Ιδού η εικόνα του προφήτη Ηλία που είχε κλαπεί καί τεμαχιστεί από ιερόσυλους

Η εικόνα χωρίζεται σε τρεις άνισες μεταξύ τους ζώνες. 

Στη μεσαία και μεγαλύτερη εικονίζεται η Ανάληψη του προφήτη Ηλία στους ουρανούς.

Ο προφήτης, σε ζωηρή στάση, κάθεται σε χρυσό φλεγόμενο άρμα που προβάλλει μέσα από νεφέλες και το σέρνουν τέσσερα καλπάζοντα άλογα. Χαμηλότερα, ο μαθητής του Ελισσαίος αποδίδεται, με την πλάτη προς τον θεατή, να αρπάζει το ιμάτιο του Ηλία. Αριστερά, σε μικρότερη κλίμακα, εικονίζεται το δευτερεύον επεισόδιο σύμφωνα με το οποίο ο Ελισσαίος διέσχισε με θαυμαστό τρόπο τον ποταμό Ιορδάνη χωρίς να βραχεί. Στο βάθος της κεντρικής σύνθεσης διακρίνεται πόλη που ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ. 

Στις άλλες δύο ζώνες ιστορούνται έξι επεισόδια από το βίο του προφήτη: επάνω αριστερά, στο πρώτο διάχωρο, ο προφήτης εικονίζεται δύο φορές, μία να συνομιλεί με μια χήρα που του προσφέρει νερό και ψωμί και μία δίπλα να δέχεται τροφή από ένα κοράκι· ακολουθεί η ανάσταση του νεκρού υιού της χήρας, και κάτω αριστερά ο προφήτης να σκοτώνει τους ιερείς του Βάαλ, αφού πρώτα κατάφερε να ανάψει φωτιά στο βωμό με την προσευχή του, ενώ δίπλα κατεβαίνει φωτιά από τον ουρανό που τυλίγει στις φλόγες τον πεντηκόνταρχο και τον στρατό του. 

Κάτω και αριστερά αναγράφεται η υπογραφή του Κρητικού ζωγράφου Θεόδωρου Πουλάκη (περί 1620-1692), ένας από τους σπουδαιότερους και πιο παραγωγικούς ζωγράφους του 17ου αιώνα. 

Ο Θεόδωρος Πουλάκης γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης γύρω στο 1620. Εζησε για αρκετά χρόνια στη Βενετία, αλλά και στην Κέρκυρα και σε άλλα νησιά του Ιονίου. Χρησιμοποιεί συχνά γνωστές χαλκογραφίες Φλαμανδών ζωγράφων ως πρότυπα στα έργα του, όπως και στην εικόνα του Προφήτη Ηλία. Εδώ τήν κεντρική σύνθεση αντιγράφει από χαλκογραφία του Φλαμανδού χαράκτη Jan Wierix.

Η έντονη χρωματική κλίμακα με κύρια χρώματα το ρόδινο, το φωτεινό κόκκινο και το χρυσό, τα μπαρόκ και αναγεννησιακά στοιχεία στην απόδοση των κτηρίων και των βαρύτιμων υφασμάτων, οι ζωηρές χειρονομίες και στάσεις των μορφών χαρακτηρίζουν γενικότερα την τέχνη του Πουλάκη, ενώ αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η χρήση φλαμανδικών χαρακτικών για την απόδοση εικονογραφικών θεμάτων είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην περιοχή των Ιονίων νήσων από το β΄ μισό του 17ου αιώνα.

Η χρήση φλαμανδικών χαρακτικών για την απόδοση εικονογραφικών θεμάτων είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην περιοχή των Ιονίων νήσων από το β΄ μισό του 17ου αιώνα και εξής. 

Στή δεξιά πλευρά της σκηνής εικονίζεται γονατιστός και με τα χέρια σε στάση δέησης ο αφιερωτής της εικόνας, ο Κρητικός ιερομόναχος Σωφρόνιος Φασκόμηλος, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή.

Ο Σωφρόνιος ήταν εφημέριος του Ναού του Προφήτη Ηλία στην Ανω Κορακιάνα της Κέρκυρας και πιθανότατα πρόσφυγας του Κρητικού Πολέμου - η οικογένειά του μαρτυρείται το 1644 στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο. 

Η εικόνα προέρχεται από τoν συγκεκριμένο ναό καί εκλάπη το 1976. 

Τεμαχίστηκε σε 9 κομμάτια, ώστε να μεταφερθεί ευκολότερα σε σάκκο μεταφοράς και να πωληθεί από τους αρχαιοκάπηλους, οι οποίοι όμως συνελήφθησαν, λίγα χρόνια αργότερα. 

Το έργο, που υπέστη σημαντικές φθορές, μεταφέρθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο, συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε πρώτα το 1984 και προσφάτως το 2008-2009 από συντηρητές του Μουσείου.