Το τουρκικό προξενείο ως μηχανισμός δολοφονίας χαρακτήρων
Γράφει ο Στέργιος Γιαλάογλου - δικηγόρος
Στις 7-6-2022 ο βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ σε συνέντευξη του στο ράδιο ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής, σε σχετική ερώτηση που του έγινε για τον ρόλο του Τούρκου Προξένου στην Κομοτηνή, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η αποστολή του διπλωμάτη είναι να συσφίξει περαιτέρω τις σχέσεις των δύο κρατών και το κράτος που αντιπροσωπεύει, να καλυτερέψει το επίπεδο συνθηκών την οικονομική διπλωματία να ενισχύσει και αυτόματα να εξυπηρετήσει και κάποιους τούρκους υπηκόους στην περιοχή. Και η αποστολή των προξένων και κάθε διπλωματικών υπαλλήλων σαφέστατα δεν είναι να ασχολείται με τα εσωτερικά ζητήματα. Το ενδιαφέρον κάθε Τούρκου Πρόξενου στην Κομοτηνή ως προς την μειονότητα λόγω και της συνθήκης της Λωζάνης ίσως θεωρηθεί μέχρι ένα σημείο ομαλή. Από εκεί και μετά όμως, δεν μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της μειονότητας. Είναι ξεκάθαρο τώρα ότι ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο δεν είναι σύννομο».
Την επόμενη μέρα ο «προξενικός» δημοσιογράφος Ιλχάν Ταχσίν, βγήκε με σχετικό άρθρο - απάντηση σε όσα δήλωσε ο βουλευτής με τίτλο: «Ο Ιλχάν Αχμέτ έβαλε στο στόχαστρο το Γενικό Πρόξενο και το Γενικό Προξενείο» στο οποίο προφανώς θιγμένος από την τοποθέτηση του βουλευτή, εν μέσω φαιδρών και χαρωπών υπερβολών, που προσιδιάζουν σε επίπεδο ανάλογο των πρόσφατων τοποθετήσεων της Τουρκικής διπλωματίας, επιτέθηκε με απίστευτη σκληρότητα στον Ιλχάν Αχμέτ.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της οργανωμένης εκστρατείας αποδόμησης και δυσφήμησης του Βουλευτή στην κοινή γνώμη της Ροδόπης, είχε προηγηθεί και άλλο άρθρο του ιδίου προξενικού «προπαγανδιστή» στις 2-10-2021 όπου αφού δημοσίευε σκόπιμα φωτογραφία του Βουλευτή να χαιρετά εθιμοτυπικά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (!) έγραφε μεταξύ άλλων ότι αισθάνεται μεγάλη απογοήτευση για τον Ιλχάν Αχμέτ, ότι παράτησε στα μισά του δρόμου τον αγώνα για τα δικαιώματα της Μειονότητας και γυρνούσε από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο για να κακολογήσει τη διοίκηση του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ (Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας), ότι επιτέθηκε με βαριές προσβολές και υπονοούμενα στους δημοσιογράφους και στους εκπροσώπους της Μητέρας Πατρίδας Τουρκίας, ενώ μεταξύ άλλων αστείων και σαχλών γνωμικών μιλούσε για γλειψιματίες πολιτικούς, για πουλημένα τομάρια, για ανέντιμα και ανάξια άτομα, που πουλάνε την Δυτική Θράκη, την Μητέρα Πατρίδα τους (Τουρκία) για τα λεφτά, συνεργάζονται με τους Έλληνες και υπερβαίνοντας τις γενικεύσεις και τις αοριστολογίες στόχευσε ευθέως τον Ιλχάν Αχμέτ κατηγορώντας τον για ασυνέπεια λόγων και έργων αναφορικά με την δράση των τουρκοσωματείων και τις δίκες στον Άρειο Πάγο, ότι βρίσκεται σε πανικό, ότι επιτίθεται στον μειονοτικό τύπο, καταλήγοντας με την φράση «Για χρόνια ολόκληρα πήρες τις χιλιάδες ψήφους της μειονότητας και τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ του Κοινοβουλίου, αυτό το «THE END» (ΤΕΛΟΣ) δεν σου ταιριάζει ΡΕΕΕ!!! Και έκλεινε με την παροιμία «ΜΙΑ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ» με απειλητικές αναφορές ότι θα υπάρξει και συνέχεια «Στην Δ. Θράκη όλοι πια θα καθορίσουν την θέση τους! Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα/ Μολών Λαβέ»!
Με το τελευταίο άρθρο του, απάντηση ουσιαστικά του Τούρκου Προξένου δια της θρασύτατης πένας του, όλως τυχαίως με φωτογραφία του Ιλχάν Αχμέτ με τον Μητροπολίτη Ροδόπης και τον Γ. Γραμματέα Θρησκευμάτων κο Καλατζή, πέταξε και το τελευταίο φύλλο συκής.
