Άνοια: Η διάγνωση της άνοιας βοηθά στον προγραμματισμό της υπόλοιπης ζωής
Πόσο καιρό μπορεί να περιμένει να ζήσει κάποιος που έχει πρόσφατα διαγνωστεί με άνοια; Είναι μια δύσκολη ερώτηση, αλλά σίγουρα μια ερώτηση με την οποία παλεύουν πολλά μέλη της οικογένειας και φίλοι αφού ένα αγαπημένο πρόσωπο διαγνωστεί με άνοια και αρχίζει να μειώνεται. Τώρα, ένα νέο στατιστικό μοντέλο μπορεί να βοηθήσει στην απάντηση σε αυτό το ερώτημα και να βοηθήσει στον οικονομικό προγραμματισμό και τις αποφάσεις σχετικά με την ιατρική περίθαλψη.
Άνοια και ιατρική περίθαλψη
“Αυτό το μοντέλο παρέχει εκτιμήσεις για τον κίνδυνο ενός ατόμου να πεθάνει, έχοντας μια εισήγηση από τον κλινικό ιατρό διάφορα χαρακτηριστικά του ασθενούς του με άνοια, όπως η ηλικία κατά τη διάγνωση της άνοιας, ο δείκτης μάζας σώματος, οι εξαρτήσεις από τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και [άλλες ασθένειες και συνθήκες]», εξήγησε ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. W. James Deardorff. Είναι γηριατρός στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο, και στο Σύστημα Υγείας του Σαν Φρανσίσκο VA. Οι ερευνητές σχεδίασαν επίσης έναν συνοδευτικό υπολογιστή κινδύνου για άτομα με άνοια που είναι διαθέσιμος στο διαδίκτυο στο ePrognosis.
Σύμφωνα με τη μελέτη, από σχεδόν 4.300 άτομα με πιθανή άνοια (μέση ηλικία 82 ετών) που δεν ζούσαν σε οίκο ευγηρίας στην αρχή, το 81% πέθανε κατά τη διάρκεια 10 ετών παρακολούθησης. Το νέο μοντέλο προέβλεψε ποιος θα ζούσε και ποιος θα πέθαινε στο 75% περίπου των περιπτώσεων. Αυτό το μοντέλο δεν σχεδιάστηκε για να προβλέψει τον βραχυπρόθεσμο κίνδυνο θανάτου. Οι παράγοντες που προέβλεπαν τον κίνδυνο θανάτου κατά τη διάρκεια της μελέτης ήταν η ηλικία, το αρσενικό φύλο, το χαμηλό βάρος (ΔΜΣ κάτω από 18,5), η πρώην ή η τρέχουσα κατάσταση καπνίσματος, οι χρόνιες ασθένειες και οι δυσκολίες στο περπάτημα πολλών τετραγώνων και στην εκτέλεση δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής, όπως το παντοπωλείο. ψώνια. Αυτά τα ευρήματα επικυρώθηκαν περαιτέρω σε μια ξεχωριστή ομάδα που εγγράφηκε στη μελέτη National Health and Aging Trends Study. Δεν είναι μια εύκολη συζήτηση, αλλά είναι σημαντική, είπε ο Deardorff.
«Ένας κλινικός ιατρός μπορεί να ρωτήσει τον ασθενή και την οικογένειά του εάν θα ήθελαν να ακούσουν αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες μπορεί να χρησιμεύσουν ως αφετηρία για τη συζήτηση των συνολικών προτιμήσεων θεραπείας», είπε. Αυτές οι πληροφορίες για το προσδόκιμο ζωής μπορούν να δώσουν στις οικογένειες ένα προβάδισμα στον προγραμματισμό για το μέλλον. «Μπορεί να βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να μιλούν με ασθενείς και οικογένειες σχετικά με ιατρικές αποφάσεις, όπως εάν θα συνεχίσουν τον προσυμπτωματικό έλεγχο για καρκίνο ή πόσο επιθετική είναι η θεραπεία χρόνιων παθήσεων όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και ο διαβήτης», είπε. Για παράδειγμα, ο προσυμπτωματικός έλεγχος του καρκίνου του παχέος εντέρου με κολονοσκόπηση μπορεί να μην αξίζει την ενόχληση και την αιμορραγία που σχετίζεται με τη διαδικασία σε άτομα που έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής, καθώς αυτοί οι καρκίνοι τείνουν να αναπτύσσονται αργά.
Αυτές οι πληροφορίες μπορούν επίσης να δώσουν χρόνο στους ανθρώπους να συζητήσουν εάν θα ήθελαν καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής. Τα άτομα που έχουν επίσης διαβήτη τύπου 2 μπορεί να θέλουν να μειώσουν ή να σταματήσουν την ινσουλίνη που λαμβάνουν για να αποτρέψουν την απώλεια όρασης και την νεφρική ανεπάρκεια στην πορεία. Αυτά τα οφέλη μπορεί να μην πραγματοποιηθούν εάν το προσδόκιμο ζωής τους μειωθεί και οι κίνδυνοι χαμηλών σακχάρων στο αίμα από υπερβολική ποσότητα ινσουλίνης μπορεί να είναι σοβαροί, είπε ο Deardorff.
Αυτές οι πληροφορίες μπορούν επίσης να καθοδηγήσουν συζητήσεις σχετικά με τα χρήματα, καθώς πολλά άτομα με άνοια θα χρειαστούν περισσότερη βοήθεια στο σπίτι και μπορεί τελικά να εισαχθούν σε οίκους ευγηρίας, πρόσθεσε. Αυτές οι εκτιμήσεις είναι μόνο ένας παράγοντας στη λήψη αποφάσεων για ηλικιωμένους με άνοια και θα πρέπει να ενσωματωθούν στο ευρύτερο πλαίσιο των στόχων και των προτιμήσεων του ασθενούς και της οικογένειας, εξήγησε ο Deardorff. Η μελέτη δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 26 Σεπτεμβρίου στο JAMA Internal Medicine.
Η Δρ Catherine Sarkisian είναι γηριατρός και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο όταν μιλά με ασθενείς με άνοια και τις οικογένειές τους για το τι μπορεί να έχει το μέλλον. «Είναι αδύνατο να προβλεφθεί με βεβαιότητα πόσο καιρό θα ζήσει κάποιος, αλλά αυτή η μελέτη χρησιμοποίησε ένα εθνικό σύνολο δεδομένων για να κατασκευάσει και να δοκιμάσει ένα εργαλείο πρόβλεψης που μπορεί να δώσει εύρη πιθανοτήτων να είναι ζωντανός σε διαφορετικά χρονικά σημεία μεταξύ ενός και 10 ετών» είπε.
«Αυτό έχει μεγάλες δυνατότητες να είναι πολύ χρήσιμο σε συνδυασμό με την κλινική κρίση και τις επικοινωνιακές δεξιότητες γιατρού-ασθενούς», είπε ο Σαρκισιάν, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. Τα μέλη της οικογένειας ατόμων με άνοια με μικρότερο προβλεπόμενο προσδόκιμο ζωής μπορεί να αποφασίσουν να πάρουν άδεια από την εργασία για να είναι με το μέλος της οικογένειάς τους. “Εναλλακτικά, εάν το εργαλείο δείχνει μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής από αυτό που περίμενε ο ασθενής ή η οικογένεια, αυτό μπορεί να είναι αναζωογονητικό”, είπε.
