ΠΑΠΑΔΡΑΚΟΣ – ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ: Ο ήρωας ρασοφόρος του Μακεδονικού Αγώνα που θέλουν να ξεχνάνε οι προσκυνημένοι
Μια σχετικά άγνωστη μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, είναι ο Χρυσόστομος Χρυσομαλλίδης ή Παπαδράκος.
Ένας Θρακιώτης ιερέας που το πρωί λειτουργούσε και το βράδυ έσφαζε Βούλγαρους και Τούρκους μόνος, καταδρομικά ή ως στρατιωτικός και έτσι ελευθέρωνε την Ελλάδα όταν οι πολιτικοί κάθονταν στην Αθήνα στην ασφάλεια και οι Δεσποτάδες με τους μεγάλους σταυρούς είχαν υιοθετήσει τα προτάγματα του Γεννάδιου Σχολάριου που έκανε Πατριάρχη ο Μωάμεθ, εφόσον επείσθη ότι θα υπηρετήσει (όπως και έκανε) την υψηλή πύλη.
Ο Παπαδράκος όμως δεν ήταν μιμητής του τουρκοπροσκυνημένου Γεννάδιου αλλά του Λεωνίδα, του Αθανάσιου Διάκου, του Καραϊσκάκη και του Παπαφλέσσα.
Σύγχρονος του Δεσπότη Καστοριάς, Γερμανού Καραβαγγέλη, αλλά και του ηρωικού Παπανουφράκη απέδειξε ότι η ελευθερία θέλει θυσίες.
Το 1897, όταν ξέσπασε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, μαζί με 50 επίλεκτους Σμυρνιούς πολέμησε στον Δομοκό.
Μετά από εκείνο τον πόλεμο με την άτυχη για την Ελλάδα έκβαση, ο Χρυσόστομος γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όταν άρχισε ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908) έφυγε για τη Μακεδονία όπου ανέλαβε ως ιερέας- οπλαρχηγός δράση εναντίον των Βουλγάρων, συνεργαζόμενος με τον μητροπολίτη, Γερμανό Καραβαγγέλη, τον Παύλο Μελά, τον Βάρδα (Γεώργιο Τσόντο), τους Μαζαράκηδες, τον Κατεχάκη, τον Κονδύλη, τον Βλαχάκη και άλλους.
Συνετέλεσε στην εξουδετέρωση του κομιτατζή Κονστάντσοφ.
Το Βουλγαρικό κομιτάτο τον είχε επικηρύξει αντί 2.000 λιρών.
Αργότερα το 1909 αναμίχθηκε στο στρατιωτικό κίνημα που έγινε στο Γουδί και όταν ξέσπασαν το 1912 οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, όρκιζε τους μαχητές στο Πεδίο του Άρεως.
Και στη συνέχεια έφυγε και πολέμησε στη Μακεδονία, όπου μαζί με Κρήτες εθελοντές πήρε μέρος σε μάχες στις περιοχές Ιωαννίνων, Καστοριάς και Φλώρινας.
Πέθανε στην Αθήνα το 1949.
