερωτικό Αγώνα, μιας και η αγάπη του για την Ελλάδα ήταν αδιαμφισβήτητη. Έτσι, το 1823 γίνεται μέλος του «Φιλελληνικού Κομιτάτου», όπου κι άλλοι Φιλέλληνες προσπαθούσαν να ενισχύσουν τις προσπάθειες της απελευθέρωσης.
Ο Λόρδος Βύρων δε δίσταζε να ταξιδεύει σε πόλεις ελληνικές και να βοηθά είτε ηθικά είτε οικονομικά τους Έλληνες. Μόνο στο Αργοστόλι, όταν ήταν, έδωσε 4.000 λίρες στον Επαναστάτη Μαυροκορδάτο για να συντηρήσει τον στόλο. Αλλά και στο Μεσολόγγι, είχε σπουδαίο ρόλο. Στην πόλη έφτασε στις 5 Ιανουαρίου 1824 και αμέσως άρχισε με δικά του έξοδα να οργανώνει στρατό.
Το «άδοξο» τέλος
Κι ενώ όλα προμήνυαν μία ακούραστη προσπάθεια και συμβολή στην Ελευθερία των Ελλήνων, η υγεία του Λόρδου Μπάιρον κλονίστηκε. Στις 9 Απριλίου, ο πυρετός τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Ακόμα και τότε, προσπαθούσε να αρθρώσει λέξεις που είχαν στόχο την εξύψωση του ηθικού των Ελλήνων. Δυστυχώς, όμως, λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Απριλίου του 1824, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Τα τελευταία του λόγια του ήταν για την Ελλάδα: «Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου, και τώρα της δίνω τη ζωή μου. Τι μπορούσα να κάνω περισσότερο;».
Μετά την Απελευθέρωση, για να τιμηθεί ο Λόρδος Βύρωνας, οι Έλληνες του αφιέρωσαν ένα άγαλμα, που σήμερα βρίσκεται στο Ζάππειο. Απεικονίζεται ο ίδιος και δίπλα του μια γυναίκα, η Ελλάδα, που τόσο αγάπησε και βοήθησε. Ακόμα, μία από τις συνοικίες της Αθήνας έχει πάρει το όνομά του και δεν είναι άλλη τον Βύρωνα.
