Μητροπολίτης Δημητριάδος: «Κύριε, βοήθησέ μας να μετανοήσουμε και να Σε ξαναβρούμε στην καρδιά μας»
Με ιερό δέος, βαθειά κατάνυξη και ιεροπρέπεια εψάλη, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, ο Επιτάφιος Θρήνος, στους Ναούς και στις Ιερές Μονές της Τοπικής μας Εκκλησίας.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου, παρουσία των πολιτικών, στρατιωτικών, λιμενικών, αστυνομικών και πυροσβεστικών Αρχών του τόπου και μεγίστου πλήθους πιστών, που κατέκλυσε τον Ναό και τον περιβάλλοντα χώρο.
Ξεχωριστή ήταν η απόδοση των Εγκωμίων ενώπιον του ιερού κουβουκλίου, με την συμμετοχή κλήρου, ιεροψαλτών και λαού. Με την ολοκλήρωση της Ακολουθίας ακολούθησε η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της πόλης, συνοδεία στρατιωτικού αγήματος, υπό τους πένθιμους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Βόλου.
Η πομπή κατέληξε στην παραλία του Βόλου, όπου πραγματοποιήθηκε η, κατά την παράδοση, συνάντηση των Επιταφίων του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου και των Ιερών Ναών Αναλήψεως, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Μεταμορφώσεως, εν μέσω λαοθάλασσας πιστών, που πλημμύρισαν το ομορφότερο σημείο της πόλης.
Επί ειδικώς ευπρεπισμένης εξέδρας, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας απηύθυνε βαρυσήμαντο Χαιρετισμό, ο οποίος φέτος έλαβε την μορφή προσευχητική αναφοράς του Επισκόπου προς τον επί του τάφου ευρισκομένου Κυρίου:
«Για Σένα, Κύριε, είμαστε εδώ, που είσαι ο Κύριος των καρδιών μας, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.
Για Σένα, που Σε υποδεχθήκαμε, μετά την Σαρακοστή, με τα Βάϊα των φοινίκων και ξεκινήσαμε μαζί Σου μια πορεία Αγία και Μεγάλη τούτη την Εβδομάδα. Σε είδαμε ως Νυμφίο της Εκκλησίας και των καρδιών μας, ταπεινό, ρακένδυτο, αιμόφυρτο, για να μας δείξεις τί σημαίνει η δύναμη της ταπεινής αγάπης.
Και ήρθαμε κοντά Σου με την καρδιά μας, γιατί την καρδιά μας ζητάς, σταθήκαμε δίπλα Σου, προσκυνήσαμε, ψάλαμε, προσευχηθήκαμε και φθάσαμε μέχρι το τέλος. Κύριε, δέξου την παρουσία μας απόψε κι αν κάποια στιγμή Σε λησμονήσαμε ή αρνηθήκαμε την πίστη μας σε Σένα, όπως ο Πέτρος, βοήθησέ μας να μετανοήσουμε και να Σε ξαναβρούμε στην καρδιά μας, γιατί ξέρεις να συγχωρείς.
Ένα πράγμα δεν θέλεις μόνο: την υποκρισία μας. Σε παρακαλούμε, μην επιτρέψεις ποτέ να ακολουθήσουμε την απελπισία του προδότη, αλλά να επιλέξουμε την ελπίδα της σωτηρίας. Κι αν προς στιγμήν, σκορπίζουμε, όπως οι Μαθητές Σου, βοήθησέ μας να σταθούμε όπως η Παναγία Μητέρα Σου, που στάθηκε ως μάνα μέχρι το τέλος, κάτω από τον Σταυρό, με τις μαθήτριές Σου, γιατί είχε την μητρική αγάπη, όπως ο καθένας την βίωσε από την δική μας μητέρα, και όπως έχει η Παναγία μας για όλους μας.
Βοήθησέ μας να είμαστε όπως ο ηγαπημένος Μαθητής, που έφθασε μέχρι τον Γολγοθά, για να Του εμπιστευθείς την Μητέρα Σου, γιατί δεν είσαι μόνον Θεός, αλλά και άνθρωπος, γι’ αυτό, ήθελες, εκείνες τις τελευταίες στιγμές, να ατενίζεις βλέμματα που Σε αγάπησαν και αγάπησες.
Αυτή την ανάγκη έχουμε κι εμείς, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Και Σύ είσαι το πρότυπό μας, γιατί ξέρουμε ότι η αγάπη είναι αιώνια και όσο κρατάμε τους ανθρώπους που αγαπήσαμε, έστω και κεκοιμημένους, μέσα στη καρδιά μας, με αγάπη, τότε πιστεύουμε στην αιωνιότητα.
Και όσο αγαπάμε Εσένα κι αυτούς που Σε πιστεύουν, τότε με βεβαιότητα ελπίζουμε στον Παράδεισο της Βασιλείας Σου. Επίτρεψέ μας να έχουμε την τόλμη των κρυφών Μαθητών, που ζήτησαν το Σώμα Σου. Με αυτή την τόλμη είμαστε όλοι εδώ, Κλήρος, ηγέτες και λαός. Είμαστε όλοι δικοί Σου, ο καθένας κατά τη δύναμή Του, αλλά Συ ξέρεις να μας κρίνεις, όμως δεν ήρθες να μας κρίνεις, μα να μας σώσεις και αυτή είναι η μεγάλη μας ελπίδα.
Δώσε μας την δύναμη να φέρουμε το Ευαγγέλιό Σου στις καρδιές των ανθρώπων, όχι να δικάσουμε και να καταδικάσουμε, αλλά να εκφράσουμε το έλεός Σου στις ψυχές που μας έχεις εμπιστευθεί. Δώσε δύναμη στους ηγέτες μας, με ενότητα ν’ αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της πατρίδας και να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων. Δώσε στον λαό μας αντοχές. Επέτρεψες να περάσουμε δύσκολες στιγμές για να παιδαγωγηθούμε, για να νιώσουμε ότι είμαστε αδύναμοι και μπορούμε μόνο στο έλεός Σου να στηριζόμαστε.
Δώσε παρηγοριά στις μάνες και στους πατέρες, που έχασαν τόσο ξαφνικά τα παιδιά τους. Δώσε σε όλους μας την ενότητα που έχουμε ανάγκη, για ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτό που ζητούν τα παιδιά μας από εμάς, να τους παραδώσουμε αλώβητη την Ορθόδοξη πίστη, ως ενοποιό δύναμη, την Ελληνική γλώσσα, που κρατάμε ζωντανή στην Εκκλησία μας, μια πατρίδα όμορφη, όπως μας την χάρισες.
Απόψε, Κύριε, είσαι ο Επίσκοπος των καρδιών μας. Ξέρουμε, για λίγο σιωπάς. Σε λίγες ώρες θα σημάνουν οι καμπάνες και θα Σε δούμε αναστημένο, γιατί αυτή είναι η όντως ζωή. Θα αφήσουμε το σκοτάδι και θ’ ανάψουμε και πάλι τις λαμπάδες εκείνη την βραδιά, κρατώντας στην καρδιά μας την ακλόνητη πίστη στην Ανάστασή Σου, γιατί αυτό θα σημαίνει, την δική μας Ανάσταση. Αμήν!».
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε όλους για την πληθωρική παρουσία, καλωσόρισε τους επισκέπτες του Βόλου και ευχαρίστησε για τον αγώνα όλων να συμπαρασταθούμε στους αναγκεμένους αδελφούς μας.
