Η εορτή του Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα στα Καβάσιλα Ημαθίας

 

Τη Δευτέρα 20 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Καβασίλων, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Γνώμην οὐρανόφρονα ἐπιδειξά­μενος Ὅσιε, πολιτείαν κατάλλη­λον τῷ πόθῳ διήνυσας».

Κατά τή χθεσινή Κυριακή, Κυρια­κή τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ Ἐκκλη­σία μας ἑόρτασε ὅλους τούς ἁγίους της, παλαιούς καί νεωτέρους, ὅλα δηλαδή τά ἐκλεκτά τέκνα της, τά ὁποῖα ἔζησαν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἔζησαν σύμ­φω­να μέ τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἀξιώθηκαν νά εὐαρεστήσουν μέ τήν ὑπακοή τους τόν Θεό, ὥστε νά ἑνωθοῦν μαζί του καί νά γίνουν μέτοχοι τῆς θείας του Χάριτος, πού ἁγιάζει καί θεώ­νει τόν χοϊκό ἄν­θρωπο.

Καί σήμερα ἑορτάζουμε καί πανη­γυρίζουμε τή μνήμη ἑνός ἁγίου, ὁ ὁποῖος συνδέεται ἰδιαίτερα μέ τόν τόπο αὐτόν καί φέρει καί τό ὄνομά του, ἑορτάζουμε τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα.

Ἡ ζωή του μᾶς εἶναι γνωστή, ἀλλά ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς ὑπεν­θυμίζει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο κατόρθωσε ὁ ἅγιος Νικόλαος νά ἐπιτύχει τόν σκοπό του, τόν σκοπό πού πρέπει νά ἔχει στή ζωή του ὁ κάθε πιστός, καί νά φθάσει στήν ἁγιότητα, ὥστε νά ἀγωνι­σθοῦ­­με καί ἐμεῖς νά τόν μιμη­θοῦ­με, διότι δέν τιμοῦμε τούς ἁγίους, ἐάν δέν προσπαθοῦμε καί νά μιμη­θοῦμε τή ζωή τους.

Ποιός ἦταν, λοιπόν, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐπέτυχε ὁ ἅγιος Νικό­λαος τήν ἁγι­ότητα καί ἔφθασε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Τό πρῶτο στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἦταν ἡ «οὐρα­νό­­φρων γνώ­­μη». 

Ὁ ἅγιος Νικό­λαος εἶχε στόν νοῦ του στόν οὐ­ρα­νό. Εἶχε τόν οὐ­ρα­νό μέσα του, μέσα στόν νοῦ καί στή σκέψη του, μέσα στήν καρδιά του καί στίς ἐπιθυμίες του. Περπα­τοῦσε στή γῆ, ἀλλά σκεφτόταν τόν οὐ­ρανό. Ζοῦ­σε στή γῆ, ἀλλά ἡ ψυχή του βρι­σκόταν διαρκῶς στόν οὐ­ρα­νό. Καί ἡ διαρκής αὐτή σκέψη καί μνή­μη τοῦ οὐρανοῦ, τόν ἔκανε καί νά ζεῖ σάν νά εἶναι στόν οὐρα­νό, τόν ἔκανε νά αἰσθάνεται ὅτι ζεῖ μαζί μέ τόν Χριστό, ὅτι ζεῖ μαζί μέ τούς ἁγίους καί τούς ἀγγέλους, πα­ρότι ζοῦσε μέσα σέ μία μεγα­λού­πολη, ὅπως ἦταν καί στήν ἐποχή του τόσο ἡ Θεσ­σα­λονίκη ὅσο καί ἡ Κωνσταντινού­πολη, μέ πο­λύ κό­σμο καί πολλούς πειρα­σμούς. Τόν ἔκανε νά ἀποφεύγει ὅ,τι θά μπο­ροῦ­σε νά τόν ἀπομα­κρύνει ἀπό τόν Χριστό, ὅ,τι θά μπο­ροῦσε νά μολύ­νει τήν ψυχή του μέ τήν ἁμαρτία.