Μίλησε για δηλώσεις του Ιλχάν Αχμέτ που βλάπτουν την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης, ότι ο Ιλχάν Αχμέτ έχει παρατήσει προ πολλού την αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα της Μειονότητας και έχει αρχίσει πια να ασχολείται φανερά με τους διπλωμάτες του Κράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας και να αμφισβητεί τα καθήκοντα των Γενικών Προξένων.
Μεταφέρει ψευδείς δηλώσεις μουσουλμάνων για τον Ιλχάν Αχμέτ «Τι θέλει να κάνει αυτός; Σ’αυτόν δώσαμε εμείς τις ψήφους μας; Καλύτερα να έσπαγαν τα χέρια μας και να μη του δίναμε τις ψήφους μας». Χρησιμοποιεί προβοκατόρικα ρητορικές ερωτήσεις αν το καθήκον του βουλευτή είναι να σχολιάζει τους Γενικούς Προξένους ή να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της Μειονότητας που καταπατούνται από το Ελληνικό Κράτος.
Του ζητά να απαιτήσει από το Ελληνικό Κράτος να διορίσει τους (ψευδο)Μουφτήδες που έχουν εκλεγεί.
Τον απειλεί ότι οι άνθρωποι της Μειονότητας όταν έρθει η ώρα θα πράξουν αυτό που πρέπει, ότι τίποτα από δω και πέρα δε θα είναι όπως παλιά.
Τον κατακεραυνώνει τέλος, γιατί τόλμησε να στοχοποιήσει έναν διπλωμάτη, έναν εκπρόσωπο της Τουρκίας,
ότι κατηγορεί με αυτό τον τρόπο ένα ολόκληρο κράτος, την Τουρκική Δημοκρατία, ενώ μιλά για τέλος της καριέρας του.
Είναι προφανές το «συμβόλαιο δολοφονίας χαρακτήρα» που εκτελεί ο κος Ιλχάν Ταχσίν σε βάρος του Βουλευτή του ΚΙΝΑΛ.
Ήρθε και η τελεσίδικη πραγματοποίηση απειλής κατά της ζωής του βουλευτή με την ανάρτηση ενός παρακρατικού και γνωστού προπαγανδιστή της Τουρκίας του Φερούκ Οζκάν με σαφείς διασυνδέσεις με το βαθύ τουρκικό κράτος, ο οποίος έγραψε: «Ευχόμαστε το έλεος του Θεού στην πολιτική ζωή του Ιλχάν Αχμέτ.
Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης έσπασαν την πένα του Ιλχάν Αχμέτ. Σας ευχόμαστε μια ζωή τόσο υγιή όσο βλέποντας τα λάθη που κάνατε στην επόμενη ζωή σας». Το σπάσιμο της πένας κατά μια αποικιοκρατική πρακτική, λαμβάνει χώρα όταν ο δικαστής ανακοινώνει την θανατική ποινή.
Ομοίως η Συμβουλευτική Επιτροπή Δυτικής Θράκης, μια σκιώδης Επιτροπή της Μειονότητας όπου συμμετέχουν επιφανείς εκπρόσωποι της, έθεσε εκτός των μελών της τον Ιλχάν Αχμέτ και τον Δήμαρχο Ιάσμου Μουμίν Οντέρ σε μια κίνηση απροκάλυπτης οσφυοκαμψίας στα κελεύσματα του Προξενείου σπέρνοντας πρωτοφανή ζιζάνια διχασμού.
Είναι πλέον πασιφανές ότι το Τουρκικό παρακράτος τελεί σε παραζάλη ανάλογη της Τουρκικής Κυβέρνησης.
Η στόχευση είναι συγκεκριμένη και πολυεπίπεδη.
Αφενός δημιουργεί πίεση στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να υποκύψει στις μεθοδεύσεις για αλλαγή προσώπων στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στη Ροδόπη και να αντικαταστήσει τον Ιλχάν Αχμέτ με πρόσωπο της επιλογής του Προξενείου.
Αφετέρου χαρακτηρίζει τον Βουλευτή ως μη αρεστό στην Τουρκική Διπλωματία και ως καταδικασμένο σε αποτυχία από την Τουρκική Κυβέρνηση.
