Εορτάζει το χωριό των Φαρασιωτών Προσφύγων

 

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στο χωριό των Φαρασιωτών Προσφύγων, στο Πλατύ Ημαθίας, χοροστάτησε χθες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ», ψάλ­λει πανηγυρικά ἡ Ἐκκλησία μας γιά τήν πρώτη καί μεγάλη Θεο­μη­τορι­κή ἑορτή τοῦ νέου ἐκκλη­σια­στικοῦ ἔτους. ­Ψάλλει γιά τήν ἑορτή τῆς γεννήσεως τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, τήν ὁποία τιμοῦμε καί ἐμεῖς ἐδῶ στό Πλατύ, στόν ἱερό ναό πού εἶναι ἀφιερωμένο στό Γενέσιο τῆς Θεοτόκου.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος αὐτῆς τῆς μεγάλης χαρᾶς πού δέν περιο­ρί­ζεται σέ κάποια πρόσωπα, ἀλλά ἐπεκτείνεται σέ ὅλη τήν οἰκου­μένη, καί ἀκόμη δέν περιορίζεται χρονικά, μόνο δηλαδή στήν ἐποχή κατά τήν ὁποία συνέβη, ἀλλά διαρ­κεῖ εἴκοσι καί πλέον αἰῶνες καί θά διαρκεῖ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;

Ἄν ἡ γέννηση ἑνός παιδιοῦ εἶναι αἰτία χαρᾶς γιά τούς γονεῖς καί τήν οἰκογένεια, ἡ γέννηση τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου ἦταν ἀναμφισβή­τητα ἀφορμή μεγάλης χαρᾶς γιά τούς γονεῖς της, τούς εὐσεβεῖς καί δικαίους Ἰωακείμ καί Ἄννα, οἱ ὁποῖοι ἐπί πολλά χρόνια παρακα­λοῦσαν τόν Θεό νά λύσει τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας τους καί νά τούς χα­ρίσει ἕνα παιδί. Τό παιδί ὅμως αὐ­τό, ὁ καρπός τῶν προσευχῶν τους, ἡ Μαριάμ, δέν ἦταν ἕνα παιδί σάν τά ἄλλα παιδιά. Ἦταν ἡ Παναγία Παρθένος πού ἐπρό­κειτο νά ξεχω­ρίσει μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, νά ἀναδειχθεῖ κεχαριτωμένη στά μάτια τοῦ Θεοῦ γιά τήν καθαρό­τητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός της καί γιά τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν της, ὥστε νά τήν ἐπιλέξει ὁ Θεός ὡς Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, νά τήν ἐπιλέξει ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων γιά νά τήν καταστήσει συνεργό του στό θαῦμα τῆς ἀναδη­μι­ουργίας τοῦ ἀνθρώπου, συνεργό του στό θαῦμα τῆς ἐνανθρωπή­σεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ γέννηση, λοιπόν, τῆς Παναγίας μας εἶναι αἰτία παγκοσμίου χαρᾶς, γιατί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔγινε αἰτία νά ἔρθει στόν κόσμο ὄχι ἁπλῶς ἕνα παιδί, ἀλλά ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ἔγινε αἰτία νά γεννηθεῖ στόν κόσμο ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων, ὁ ὁποῖος ἔπαυσε τή λύπη πού προκάλεσε στούς ἀν­θρώπους ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀπομά­κρυν­σή τους ἀπό τόν Θεό μέ τήν παρακοή καί τήν πτώση τῶν πρω­τοπλάστων, καί ἀπάλλαξε τό ἀν­θρώ­πινο γένος ἀπό τό βάρος πού δημιουργεῖ ἡ ἐνοχή ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀποξένωση ἀπό τήν ἀγάπη του.

Καί ἐπειδή ὁ Χριστός δέν χάρισε τή σωτηρία καί τή λύτρωση μόνο στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του ἀλλά σέ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, αὐτός εἶναι ἕνας ἀκόμη λό­γος γιά τόν ὁποῖο ἡ χαρά πού ἔφερε ἡ Παναγία στόν κόσμο μέ τή γέν­νησή της εἶναι χαρά γιά ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἐπιπλέον λόγος πού ἑρμηνεύει τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου. Καί αὐτός εἶναι ὅτι ἡ Παναγία διά τῆς γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔγινε αἰτία νά λά­βουν ὅσοι πιστεύσουν σ᾽ Αὐτόν τή δική του χαρά, τήν ὁποία, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χριστός διαβεβαίωσε τούς μαθητές του, κανείς δέν μπορεῖ νά τούς τήν ἀφαιρέσει.

