Δισαρχιερατικός Εσπερινός Ζωοδόχου Πηγής στην Ι.Μ. Παναγίας Δοβρά

Όπως κάθε χρόνο, την Πέμπτη και την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος πανηγυρίζει η ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας επί τη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που αποτελεί την κύρια Πανήγυρη της Μονής.

Την Πέμπτη της Διακαινησίμου 20 Απριλίου το απόγευμα τελέστηκε στο καθολικό της Ιεράς Μονής ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου, ο οποίος τυγχάνει αδελφός της Ιεράς Μονής και συνδέεται ιδιαιτέρως με τον Καθηγούμενο και τους πατέρες της Ιεράς Μονής από την εικοσαετή διακονία του ως Πρωτοσύγκελλος της Αποστολικής Μητροπόλεως της Βεροίας.

Στον Εσπερινό συμμετείχε και ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος κήρυξε τον θείο λόγο και εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες προς τον πνευματικό του υιό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεώργιο για την συμμετοχή του στην Ιερά Πανήγυρη.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλε ο Πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Νικόλαος Χανουμίδης μετά χορού Ιεροψαλτών, ενώ παρευρέθηκε ο Υφυπουργός Οικονομικών και Βουλευτής Ημαθίας κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος και πλήθος ευσεβών προσκυνητών από την ευρύτερη περιοχή.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Ῥεῖθρα τῶν ἰάσεων, ἀναβλυστά­νεις Παρθένε, τοῖς πιστῶς προστρέ­χουσι τῇ πηγῇ σου πάντοτε, Θεο­νύμ­φευτε».

Τήν ἴδια βεβαιότητα μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο ἐκφράσαμε καί ἐμεῖς, ψάλλοντας πρό ὀλίγου τούς θεσπέ­σιους αὐτούς ὕμνους, τούς ὁποίους συνέθεσε ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος πρός τιμήν τῆς Ὑπε­ραγίας Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ὁποία ἐπί αἰῶνες θαυμα­τουργοῦσε στήν Κωνσταντινού­πο­λη χαρίζοντας τήν ἴαση καί τή θε­ραπεία σέ ὅσους προσέτρεχαν στή χάρη της.

Καί δέν τήν ἐκφράσαμε τυχαῖα ἤ ἀπό συνήθεια αὐτή τή βεβαιότητα, γιατί δέν ὑπάρχει κανείς, νομίζω, πού νά μήν ἔχει ἐμπειρία τῶν θαυμάτων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. Ὅλοι μας ἔχουμε γίνει μέτο­χοι καί κοινωνοί τῶν ἀενάων ρεί­θρων τῶν θαυμάτων καί τῶν ἰάσε­ων της. Ὅλοι μας ἔχουμε παρακα­λέσει γιά κάτι τήν Παναγία μας καί ἔχουμε διαπιστώσει ὅτι ἡ χάρη της δέν περιορίζεται οὔτε ἀπό τόν χρό­νο οὔτε ἀπό τόν τόπο, ἀλλά καί οὔτε ἐξαντλεῖται οὔτε ποτέ ἀδυνα­τεῖ νά μᾶς θεραπεύσει ἀπό τίς σω­ματικές ἤ τίς ψυχικές μας ἀσθένει­ες, ἐφόσον τῆς τό ζητοῦμε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη.

Τά θαύματα ἄλλωστε τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου εἶναι ἀπόρροια τῆς δικῆς της πίστεως πρός τόν Μονο­γε­νῆ Υἱό καί Θεό της, ὁ ὁποῖος δια­βεβαίωσε τούς μαθητές του ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει».

Καί ἄν ὁ κάθε ἕνας πού πιστεύει στόν Χριστό ἔχει τή χάρη του νά ἐπιτελεῖ μέ τή δύναμή του μεγάλα καί θαυμαστά, κατά μείζονα λόγο αὐτό ἰσχύει γιά τήν Παναγία Μητέ­ρα του, ἡ ὁποία ὄχι μόνο τόν πί­στευσε πρίν νά τόν δεῖ καί νά τόν κρατήσει στή μητρική της ἀγκάλη, ἀλλά καί τόν συνόδευσε σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του σιωπηλή καί μέ ἀπό­λυτη ἀφοσίωση. Πόνεσε καί ὑπέφερε βλέποντάς τον νά ὑφίστα­ται τήν κακία καί τήν ἀγνωμοσύνη τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους θερά­πευσε καί εὐεργέτησε, καί αἰσθάνθηκε νά συντρίβεται ἡ μη­τρική της ψυχή, ὅταν τόν εἶδε κρε­μασμένο στόν Σταυρό καί ἄπνου μέσα στόν τάφο.

