Το μήνυμα της Κυριακής από τον Μητροπολίτη Ξάνθης: «ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Πάντοτε, ιδιαίτερα όμως στον καιρό μας, η λατρεία του «Εγώ» υπήρξε για πολλούς μια μυστική, ειδωλολατρική αίρεση. Αγαπούμε, εκτιμούμε, σκεπτόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας. Βλέπουμε, κρίνουμε, αντιδρούμε με μέτρο τον εαυτό μας. Κλινόμαστε στο οχυρό του «εγώ» μας για να είμαστε «ασφαλείς», και γινόμαστε απρόσιτοι, αιχμάλωτοι του εαυτού μας. Αγαπούμε τους άλλους μόνο σε σχέση με το δικό μας συμφέρον. Η ιδιοτέλεια βρίσκεται στη ρίζα κάθε σχεδίου και ενέργειάς μας. Ακόμη και στις σχέσεις μας με το Θεό, κάνουμε το καλό όχι γιατί το θέλει Εκείνος, αλλά διότι θα το χρησιμοποιήσουμε για επενδύσεις καλής φήμης. Ακόμη και το Ευαγγέλιο το περνούμε από το φίλτρο των δικών μας προτιμήσεων, κρατώντας ο τι μας αρέσει και αφήνοντας για τους δήθεν υπερβολικούς τα πιο δύσκολα παραγγέλματα.
Ο Χριστός όμως εξακολουθεί να καλεί όσους πραγματικά θέλουν να τον ακολουθήσουν σε μια πορεία ελευθερίας. Ελευθερίας από την πιο άδηλη και συνεχή σκλαβιά! Την δουλεία του εαυτού μας.
Η πρώτη κίνηση για την κατάκτηση της προσωπικής ελευθερίας είναι να επαναστατήσουμε κατά της εγωϊστικής προσκολλήσεως στο άτομό μας.
Αυτό που ζητείται είναι να αρνηθούμε το εγώ μας, να έχουμε τη δύναμη να λέμε όχι στη φυσική μας επιθυμία για άνεση, για αθέμιτη ηδονή, για πάθη που μολύνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να αρνούμεθα την συνεχή ενασχόληση με τα «δικά μας».
Ο Χριστός μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε. «Και ακολουθείτω μοι». Που, Κύριε; Μέσα στους δρόμους των ανθρώπων∙ ανάμεσα στους πονεμένους, τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους παρεξηγημένους, κοντά σ’ όλους αυτούς που έχουν ανάγκη παρηγοριάς, καθοδηγήσεως, θεραπείας. Αποστολή μου είναι «να φέρω στους φτωχούς χαρμόσυνο άγγελμα, να γιατρέψω όσους έχουν συντετριμμένη καρδιά, να κηρύξω στους αιχμαλώτους απελευθέρωση, στους τυφλούς ανάβλεψη, να ελευθερώσω εκείνους που πιέζονται».
Οι τρεις προστακτικές της διακηρύξεως του Χριστού, απαρνησάσθω/ αράτω/ ακολουθήτω, αλληλοσυνδέονται. Η μία φωτίζει και προσδιορίζει την άλλη∙ κι έτσι, σαν μια ενότητα πρέπει να τις στοχαζόμαστε. Δεν γίνεται να απαρνηθούμε τον εαυτό μας χωρίς συνεχή άρση του σταυρού μας. Όλ’ αυτά αλληλοπεριχωρούνται, καθορίζουν τριαδικά μια στάση ζωής, γεμάτη από την χάρη του Θεού, ελευθερία, αιωνιότητα.