Καί αὐτό εἶναι ἡ πιό σημαντική αἰτία τῆς χαρᾶς, τήν ὁποία ἔφερε ἡ γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Διότι οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦμε καί ἐπιδιώκουμε τή χαρά στή ζωή μας. Ἔχουμε ἀνάγκη τήν χαρά, γιατί χω­ρίς αὐτήν δέν μποροῦμε νά ζή­σουμε, καθώς ὁ Θεός δέν μᾶς ἔπλα­σε γιά τή λύπη ἀλλά γιά τήν χαρά.

Πολλές φορές ὅμως ἐμεῖς ἀναζη­τοῦμε τή χαρά ἐκεῖ πού δέν ὑπάρ­χει, ἤ καί ὅταν ὑπάρχει εἶναι πρόσ­καιρη καί παροδική, καί ἡ στέρησή της μᾶς δημιουργεῖ μεγαλύτερη θλίψη καί ἀπογοήτευση ἀπό αὐτήν πού εἴχαμε προηγουμένως.

Καί αὐτό συμβαίνει, ὅταν ἀναζη­τοῦμε τή χαρά στά ὑλικά ἀγαθά, στά πλούτη, στίς διασκεδάσεις, στίς ὑλικές ἀπολαύσεις, στίς χαρές πού προσφέρει ἡ συναναστροφή μέ τούς ἀνθρώπους, οἱ εὐχάριστες συνή­θειες, καί νομίζουμε ὅτι ὅλα αὐτά ἀρκοῦν γιά νά ἔχουμε χαρά στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας. Καί τήν ἀναζητοῦμε σέ ὅλα αὐτά, παρότι γνωρίζουμε ὅτι ὅλα αὐτά δέν διαρκοῦν γιά πάντα, γιατί ἐπηρεά­ζονται ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες, ἀπό τίς συγκυρίες, ἀπό ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο, ἀπό γεγονότα καί ἐξελίξεις πού εἶναι ἀνεξάρτητες ἀπό τή θέλησή μας καί δέν μποροῦμε νά τίς ἐπηρεάσουμε.

Σέ ἀντίθεση μέ αὐτές τίς χαρές πού συνήθως ἐπιδιώκουμε καί παρά τίς προσπάθειες πού κατα­βάλ­λουμε σύντομα τίς χάνουμε, ὅσοι ἀγωνίζονται νά ζοῦν σύμφω­να μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ καί νά τόν ἔχουν μόνιμο ἔνοικο τῆς ψυχῆς τους ἀπολαμβάνουν τή δική του χαρά, πού εἶναι ἐσωτερική καί πνευματική καί τήν ἔχει ὁ ἄνθρω­πος ἀκόμη καί μέσα στίς πιό δύσκο­λες συνθῆκες, ἀκόμη καί στίς θλί­ψεις καί στούς κινδύνους πού συ­χνά ἀντιμετωπίζει στή ζωή του. Καί αὐτό τό ὀφείλουμε στήν Ὑπε­ραγία Θεοτό­κο, ἡ ὁποία μέ τή Γέν­νησή της «ἐμή­νυσε χαράν πάσῃ τῇ οἰκου­μέ­νῃ».

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, ἑορτάζοντας καί τιμώντας τήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο, ἄς προσπαθήσουμε ἀκολου­θώντας τό παράδειγμά της νά ζοῦ­με κοντά στόν Υἱό της γιά νά ἀπο­λαμβάνουμε διά τῶν πρεσβειῶν καί τῆς χάριτός της τή χαρά πού Ἐκεῖνος μᾶς χαρίζει καί τίποτε δέν μπορεῖ νά μᾶς στερήσει.

Ἡ Παναγία εἶναι ἡ χαρά γιά ὅλους μας, γιατί εἶναι Ἐκείνη, ἡ ὁποία ὡς ἄνθρωπος ἔζησε καί χαρές καί λύπες. Εἶναι Ἐκείνη ἡ ὁποία ἀντιλαμβάνεται τά προβλήματα ὅλων μας, ὅπως ἡ κάθε μητέρα ἀντιλαμβάνεται τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες τῶν παιδιῶν της. Ἑπομένως καταφεύγοντας σ᾽ Αὐτήν πού εἶναι ἡ παγκόσμια χαρά, πού ἦρθε μέ τή γέννησή της, ἔχουμε ὄντως ἐξασφαλίσει τήν πραγματική χαρά, τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς στερήσει. Εἷναι ἡ χαρά πού δίνει ἡ Παναγία, πού δίνει ὁ Χριστός μας, πού εἶναι εὐλογημένη, διότι εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.