Πότε επέρχεται η σωματική φθορά και το βιολογικό τέλος του ανθρώπου;
Ίσως είναι τρομακτική ολίγον η πρόταση που επέλεξα για να ονομάσω το αρχείο αυτού του κειμένου μου. Ωστόσο, το μήνυμα είναι περισσότερο θετικό, για αυτό ας μην «τρομάξει» ο αναγνώστης.
Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τη δεκαετία εκείνη στην οποία ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για τη σωματική φθορά και το βιολογικό τέλος. Η ζωή είναι μία κλεψύδρα, η οποία αδειάζει με τα χρόνια και τους μήνες σταδιακά, μέχρι να φτάσει στο τέλος της στην ύστατη στιγμή.
Τα 30, τα 40, τα 50, τα 80. Σε ποια ηλικία ξεκινάει ο άνθρωπος να διαπιστώνει τις πιο ραγδαίες αλλαγές στο σώμα του, να αισθάνεται εντονότερα το πλησίασμα του θανάτου;
Αναμφίβολα, η κάθε δεκαετία έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, τόσο σε πνευματικό, συναισθηματικό, όσο και σε σωματικό επίπεδο. Σημαντικά βιολογικά φαινόμενα, όπως η εμμηνόπαυση στις γυναίκες, επιβαρύνουν ή προκαλούν πληθώρα συναισθηματικών και σωματικών αλλαγών στις γυναίκες. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άνδρες φυσικά, καθώς υπάρχει ένα πέρασμα του χρόνου που ξεκινάει να «γράφει» πιο έντονα μέσα μας ότι η φθορά έχει ξεκινήσει να γίνεται εντονότερη.
Όμως, είμαστε προγραμματισμένοι από τη στιγμή που γεννιόμαστε και έχουμε ένα σώμα φθαρτό, ότι από το πρώτο λεπτό της ύπαρξής μας ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση.
Στην πραγματικότητα, από την πρώτη μας μέρα στη ζωή ακόμα και τα λεπτά που περνάνε, όσο οξύμωρο και αν διαβάζεται, λιγοστεύουν τη βιολογική μας ζωή. Είμαστε τρωτοί από την πρώτη μας μέρα στη ζωή, κάθε μέρα περνάει, κάνοντας τη ζωή μας να λιγοστεύει. Είμαστε προγραμματισμένοι να ερχόμαστε πιο κοντά στο θάνατο, όχι μετά από μία δεκαετία συγκεκριμένη, αλλά με κάθε μέρα που περνάει από τη ζωή μας!
Αυτό όμως, δεν πρέπει να γίνει αιτία για μεμψιμοιρία, αλλά για ενδυνάμωση και ανάκτηση μεγαλύτερης αποφασιστικότητας.
Πλησιάζεις πιο κοντά στο θάνατο με κάθε χρόνο, μήνα, εβδομάδα, μέρα, ώρα, λεπτό, δευτερόλεπτο που περνάει. Όμως, αυτό ενδέχεται να λειτουργήσει και ευεργετικά, δημιουργώντας μέσα στην ψυχή μας την πεποίθηση πως η μόνη βεβαιότητα που έχουμε είναι το Σήμερα. Και η ζωή δεν κατοικεί στο Χθες ή στο Αύριο, αλλά μόνο στο Σήμερα.
Και μην αφήνεις τα όνειρά σου, τα θέλω σου, τη ζωή σου στο Αύριο, μη μεταθέτεις τις σημαντικές σου εξομολογήσεις στο μέλλον. Γιατί διδάσκεσαι πως ο θάνατος σου υπενθυμίζει πως αυτή η ανθρώπινη τρωτότητα, είναι τελικά και μία λύση, για τη λύσσα του ανθρώπου να κατακτήσει την ευτυχία. Με τους δικούς του όρους.
Ναι, πλησιάζεις στο θάνατο συνέχεια. Όμως, κάθε μέρα μπορείς να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι, κατακτώντας με αυτό τον τρόπο, το κλειδί της αθανασίας.
πηγή, Μαρία Σκαμπαρδώνη
