ΕΝΟΡΙΕΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ

Γράφει ο ιερεύς π.Δημήτριος Ζαχαρόπουλος

Εφημέριος Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Λιδωρικίου

Γινόμαστε μάρτυρες  αυτήν την περίοδο από καταιγισμούς πληροφοριών στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για προβληματικές δομές και οργανισμούς . Πληροφορίες πάνε και έρχονται από όλους μηδενός εξαιρουμένου είτε λαϊκών είτε κληρικών όλων των βαθμίδων. Ο Έλληνας πολίτης έχει ζαλιστεί από τον όγκο τις πληροφορίας που λαμβάνει και βρίσκεται σε μία προβληματική κατάσταση στο σημείο που δεν ξέρει τι να πιστέψει.

Ενημερωτικές εκπομπές στην τηλοψία και στον ηλεκτρονικό τύπο, έκτακτα γεγονότα και αποκαλύψεις κρατούν καθηλωμένους τους ανθρώπους   σε μία προβληματική κατάσταση  ξεχνώντας τα δικά του προβλήματα οικονομικά, ενεργειακά , αισθηματικά, προσωπικά κ.α. Ο εαυτός του κάθε ανθρώπου έρχεται σε δεύτερη μοίρα  χάριν στην ενημέρωση και την επαρκή πληροφόρηση  του γεγονότος έτσι ώστε να καταστεί ο άνθρωπος επαρκής στην πληροφόρηση  και στην γνώση και να είναι ώριμος συζητητής στην αγορά και στα διάφορα κοινωνικά δικαστήρια.

Η περίοδος που ζούμε είναι περίοδος του Σαρανταλείτουργου είναι περίοδος ετοιμασίας για την Μητρόπολη των εορτών τα Χριστούγεννα. Αλήθεια όμως ποιος απ’ όλους  πιστεύει στα Χριστούγεννα ; ποιος  απ’ όλους θα βιώσει τα Χριστούγεννα;  Όχι μόνο με τα στολίδια και τα event αλλά και στην ουσία τους.

Και η ουσία των Χριστουγέννων βιώνεται στην πράξη στην καθημερινή πράξη, βιώνεται  στην κοινωνία με σεβασμό σε όλα τα πλάσματα της Δημιουργίας π.χ. ζώα , φυτά , περιβάλλον ( λογικό ή άλογο), βιώνεται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας που είναι ο Παράδεισος επί της γης. 

Μα όμως νά! Υπάρχουν ψυχές και ενορίες που με τα λιγοστά υλικά αγαθά που διαθέτουν και με τον κόπο των ανθρώπων που στελεχώνονται δίνουν την μαρτυρία για πραγματική ανθρωπιά και προσφορά στον συνάνθρωπο.

Υπηρετούμε όλοι μας τον χώρο της Εκκλησίας και η κύρια απασχόλησή μας έπρεπε να είναι η Αγία Τράπεζα , ο Εκκλησιαστικός Άμβωνας και η Εκπαίδευση και όχι η δημιουργία ΜΚΟ ή ΑΜΚΕ ή οτιδήποτε άλλο. 

Άλλα μέσα στην ευλογημένη Εκκλησία μας  έχει εισέλθει ο εωσφορικός εγωισμός  ο οποίος διψά για οπαδούς στον χώρο της Εκκλησίας μας και τους βρίσκει σε θέσεις Επισκόπων , Ιερέων ,Διακόνων και Λαϊκών και ικανοποιεί αυτήν την δίψα για προβολή και αξιώματα.  

Ξεχασμένες ενορίες που παλεύουν για επιβίωση χωρίς όμως να ευαισθητοποιούνται οι Εκκλησιαστικές Αρχές έχοντας διορίσει έναν εφημέριο και αφήνοντας τον εκεί να κόψει τον λαιμό του.  

Κάποιες φορές αυτές οι ξεχασμένες ενορίες αποτελούν τον ρόλο των δυσμενών μεταθέσεων  για τους ατίθασους ιερείς ή αυτούς που δεν ανήκουν στην Μητροπολιτική αυλή και όμως αυτές οι ξεχασμένες ενορίες δίνουν την μαρτυρία για έργο και αγάπη. 

Ο ρόλος της Εκκλησίας μας έχει ξεχαστεί και αυτός είναι για την παραγωγή Αγίων η Εκκλησία είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής Αγίων  και όχι κοινωνικής προβολής και αξιωμάτων ομοίως πρέπει να είναι και οι ιερές μονές και όχι να έχουν μεταποιηθεί σε supermarket. 

Άγιος κανείς γίνεται όχι στην τρυφηλή ζωή αλλά στην στέρηση και στην απομόνωση. 

Υπάρχουν ακόμη αυτές οι ξεχασμένες ενορίες  που μυρίζουν κερί και λιβάνι και θυσία όπως υπάρχουν και οι ιερείς που διακονούν αυτές τις ξεχασμένες ενορίες και τις ξεχασμένες ιερές μονές. Αρκεί να ψάξουμε και να ερευνήσουμε γι’ αυτές.

Ας βιώσουμε την περίοδο αυτή πνευματικά ,ουσιαστικά και ειλικρινά  απαλλαγμένοι από τα μέταλλα της καθημερινότητας και τις σειρήνες.