Το πιο σημαντικό είναι ότι προσπαθεί να τον εξευτελίσει ως προσωπικότητα και Βουλευτή έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και ειδικά της Ροδόπης, στέλνοντας μηνύματα στο υποσυνείδητο της για υποτέλεια στην ηγεσία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, για απεμπόληση των διεκδικήσεων της έναντι της Ελληνικής Πολιτείας, για προδοσία και εξαπάτηση των ψηφοφόρων του και για υπέρτερη επιδίωξη του την αποκόμιση κέρδους από την βουλευτική αποζημίωση, ενώ τον εμφανίζει τυχοδιώκτη, συμφεροντολόγο, ανέντιμο και γλειψιματία του Ελληνικού κράτους.
Για εμάς τους Θρακιώτες, δεν είναι παράξενη ούτε δυσεξήγητη αυτή η προσπάθεια «δολοφονίας χαρακτήρα» του Ιλχάν Αχμέτ.
Τον γνωρίζω πολλά χρόνια, τόσο ως πολιτικό, όσο και ως συνάδελφο και φίλο που με τιμά επί χρόνια με την φιλία και την εκτίμηση του.
Τον θεωρώ φαινόμενο στην πολιτική, έναν άνδρα γεννημένο πολιτικό, αστό και δημοκράτη, ταγμένο στο καθήκον της υπεράσπισης των δίκαιων αιτημάτων της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης έναντι των Ελληνικών Κυβερνήσεων διαχρονικά.
Τον κατηγορούν ως περιπλανώμενο σε κόμματα, αφού έχει καταφέρει να εκλεγεί τόσο με την Ν.Δ, όσο με το Ποτάμι και με το ΚΙΝΑΛ. Ουδείς όμως από τους κακόπιστους αναλογίζεται ότι οι επιλογές του έχουν ως μόνη προτεραιότητα το συμφέρον της μειονότητας από όποιο πολιτικό μετερίζι μπορεί.
Στις εκλογές του 2004 έλαβε 13.486 ψήφους με την ΝΔ, ως ο πρώτος-και τελευταίος- βουλευτής του κόμματος προερχόμενος από την μειονότητα στο κόμμα από το 1981. Στις εκλογές του 2007 αύξησε τη δύναμή του σε 15.076 ψήφους, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής, όπως και το 2009. Την ίδια χρονιά αποχώρησε από την Ν.Δ και προσχώρησε στη ΔΗΣΥ της Ντόρας Μπακογιάννη. Στις εκλογές του 2012 συγκέντρωσε 11.207 ψήφους και ήρθε δεύτερος μόνος του ουσιαστικά πίσω από το ΠΑΣΟΚ αλλά το κόμμα του κέρδισε μόνο το 2,56% των ψήφων στην επικράτεια (κάτω από το 3%) και δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ΔΗΜΑΡ στην Ροδόπη, έλαβε 12.318 ψήφους, αλλά έχασε την έδρα για 250 ψήφους.
Ο Ιλχάν Αχμέτ, απολαύει της εμπιστοσύνης και της λαοφιλίας των ομοθρήσκων του ανεξαρτήτως κόμματος που συμμετέχει καθώς έχει προσωπικές σχέσεις με τους ψηφοφόρους του, είναι δίπλα τους κάθε στιγμή, με ακατάπαυστη θέρμη όπως την πρώτη φορά. Το ελάττωμα του είναι, ότι δεν άγεται και φέρεται από προξενικούς, ούτε άλλον αυτόκλητο παράγοντα της μειονότητας, δεν υπακούει σε κανένα κονδυλοφόρο προπαγανδιστή του προξενείου που με τις πλάτες και το χρήμα της Τουρκικής «Δημοκρατίας» προσπαθούν να καθορίσουν τις εξελίξεις στην Θράκη.
Προβληματίζομαι με την στάση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ και κατά πόσο είναι ευεπίφορη να ενδώσει στις απειλές κατά της ζωής του βουλευτή και στο βρώμικο αυτό αλισβερίσι με τους αυτόκλητους παράγοντες της μειονότητας.
Άκουσα βέβαια τις δηλώσεις ρητής και καθαρής στήριξης του Ανδρέα Λοβέρδου και του Γιώργου Παπανδρέου. Περιμένω την έμπρακτη καταδίκη της θρασύτατης παρενόχλησης και ευθείας απειλής του Αχμέτ Ιλχάν, από τον αρχηγό του ΚΙΝΑΛ.
Το πρόβλημα με τον κάθε «εκτελεστή» Ιλχάν Ταχσίν και τους ομοίους του είναι ότι λόγω της εξάρτησης τους από συγκεκριμένα κέντρα εκτός Ελλάδος, λόγω της συγκεκριμένης αποστολής να πρακτορεύουν συμφέροντα άλλης χώρας και να εργάζονται υπέρ της διαμόρφωσης τουρκικής συνείδησης στην μειονότητα της Θράκης, δεν αντιλαμβάνονται ότι η μειονότητα τους ξεπέρασε και τους αποβάλλει ως υποτελείς, δουλοπρεπείς και προβλέψιμους.
