Η εορτή της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων στην Ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου στη Βέροια

 

Την Παρασκευή 24 Ιουνίου το πρωί ο  Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, με την ευκαιρία της εορτής του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου και της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων.

Στο τέλος, ο Μητροπολίτης  κ. Παντελεήμων, επέδωσε το αναμνηστικό των «ΚΗ´ Παυλείων» στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Πορφύριο Μπατσαρά με την ευκαιρία της ημερίδος για τα 200 χρόνια από την καταστροφή της Ιεράς Μονής με τίτλο: «Μετά την καταστροφή» που πραγματοποιήθηκε μετά την Θεία Λειτουργία στο πλαίσιο των ΚΗ΄ Παυλείων.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Και ιδού έση σιωπών και μη δυ­ναάμενος λαλήσαι άχρι ης ημέρας γένηται ταύτα».

Εορτάζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία το Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυ­ρίου μας. Εορτάζει ένα θαύμα. Και εάν κάθε θαύμα είναι μοναδικό και ασυνήθιστο, αυτό το θαύμα είναι ακόμη πιο μοναδικό και πιο ασυνή­θιστο. 

Γιατί ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο προστάτης και έφο­ρος της Ιεράς αυτής Μονής, γεννά­ται­ με θαυμαστό τρόπο, καθώς τόσο ο πατέρας του Ζαχαρίας όσο και η μητέρα του Ελισάβετ, ήταν ηλικιωμένοι, και θα ήταν υπό κα­νονικές συνθήκες αδύνατο να απο­κτήσουν στην ηλικία τους παιδί.

Και δεν γεννάται μόνο με θαυμα­στο τρόπο ο Τίμιος Πρόδρομος, αλλά η γέννησή του προαναγ­γέλε­ται από τον αρχάγγελο Γαβριήλ, που εμφανίσθηκε στον Ζαχαρία μέσα στον ναό του Θεού, κατά την ώρα του θυμιάματος.

Προαναγγέλεται, αλλά ο ευσεβής Ζαχαρίας αμφιβάλλει και αμφι­σβη­τεί τον λόγο του αρχαγγέλου, για να ακούσει την επίπληξή του και να παραμείνει «σιωπών» μέχρι την ημέρα της γεννήσεως του υιού του, του μείζονος εν γεννητοίς γυ­ναικών, όπως θα τον ονομάσει τον Πρόδρομό του ο ίδιος ο Χριστός.

Παραμένει «σιωπών», για να ζή­σει ένα ακόμη θαύμα, τη λύση της γλώσσης του, κατά τη γέννηση του υιού του, για να δοξάσει τον Θεό και να αποκαλύψει με τον προφη­τι­κό του λόγο τον ρόλο του αγίου Ιωάννου: «και συ, παιδίον, προφή­της Υψίστου κληθήση· προπορεύ­ση γαρ ενώπιον Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού». Θα ονομασθείς, λέγει, προφήτης του Υψίστου και θα προ­ηγηθείς του Κυρίου, για να ετοι­μάσεις τον δρόμο που θα βαδί­σει.

Η εννεάμηνη υποχρεωτική σιω­πή του Ζαχαρίου γίνεται χώρος και χρόνος θείων αποκαλύψεων. Οι αμφιβολίες του εκλείπουν, οι αμφι­σβητήσεις του ακυρώνονται και στη σιωπώσα καρδία του λαλεί ο Θεός και του αποκαλύπτει τα μυ­στήριά του.

Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Στα χρόνια που ζει εν σιωπή στην έρημο, πριν να αρχίσει το κήρυγμα της μετανοίας, για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για να δεχθούν τον Χριστό, γίνεται αποδέκτης θείων αποκαλύψεων και ακούει τον Θεό να ομιλεί στην καρδία του και να του διδάσκει την αλήθειά του.

Όμως για την Ιερά αυτή Μονή, που τιμάται στο όνομα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, η σημε­ρινή εορτή του Γενεθλίου του συν­δυάζεται με τη λαμπρά πανήγυρη της Συνάξεως πάντων των εν τη Σκήτη Βεροίας διαλαμψάντων και τω Θεώ ευαρεστησάντων οσίων. 

Και έτσι τιμούμε μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και όλους εκείνους τους οσίους και θεοφόρους πατέρες, οι οποίοι ακολούθησαν τον δρόμο του, τον δρόμο της ασκήσεως, της μετανοίας και της προσευχής στον ιερό αυτόν χώρο, που αγιάσθηκε με τον ιδρώτα τον ασκητικών τους καμάτων και πόνων αλλά και από τα δάκρυα της προσευχής και της μετανοίας τους.

Όλους εκείνους που ακολούθησαν τον Τίμιο Προόδρομο στην εκούσια σιωπή και αξιώ­θηκαν ουρανίων αποκαλύ­ψεων. Όλους εκείνους που αγω­νίσθηκαν χωρίς να υπολογίσουν κόπους και πόνους, ταλαιπωρίες και δοκιμασίες, νηστείες και αγρυ­πνίες, προκειμένου να αντιστα­θούν στους πειρασμούς και να νική­σουν τον αντίδικο της ψυχής τους και της σωτηρίας τους. Όλους αυτούς, τους νεώτερους και παλαι­ότερους, που έδωσαν αίμα και έλα­βαν πνεύμα, έλαβαν τη χάρη του Θεού και κατόρθωσαν να συνα­ντήσουν Αυτόν, τον οποίο επόθησεν η ψυχή τους, Αυτόν προς τον οποίο τους οδήγησε ο τίμιος Πρόδρομος.

Τιμώντας, λοιπόν, και εμείς σήμερα μαζί με τον προστάτη και έφο­ρο της Ιεράς Μονής, τον Τίμιο Πρόδρομο, και όλη τη σεπτή χορεία των εν τη Σκήτη της Βεροίας οσίων πατέρων, ας αναθεωρήσουμε την έκβαση της αναστροφής τους και ας διδαχθούμε από τη σιωπή τους, την εσωτερική και την εξωτερική σιωπή. Ας διδαχθούμε αυτή τη μεγάλη αρετή, χωρίς την οποία είναι δύσκολο ο άνθρωπος και πολύ περισσότερο ο μοναχός να προ­οδεύσει στην εν Χριστώ ζωή.

Ας καλλιεργήσουμε τη σιωπή σε έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρω­ποι φλυαρούμε ακατάσχετα και ανώ­φελα, ευκαίρως-ακαίρως, χω­ρίς να έχουμε διάθεση να ακού­σουμε ούτε τη φωνή του Θεού μέσα του, ούτε τη φωνή του αδελφού μας δίπλα μας, που και όταν δεν έχουμε κάποιον για να μιλήσουμε, φλυαρούμε στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως, σαν να μην μπορούμε να ζήσουμε ούτε λίγα λεπτά με σιω­πή.

Ας καλλιεργήσουμε τη σιωπή, ακολουθώντας το παράδειγμα και του αγίου Ιωάννου του Προδρό­μου και Βαπτιστού του Κυρίου μας, αλλά και των οσίων και θεοφόρων πατέρων και οικητόρων αυτής της Ιεράς Σκήτης, ώστε να μπορέσουμε και εμείς, μέσα στο περιβάλλον της σιωπής, να καλλιεργήσουμε την προσευχή και τη μελέτη του εαυ­τού μας και να τον προφυλάξουμε από ποικίλα ολισθήματα, αλλά και να ακούσουμε τη φωνή του Θεού, που θα μας καθοδηγεί με τη χάρη του στον δρόμο του θελήματος και των εντολών του, στον δρόμο που θα οδηγήσει και μας στον Χριστό και στη σωτηρία μας.