Μητροπολίτης Βεροίας: «Ἡ ζωή τῶν ἁγίων λαμ­πρύ­νεται ἀπό τήν ὑποταγή στόν Κύριο καί τήν ταπεινοφροσύνη»

Την Τρίτη 14 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού Βεροίας της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, με την ευκαιρία της εορτής του Προφήτου Ελισσαίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

(προ)χθές ἑορτάσαμε τήν ἑορτή τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἐπι­φοί­τησε κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντη­κοστῆς στούς μαθητές καί ἀποστό­λους τοῦ Χριστοῦ καί ἔκτοτε παρα­μένει στήν Ἐκκλησία καί μεταδί­δεται στούς πιστούς διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων της.

Ὅμως τό ἅγιο Πνεῦμα δέν ἐμφα­νί­σθηκε στόν κόσμο μετά τήν ἐναν­θρώπηση τοῦ Κυρίου μας. «Ἦν μέν ἀεί καί ἔστι καί ἔσται», ψάλαμε (πρό)χθές. Ὑπῆρχε, δηλαδή, ἐξ ἀρχῆς στόν κόσμο, ἐφόσον ὡς τό τρίτο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριά­δος εἶναι καί αὐτό «ἄναρχο», καί ὑπάρχει καί θά ὑπάρχει πάντοτε. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο ἦταν αὐτό πού ἐμφανίσθηκε μαζί μέ τά ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν πατριάρχη Ἀβραάμ, ἦταν αὐτό πού καθοδηγοῦσε καί ἐνέπνεε τούς προ­φῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Καί ἕναν τέτοιο προφήτη, πνευ­μα­τοφόρο, ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας, μαζί μέ ἄλλους ἁγίους. Ἑορτάζει τόν προφήτη Ἐλισαῖο, τή μνήμη τοῦ ὁποίου τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα στόν ἱερό αὐτό ναό, πού εἶναι ἀφιερωμένος στόν ἄλλο μεγάλο προφήτη, τόν προφήτη Ἠλία, καθώς τά δύο αὐτά ἱερά πρό­σωπα συνδέονται μεταξύ τους.

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε ὁ προφή­της Ἠλίας ἦταν ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος συνάντησε τόν προφήτη Ἐλισαῖο νά ἐργάζεται στά κτήματα τοῦ πα­τέρα του καί τόν κάλεσε νά τόν ἀκο­λουθήσει. Καί ὁ Ἐλισαῖος, χω­ρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς κανένα δισταγμό, ἐγκατέλειψε τήν ἐργα­σία του, τόν ἀκολούθησε καί ἔγινε μαθητής του.

Καί ἦταν τόσο στενός ὁ σύνδεσμός τους καί τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ πρός τόν μαθητή του, ὥστε, πρίν νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς, ὁ προφήτης Ἠλί­ας τοῦ εἶπε νά τοῦ ζητήσει ὅ,τι θέ­λει. Καί ὁ προφήτης Ἐλισαῖος τοῦ ἀπήντησε: «Γενηθήτω τό πνεῦμα τό ἐπί σοί δισσῶς ἐπ᾽ἐμοί». Ζήτησε, δηλαδή, νά ἔχει διπλάσια χάρη ἀπό αὐτήν πού εἶχε ὁ προφήτης Ἠλίας. Καί ὁ προφήτης τοῦ ἀπήντησε ὅτι, παρότι αὐτό πού ζητοῦσε ἦταν πο­λύ μεγάλο, ἄν τόν δεῖ νά ἀναλαμ­βάνεται στόν οὐρανό, θά ἐκπληρω­θεῖ τό αἴτημά του.

Καί πράγματι ὁ προφήτης Ἐλισαῖ­ος εἶδε τόν προφήτη Ἠλία νά ἀνα­λαμβάνεται σέ πύρινο ἄρμα στόν οὐρανό καί ἔλαβε ὄχι μόνο τή μη­λωτή του ἀλλά καί διπλῆ χάρη ἀπό ἐκεῖνον, μέ τήν ὁποία θαυμα­τουρ­γοῦσε, ἐνισχύοντας τήν πίστη τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀλλά καί θεραπεύ­ο­ντας τίς ἀσθένειές τους.

