Ο Αυστραλίας Μακάριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Στυλιανού, στο προάστιο Gymea του Σύδνεϋ
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Στυλιανού, στο προάστιο Gymea του Σύδνεϋ, μετέβη και ιερούργησε την Κυριακή, 20 Νοεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος.
Ο Σεβασμιώτατος είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους πιστούς και να τους απευθύνει τις πατρικές ευχές του ενόψει της εορτής του προστάτη Αγίου της Ενορίας τους, στις 26 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία ο ίδιος θα ευρίσκεται στην Αδελαΐδα, στο πλαίσιο ποιμαντικής επισκέψεώς του στη Νότιο Αυστραλία. Στον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού, π. Κωνσταντίνο Βαρυπάτη, ευχήθηκε καλή επιτυχία στη διοργάνωση της Πανηγύρεως και στο πολυπληθές εκκλησίασμα, που συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία, να έχει άφθονη την ευλογία του Αγίου Στυλιανού.
Πρωτύτερα, κατά το κήρυγμά του, ο Αρχιεπίσκοπος ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, την παραβολή του άφρονος πλουσίου, η οποία θίγει ένα κοσμικό και ένα υπαρξιακό ζήτημα –του πλούτου και του θανάτου, αντίστοιχα.
Όπως εξήγησε ο Σεβασμιώτατος, θα πρέπει ο άνθρωπος που έχει συγκεντρώσει πλούτο να μην είναι προσκολλημένος στα υλικά αγαθά και να μην έχει ως προτεραιότητα της ζωής του τη διατήρηση αυτού του πλούτου. Παρόμοια, επισήμανε, όχι μόνο οι πλούσιοι, αλλά και εκείνοι που διαθέτουν λιγοστά υπάρχοντα, θα πρέπει να έχουν την ελευθερία και την άνεση να μπορούν να τα χάσουν ή να τα εγκαταλείψουν ανά πάσα στιγμή. Υπενθύμισε, εξάλλου, ότι κάποια στιγμή η απώλεια αυτή θα επέλθει για όλους μας, με τον θάνατο, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι «όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, φεύγει μόνος του, γυμνός, χωρίς περιουσίες. Δεν υπάρχει κανένα σάβανο που να έχει τσέπες. Όλα τα υλικά ανήκουν σε ετούτο τον κόσμο και όλα μένουν σε ετούτο τον κόσμο».
Στη συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος εστίασε στο ζήτημα του θανάτου, ένα από τα θεμελιώδη ζητήματα της ορθοδόξου πίστεως, όπως υπογράμμισε. Επισημαίνοντας πως η πραγματική ζωή αρχίζει μετά από τον θάνατο, παρατήρησε ότι «αν κάποιος δεν πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να πιστέψει και να ακολουθήσει τον Χριστό». Διέκρινε δε ότι ένα φαινόμενο της σημερινής εκκοσμικευμένης κοινωνίας είναι να μην απορρίπτεται μεν η θρησκεία, αλλά να αντιμετωπίζεται ως μία δύναμη ισορροπίας και ενότητας, ως μία πτυχήτου πολιτισμού, της ιστορίας ή της εθνικής ταυτότητας ενός ανθρώπους – πάντως, χωρίς Θεό.
Αφού υπογράμμισε ότι η πίστη στη μετά θάνατον Ζωή αποτελεί κομβικό σημείο για να πιστέψουμε ακλόνητα στον Χριστό, ο Σεβασμιώτατος κατέκλεισε το κήρυγμά του με το εξής μήνυμα προς τον εκκλησίασμα: «Δεν θα σας πω να μη γίνετε πλούσιοι. Αλλά θα σας πω να μησυνδεθείτε με τα υλικά αγαθά. Να μην καθορίζουν τα υλικά αγαθά την πορεία της ζωής σας. Να είστε ελεύθεροι. Έχετε ό,τι έχετε, αλλάμην απογοητευτείτε και μην καταθλιβείτε αν τα χάσετε όλα. Γιατί εμείς πάνω απ’ όλα έχουμε τον Χριστό. Και ο Χριστός είναι η μεγάλη περιουσία της ζωής μας».
