Εσπερινός του Αγίου Πνεύματος στην ενορία Αγίας Τριάδος Πανοράματος Βεροίας

 

Την Κυριακή της Πεντηκοστής 12 Ιουνίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Πνεύματος και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Πανόραμα Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

Κυριακή της Πεντηκοστής σήμε­ρα, και η Εκκλησία μας εόρτασε την επι­δη­μία του Παράκλητου Πνεύ­­μα­τος στους μαθητές του Χρι­στού. Εόρτασε ένα μοναδικό θαύ­μα, το οποίο κατά έναν τρόπο συνεχίζεται ανά τους αιώνες μέσα στην Εκκλη­σία, καθώς το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κάτι στατικό και ανενεργό, αλλά μεταδίδεται στους πιστούς διά των ιερών μυστηρίων και αλλοιώ­νει και εμάς, όπως αλ­λοίωσε και τους μαθητές του Χρι­στού στο υπερώο της Ιερουσαλήμ.

Τι είναι όμως το Άγιο Πνεύμα, το οποίο τιμούμε σήμερα και το ο­ποίο καθημερινά επι­κα­λούμεθα; Είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριά­δος, το πρόσωπο που μετέχει στο σχέδιο της θείας οικο­νομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων και αναλαμβάνει την ολοκλήρωσή του.

Η συμμετοχή του στο σχέδιο αυτό προαναγγέλλεται από τον αρχάγ­γε­λο Γα­βριήλ, όταν στην ερώτηση της Παναγίας Παρθένου κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού της, πως θα γίνει Μητέρα του Σωτήρος, της απαντά λέγοντας: «Πνεύμα άγιον επε­λεύσεται επί σε και δύναμις Κυρίου επι­σκιά­σει σε». Διά του Αγίου Πνεύ­ματος πραγ­μα­­το­­ποι­είται, λοιπόν, η εναν­θρώπηση του Θεού, αλλά και διά του Αγίου Πνεύ­ματος πραγματοποιείται η θέωση του αν­θρώπου. Διότι, αν χωρίς το Πανάγιο Πνεύμα δεν μπο­ρού­­σε η Παναγία να γι­νει Μη­τέρα του Χρι­στού, κατά μείζονα λόγο χωρίς αυτό δεν μπο­ρεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει τον Θεό, δεν μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει τίποτε καλό και να αποκτήσει κα­μία αρετή, όσο και εάν αγωνίζεται, όσο και εάν προσπαθεί και κοπιά­ζει. Διότι όλες οι αρετές, όπως γρα­φει ο πρωτοκορυφαίος από­στολος Παύλος στην επι­στολή του προς τους χριστιανούς της Γα­λατίας, είναι καρποί του Παναγίου Πνεύ­­­μα­τος. «Ο καρπός του Πνεύ­μα­τος», λέγει, «ε­στιν αγά­πη, χαρά, ει­ρήνη, μα­κρο­θυμία, χρη­στότης, αγα­θωσύνη, πι­στις, πρα­ότης, εγ­κρα­τεια».

Όλες αυτές οι αρετές και άλλες πολλές, τις οποίες δεν ανα­φέρει εδώ ο απόστολος Παύ­λος είναι τα γνωρίσματα του χρι­στια­νού, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τη ζωή στη βα­σι­λεία του Θεού και είναι αποτέ­λεσμα της χάρι­τος του Αγίου Πνεύ­μα­τος. Χωρίς αυτές ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει μέτοχος της, αλλά και χωρίς το Άγιο Πνεύ­­μα δεν μπορεί να απο­κτήσει κανένα από αυτά τα γνωρίσματα. Γι᾽ αυτό και το Άγιο Πνεύ­μα ονο­μάζεται «θη­­σαυ­ρος των αγαθών και ζω­ης χορηγός». Είναι, δηλαδή, ο δια­χει­ρι­στης όλων των αγαθών, ει­ναι ο χορηγός όλων των καλών, είναι αυτός που επισφραγίζει τη δω­ρεά του Θεού στον άνθρωπο, αλλά και αυ­τος που του εξασφα­λι­ζει μέσω των δωρεών του την αιώνιο ζωή.

Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρω­πος αναζητά εναγωνίως τα επί­γεια αγαθά, ξεχνώντας τις περισσό­τε­ρες φορές πόσο φθαρτά και πρόσκαιρα είναι όλα αυτά· ξεχνώντας ότι τα αγαθά που πρέπει να ανα­ζητά είναι τα αιώνια, είναι ο πλού­τος των αρετών που θησαυρίζεται στο ου­ρά­νιο θη­σαυ­ροφυλά­κιο, εκεί όπου δεν κινδυνεύει να χα­θεί ή να κατα­στρα­φεί, εκεί όπου «ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει ούτε κλε­πται διο­ρυσ­σου­σι και κλε­πτουσι».

Αναζητά ο άνθρωπος της εποχής μας τα υλικά αγα­θά, θυσιάζοντας πολλές φορές τα πάντα για να τα αποκτήσει, και αγνοεί τα πνευ­ματικά. Αλλά και όταν σκέπτεται τα πνευ­ματικά και όταν τα θυμάται, συχνά νομίζει ότι μπορεί να τα απο­κτήσει με τις δικές του δυνάμεις και με τη δική του προσπάθεια.

Βεβαί­ως, χρειάζεται και η συμ­με­τοχή του ανθρώ­που, χρειάζεται και η προσπάθειά του για να αποκτήσει τα πνευματικά αγαθά, για να απο­κτήσει τις αρετές, αλλά είναι ανα­γκαία και απα­­­ραίτητη η χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία πολλές φορές αγνοούμε και δεν υπο­λογίζουμε, νομίζοντας ότι μπορού­με να αποκτήσουμε τις αρετές που επιδιώκουμε, να απο­κτήσουμε τα αγαθά της αιωνίου ζωής, μόνο με τις δικές μας δυνά­μεις.

Και ενώ για τις υλικές ανά­γκες της ζωής μας συχνά αναζητούμε και επιδι­ώ­­κουμε να βρούμε βοη­θούς και συμ­παραστάτες, για τις πνευ­­ματι­κές μας ανάγκες αγνοού­με την προσ­φο­ρά του θείου χορη­γού μας, αγνοούμε την προσ­­φορά του Πα­να­γίου Πνεύματος, που μας χορηγεί όχι μόνο τη χάρη του σ᾽ αυ­τή ζωή, αλλά και μας χαρίζει, ως «ζωής χο­ρη­­γός», τη μακαριότητα και της αιω­­νίου ζωής, και έτσι κινδυ­νεύουμε να αποτύχουμε στον στόχο μας, εάν δεν αντιληφθούμε και δεν αξιοποιήσουμε την προσφορά του Αγίου Πνεύματος.

Γι᾽ αυτό τι­μώντας το Πα­νάγιο Πνεύ­μα ας μάθουμε να προσ­­φεύ­γουμε προς αυ­τό και να ζητούμε τη βοήθειά του και τη χάρη του, για να επιτύχουμε όχι τα επίγεια αλλά τα επουράνια αγαθά. Ας μάθουμε να το παρακα­λούμε να μας χαρίζει καρπούς αρετών και να είναι χορη­γός όχι μόνο των πνευ­ματικών αγα­θών στη ζωή μας αλλά και της βασι­λείας των ουρα­νών.