Η μειονότητα διαβάζει πολύ κι πολλά, διαλέγεται, εκπαιδεύεται σε ανώτατο πλέον επίπεδο, αλλάζει και απολαμβάνει τα προνόμια να ζεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα με δημοκρατικές αρχές και με πλήρη κατοχύρωση των συνταγματικών της δικαιωμάτων. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο παγερά αδιάφορη είναι πλέον η συντριπτική πλειοψηφία της μειονότητας σε ενέργειες περιχαράκωσης της στα στενά όρια επιρροής ενός Προξενείου.
Ο μεγαλύτερος εργοδότης της Θράκης, το Τουρκικό Προξενείο, αισθάνεται πλέον ότι ο χώρος επιρροής του συνεχώς αποδυναμώνεται, καθώς οι μισθοσυντήρητοι του εδώ στην Θράκη, επιχειρούν αγωνιωδώς να ανασηκώσουν το τρωθέν γόητρο της γείτονος χώρας που σταδιακά ρέπει προς τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό και τον απολυταρχισμό, ενώ απομονώνεται διεθνώς.
Ολοι αυτοί οι εξαρτώμενοι από την επιθυμία εκάστου Προξένου έχουν χάσει τελείως την επιρροή τους στην μειονότητα και έχουν καταστεί γραφικά απομεινάρια μιας άλλης ευημερούσας εποχής που οδήγησε μόνο στην δική τους προσωπική και ατομική οικονομική ωφέλεια.
Ο κάθε Πρόξενος αποκτά πλέον διακοσμητικό ρόλο και η Πολιτεία, αλλά κυρίως η ευημερούσα δημοκρατία μας ως ευρωπαϊκής χώρας, οδηγούν σταδιακά και σταθερά στην πλήρη αποδυνάμωση του ρόλου του στην περιοχή.
Απλώς το ΥΠΕΞ οφείλει ορισμένες φορές να θυμίζει σε αυτόν και τους υπαλλήλους του να σέβονται κανόνες και νόμους και να τους υποδεικνύει με ευγένεια πάντα, να μην εκτρέπονται, να μην λειτουργούν διχαστικά, να σέβονται πλήρως τις επιθυμίες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Επίσης η Πολιτεία οφείλει να εξαντλήσει το ενδιαφέρον της για την περιοχή, να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις προς της ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου της μειονότητας με σκοπό να κάνει ακόμη μεγαλύτερη την διαφορά με άλλες χώρες, εκεί όπου το ζητούμενο είναι το αυτονόητο για εμάς, όπως η ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία, ηαπρόσκοπτη και διαφανήςλειτουργία ενός κόμματος, το δικαίωμα του κάθε βουλευτή να ασκεί το κοινοβουλευτικό του έργο με ελευθερία, ανεξαρτησία και με γνώμονα την έκφραση όλων όσων επέλεξαν δημοκρατικά να τους εκπροσωπήσει.
Τους βουλευτές και τους δημάρχους του εκλέγει ο λαός της μειονότητας μέσα από τα δημοκρατικά κοινοβουλευτικά κόμματα, δεν τους υποδεικνύει το κάθε Προξενείο, δεν τους διαλέγει μια ξένη χώρα που επιχειρεί να υποκινήσει διχαστικά κινήματα χάριν των μεγαλοϊδεατικών και αναθεωρητικών της επιδιώξεων.
Το είχα γράψει και παλιότερα ότι τα προξενικά βάθρα, τα παραμύθια με τουρκικούς δράκους, οι υποτελείς δημόσιες σχέσεις, ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός, ο φανατισμός, δεν είναι πλέον διαβατήρια επιτυχίας, αλλά διαβατήρια λήθης και απαξίωσης.
Η μειονότητα θέλει να είναι παρούσα στις εξελίξεις που έρχονται και αλλάζουν την χώρα για την είσοδό της στο ψηφιακό μέλλον και έχει κουραστεί να γίνεται στόχος διπλωματικών ακτιβισμών και αντιπαραθέσεων. Κουράστηκε τόσο από το παιχνίδι με τον προξενικό μπαμπούλα όσο και με την υπερβολική ανοχή της Ελλάδος και πλέον δίνει στίγμα, για όσους βέβαια μπορούν και θέλουν να το δουν.
Έχω την αίσθηση ότι ο πόλεμος που υφίσταται ο βουλευτής, όπως και κάθε άλλος εκλεγμένος εκπρόσωπος της μειονότητας από τα προξενικά παράκεντρα, αποτελεί τίτλο τιμής και εγγύηση νέας επιτυχίας στις επόμενες εκλογές.