Ἡ σημερινή, λοιπόν, μνήμη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ προφήτου, τοῦ προ­­φήτου Ἐλισαίου, ἀποτελεῖ μία εὐ­καιρία γιά ἐμᾶς, γιά νά διδα­χθοῦ­με ἀπό τή ζωή του καί νά προ­σπαθήσουμε νά τήν μιμηθοῦμε.

Τί ἦταν αὐτό πού ἔκανε τόν προ­φήτη Ἐλισαῖο νά διακριθεῖ καί νά ξεχωρίσει;

Ἦταν, γράφει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, ἡ ὑποταγή στόν Κύριο καί ἡ ταπεινοφροσύνη του. «Ὁ τῶν ἁγίων βίος ἐν ταύταις φαιδρύνεται μεγα­λυν­θείς». Ἡ ζωή τῶν ἁγίων λαμ­πρύ­νεται ἀπό τίς δύο αὐτές ἀρετές καί ἀποδεικνύεται ἔτσι μεγάλη καί θαυμαστή.

Ὑπετάγη ὁ ἅγιος Ἐλισαῖος στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτό ἐξε­φράσθη μέ τήν πρόσκληση τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ νά τόν ἀκολου­θήσει. Ὑπετάγη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀκολουθώντας τόν προφήτη Ἠλία, χωρίς νά σκεφθεῖ ὅτι ἐγκα­τέλειπε τά πλούτη καί τήν περιου­σία τοῦ πατέρα του καί ξεκινοῦσε μία ζωή πού δέν γνώριζε ποῦ θά τόν ὁδηγήσει. Τόν ἀκολούθησε, ὅπως ἀκολούθησαν καί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ τόν Κύριο, ὅταν τούς κάλεσε κοντά του, χωρίς ἐνδοιασμούς, καί τόν διακόνησε μέ ταπεινοφρο­σύ­νη.

Καί ὁ μισθός τῆς ὑποταγῆς καί τῆς ταπεινοφροσύνης πού ἔδειξε ὁ προφήτης Ἐλισαῖος ἦταν ἡ χάρη πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό, χάρη πολλαπλάσια αὐτῆς πού εἶχε ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους προ­φῆ­τες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

«Διά ταύτης», συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ, «τήν μηλωτήν καί χάριν ἐδέξατο τοῦ ἑαυτοῦ διδασκάλου», διότι ὁ Θεός ὑπόσχεται ὅτι ὑψώνει τούς ταπεινούς καί τούς δίδει τή χάρη του· «ταπεινοῖς δίδωσι χά­ριν», λέγει.

Καί ἐάν ἡ ὑποταγή τοῦ ἁγίου Ἐλισαίου στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν τό ἕνα στοιχεῖο, τό ὁποῖο τόν ἔκανε νά διακριθεῖ, τό δεύτερο ἦταν τό αἴτη­μά του πρός τόν προφήτη Ἠλία καί δι᾽ αὐτοῦ πρός τόν Θεό.

Ὁ ἅγιος Ἐλισαῖος ζήτησε χάρη, ζήτησε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλαβε, γιατί ὁ Χριστός μᾶς ὑπόσχε­ται ὅτι «ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει», καί περιμένει ἀπό ἐμᾶς νά τοῦ ζητοῦμε τή χάρη του, γιά νά μᾶς τήν δώσει. Δέν μᾶς τήν δίδει, ἐάν δέν τήν ζητοῦμε, ἀλλά τήν δίδει πλούσια, ἐφόσον ἐμεῖς τήν ζητοῦμε ἐπανειλημμένα καί ἐπίμο­να, καί κυρίως, ὅταν συνοδεύουμε τό αἴτημά μας μέ ταπείνωση καί ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος προφήτης Ἐλισαῖος.

Τιμώντας τον, λοιπόν, σήμερα, ἄς μήν περιορισθοῦμε μόνο στήν τι­μή, ἀλλά ἄς μιμηθοῦμε καί τήν τα­πείνωση καί τήν ὑπακοή του. Καί ἀκόμη ἄς ζητοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, γιά νά μᾶς τήν δώσει ὁ Θεός καί νά ὁδηγήσει καί ἐμᾶς δι᾽ αὐτῆς στή σωτηρία. 

Δύο πράγματα, λοιπόν, εἶναι ἐπιβεβλημένα γιά νά ὁδηγηθοῦμε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Νά ζητοῦμε μέ ταπείνωση νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς ἁγιάζει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.