«Φάδερ Άλεξ». Από υποτακτικός του ΣΙΆκωβου “πουλούσε εκδούλευση” στόν Βαρθολομαίο

Αρχές δεκαετίας του 1990 ο «φάδερ Άλεξ» ήταν ένας σαραντάρης μορφωμένος και πανέξυπνος ιερέας, αλλά στους κοινούς πιστούς το όνομά του μάλλον δεν έλεγε τίποτα: ιερείς με τέτοια προσόντα η Ορθόδοξη Εκκλησία διέθετε πολλούς.

Για όσους όμως παρακολουθούσαν από κοντά τότε τον πόλεμο Βαρθολομαίου - ΣΙΑκωβου, ο «φάδερ» Άλεξ Καρλούτσος ήταν ο άνθρωπος που από το παρασκήνιο τροφοδοτούσε την κρίση στις σχέσεις των δύο ισχυρών ανδρών της Ορθοδοξίας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για ένα «σύγχρονο Ρασπούτιν» ο οποίος επηρέαζε τις κινήσεις του Φαναρίου στίς τεταμένες σχέσεις μεταξύ των δύο άσπονδων συγχωριανών.

Δεξί χέρι του ΣΙΑκωβου έως τα μέσα του 1995, ο «φάδερ 'Αλεξ» κατείχε το πόστο του διευθυντή επικοινωνίας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ήλεγχε τις επαφές του Αρχιεπισκόπου (αυτός τις κανόνιζε) με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, ακόμη και το Λευκό Οίκο.

Οι πάντες, από τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου έως τον πρώην πρόεδρο Μπους και τα μέλη του πανίσχυρου ελληνοαμερικάνικου λόμπυ, περνούσαν για να φτάσουν στον ΣΙΑκωβο από τον ήρεμο και μειλίχιο ιερωμένο, ο οποίος σιγά σιγά άρχισε να αποκτά δύναμη και να διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις του παντοδύναμου Αρχιεπισκόπου με τον «έξω κόσμο».

Χρόνο με το χρόνο αποκτούσε δύναμη η οποία τροφοδοτούσε τις φιλοδοξίες του και πολλές φορές εκφραζόταν και συμπεριφερόταν «αντ' αυτού» με αποκορύφωμα, όπως λέγεται, να δηλώσει στον τότε πρόεδρο Μπους ότι ο ΣΙΑκωβος δεν ενδιαφέρεται να γίνει Οικουμενικός Πατριάρχης.

Στην ξέφρενη κούρσα του προς τα ρετιρέ της Αρχιεπισκοπής πέτυχε την αποπομπή από το γραφείο επικοινωνίας της μητέρας του μετέπειτα μεγαλοσυμβούλου του Κλίντον, Τζώρτζ Στεφανόπουλου, της κυρίας Νίκης, την οποία θεωρούσε εμπόδιο στα σχέδιά του.

(Αργότερα βέβαια ο ΣΙΆκωβος, όταν ο γιος της έγινε μεγάλος και τρανός, την επαναπροσέλαβε).

Όμως, ο ΣΙΑκωβος τον πήρε χαμπάρι και για να μη δημιουργηθεί σάλος από την αποπομπή του κατήργησε το γραφείο επικοινωνίας με αποτέλεσμα ο «φάδερ» να καταφύγει στο Φανάρι, όπου στο μεταξύ είχε αποκτήσει άριστες σχέσεις με τον Βαρθολομαίο, όταν ο τελευταίος ήταν ακόμη μητροπολίτης Χαλκηδόνος.

Άριστος γνώστης των πραγμάτων της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, των επαφών και της προσωπικότητας του ΣΙΑκωβου, συνέβαλε αποφασιστικά και κατά πολλούς καθόριζε τη στρατηγική και την τακτική του Βαρθολομαίου στο θέμα που είχε ανακύψει με τα ζητήματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής.

Σ' αυτόν αποδίδουν τη δημοσιοποίηση της επιστολής παραίτησής του που ο ΣΙΑκωβος είχε παραδώσει στον Βαρθολομαίο εκείνο το καλοκαίρι στην Ίμβρο με τη συμφωνία να τη δώσουν από κοινού αργότερα, όταν έκριναν σκόπιμο, τη δημοσιότητα.

Μόλις οι δύο άνδρες έφυγαν από τη γενέτειρά τους, την επομένη κιόλας το Φανάρι «διέρρευσε» την επιστολή κάνοντας... τούρκο τον ΣΙΑκωβο, που πέρασε στην αντεπίθεση απειλώντας θεούς και δαίμονες.

Ο «φάδερ» 'Αλεξ, όμως, ήξερε καλά πως η δημοσιοποίηση ξεμπρόστιαζε τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Βορείου καί Νοτίου Αμερικής, και δεν είχε άδικο, αφού η υπόθεση της παραίτησής του είχε εξελιχθεί τότε σε σίριαλ...

Όπως επίσης ο Καρλούτσος γνώριζε πολύ καλά τους μύχιους πόθους του ΣΙΆκωβου να κλείσει τον κύκλο της ζωής του στο θώκο του Προέδρου του Απόδημου Ελληνισμού ως ο απόλυτος ηγεμόνας των εφτά εκατομμυρίων ξενητεμένων της διασποράς.

Και εν μέρει κατάφερε να το αποτρέψει πείθοντας τότε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να του κλείσει ουσιαστικά το δρόμο εκδίδοντας απαγορευτική εγκύκλιο (!!!) για μη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (τότε) στη Θεσσαλονίκη.

Τί σημασία έχουν όλα αυτά, θα πείτε. Έχουν και παραέχουν, αφού σχέσεις Φαναρίου — ΣΙΆκωβου ξεπερνούσαν κατά πολύ τα στενά θρησκευτικά όρια και επηρέαζαν την εξωτερική πολιτική της Αθήνας και βεβαίως τα εθνικά μας θέματα.