Τά θαύματα τῆς Παναγίας μας δέν ἀποτελοῦν μόνο ἀπόρροια τῆς πί­στε­ώς της πρός τόν Υἱό της καί Κύριό μας, ἀλλά ἀποτελοῦν καί ἀπό­δειξη τῆς ἀπέραντης ἀγάπης της πρός τούς ἀνθρώπους. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ πρώτη καί μονα­δική δημόσια παρέμβαση τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου πρός τόν Χριστό ἦταν στόν γάμο τῆς Κανᾶ, προκει­μένου Ἐκεῖνος νά κάνει τό θαῦμα τῆς μετατροπῆς τοῦ ὕδατος σέ οἶνο, πρός χάρη τῶν ἀνθρώπων, ὑποδεικνύοντάς του διακριτικά ὅτι τό κρασί στόν γάμο εἶχε ἐξαντλη­θεῖ. Καί μπορεῖ ὁ Ἰησοῦς νά ἀρνή­θηκε στιγμιαῖα νά ἱκανοποιήσει τό αἴτημα τῆς Παναγίας Μητέρας του, λέγοντάς της ὅτι «οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου», δέν ἔχει ἔρθει ἀκόμη ἡ ὥρα μου, τελικά ὅμως ἔκανε τό θαῦμα πού τοῦ ζήτησε ἡ Μητέρα του γιά τούς ἀνθρώπους.

Τά θαύματα τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου ἀποτελοῦν ὅμως καί ἀπό­δει­ξη τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μας πρός τούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασή του καί πρίν νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς διαβε­βαίω­σε τούς μαθητές του ὅτι δέν θά τούς ἀφήσει ὀρφανούς, ἀλλά θά μείνει μαζί τους «πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς» τους. Καί αὐτή τήν ὑπό­σχεσή του, ἡ ὁποία δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς μαθητές καί ἀποστόλους του ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς πού πι­στεύουμε σ᾽ Αὐτόν, τήν ἐκπληροῖ ὁ Χριστός καί μέσω τῶν θαυμάτων τῆς Παναγίας Μητέρας του, ἡ ὁποία ὄχι μόνο μεσιτεύει γιά χάρη μας στόν Υἱό της, ἀλλά ἐπεμβαίνει καί στή ζωή μας μέ τά θαύματά της, θεραπεύει τίς ἀσθένειες καί τούς πόνους μας καί μᾶς παρηγορεῖ μέ τή μητρική της ἀγάπη.

Γι᾽ αὐτό τιμώντας σήμερα τήν Ὑπε­ραγία Θεοτόκο ὡς Ζωοδόχο Πηγή, ἄς μήν παραλείπουμε νά τήν εὐχαριστοῦμε γιά τήν προστασία πού ἐπιδαψιλεύει στήν ἀσθένειά μας καί ἄς μήν παραλεί­πουμε νά προστρέχουμε στή χάρη της καί νά τήν παρακαλοῦμε νά θεραπεύει καί τίς δικές μας ἀσθένειες, ψυχι­κές καί σωματικές, μέ τή βεβαιό­τη­τα ὅτι ἡ Παναγία μας θά ἀντα­πο­κριθεῖ στά αἰτήματά μας, ἀρκεῖ καί ἐμεῖς νά ἀκολουθοῦμε τή μητρική συμβουλή πού ἔδωσε καί στούς ἀνθρώπους κατά τόν γάμο τῆς Κανᾶ, αὐτό πού τούς εἶπε, τό «Αὐτοῦ ἀκούετε», νά ἀκοῦμε δηλα­δή καί νά ἐφαρμό­ζουμε τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της στή ζωή μας.