Ἡ δεύτερη ἐπιδίωξή του, τήν ὁποία ἐπέτυχε μέ τόν ἀγώνα του, ἦταν νά ζήσει ἀνά­λογα μέ αὐτό πού ποθοῦσε. «Πολι­τεί­αν κα­τάλ­ληλον τῷ πόθῳ διή­νυ­σας», ἔψαλλε ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος. Ἔζη­σες, λέει, τή ζωή σου σύμ­φω­να μέ τόν πόθο σου.

Καί ποιός ἦταν ὁ πόθος τοῦ ἁγίου Νικο­λάου; Ποιά ἦταν ἡ ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς του; Δέν ἦταν οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε ἡ δόξα τοῦ κόσμου οὔτε  ἡ τιμή καί ὁ ἔπαινος τῶν ἀν­θρώπων αὐτά πού ποθοῦσε ὁ ἅγιος Νικόλαος καί εἵλκυαν τήν ψυχή του. Ἦταν ὁ οὐρανός, ἦταν ὁ Θεός, ἦταν ἡ ζωή του νά εἶναι ἐναρμονι­σμένη μέ τόν οὐ­ρανό καί σύμφωνη μέ τό θέ­λημα τοῦ Θεοῦ.

Ἀγωνιζόμενος, λοιπόν, ἀπό τή γῆ νά ζεῖ τόν οὐρανό, νά ζεῖ τή βασι­λεία τοῦ Θεοῦ, κατόρθωσε μέ τή χάρη του νά φθάσει στήν ἁγιό­τη­τα, γιατί ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι τί­ποτε ἄλλο ἀπό τό νά ταυτίζει ὁ ἄν­θρω­πος τό θέλημά του μέ τό θέ­λημα τοῦ Θεοῦ, νά ταυτίζει τή ζωή του μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Νά ζεῖ ὅπως ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά τόν ἑαυτό του: «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χρι­στός».

Καί ὅποιος ζεῖ ἀπό αὐτή τή ζωή ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, δέν μπο­ρεῖ παρά καί στήν ἄλλη ζωή νά ἀπο­λαύσει τήν αἰωνιότητα τῆς βα­σιλείας του, αὐτή τήν ὁποία ἑτοί­μασε γιά ὅλους μας ὁ Χριστός.

Γι᾽ αὐτό, ἑορτάζοντας σήμερα καί πανηγυρίζοντας τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα ἄς φροντίσουμε νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τά βήματά του. Ἄς προ­σπαθήσουμε πρῶτα ἀπό ὅλα νά ἀπο­κτήσουμε «γνώμη οὐρανό­φρο­να», θέτοντας ὡς κέντρο τοῦ νοῦ μας, τῆς ψυχῆς καί τῆς καρ­δι­ᾶς μας τόν Χριστό καί τόν οὐρανό.

Καί ἄν ἔχουμε τόν νοῦ μας στόν οὐρανό προ­σηλωμένο, καί ἄν ἔ­χουμε στήν ψυχή μας τόν Χριστό, τότε ὁ πόθος καί ἡ ἐπιθυμία μας γι᾽ αὐτόν θά ὁδηγεῖ τά βήματα καί τῆς δικῆς μας ζωῆς στό θέλημά του. Θά ἐπι­θυμοῦμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του, καί τίποτε ἄλλο δέν θά μᾶς εἶναι πιό εὐχάριστο ἤ πιό ἐπι­θυ­μητό ἀπό τό νά αἰσθανό­μα­σθε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας καί ἀπό τό νά ἐναρ­μονίζουμε τή ζωή μας μέ τή δική του, ζώντας σύμφωνα μέ τίς ἐντο­λές του, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος Νικόλαος.

Καί εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν του, νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι νά ζήσου­με μέ τόν τρόπο αὐ­τό στή γῆ γιά νά ἀξιωθοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῆς οὐρα­νίου βασιλείας.