Μητροπολίτης Βεροίας για τον Πολιούχο των Γρεβενών: Εἶστε εὐτυχεῖς καί μακά­ριοι, διότι ἔχετε προστάτη ἕναν θαυματουργό ἅγιο

Την Κυριακή 15 Μαΐου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Γρεβενών εορτάσθηκε με πανηγυρικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο, η μνήμη του πολιούχου και προστάτου των Γρεβενών, Αγίου Αχιλλίου, επισκόπου Λαρίσης, του θαυματουργού.

Συλλειτούργησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κ. Γεώργιος και ο οικείος Ιεράρχης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ, ο οποίος ευχαρίστησε τους Αρχιερείς που τίμησαν την εορτή με την παρουσία τους και αναφέρθηκε στη χαρά όλων των Γρεβενιωτών, διότι μετά από δύο έτη δοκιμασίας εορτάστηκε και πάλι με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια ο πολιούχος της πόλεως.

Στη θεία Λειτουργία παρευρέθηκαν οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και πλήθος ευσεβών πιστών.

Στη συνέχεια οι Αρχιερείς επισκέφθηκαν τη γενέτειρα του νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, το χωριό Άγιο Γεώργιο (Τσούρχλι) Γρεβενών και προσκύνησαν στον ομώνυμο Ιερό Ναό. Κατά την επιστροφή επισκέφθηκαν και ξεναγήθηκαν στο Παλαιοντολογικό Μουσείο στη Μηλιά Γρεβενών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων:

Ἀνταποκρινόμενοι στήν πρό­φρο­να καί φιλάδελφο πρόσκληση τοῦ ποιμενάρχου σας, τοῦ θεοφιλῶς ποιμαίνοντος τήν εὐλογημένη αὐ­τή ἐπαρχία, Σεβασμιωτάτου Μη­τρο­πολίτου Γρεβενῶν κ. Δαβίδ, εὑ­ρισκόμεθα ἀπό χθές στήν πόλη σας καί τήν Ἱερά Μητρόπολή σας γιά νά συνεορτάσουμε καί νά συμπα­νηγυρίσουμε τή φαιδρά μνήμη τοῦ πολιούχου σας, τοῦ ἁγίου Ἀχιλ­λίου, ἐπισκόπου Λαρίσης, τοῦ θαυ­ματουργοῦ.

Καί ἄν γιά τήν πόλη τῆς Λάρισης ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος ὑπῆρξε ἐν ζωῇ ποιμήν καί προστάτης, ἡ χάρη του μετά τήν κοίμησή του δέν περιο­ρί­σθηκε μόνο σ᾽ αὐτήν, ἀλλά ὁ συμ­παθής ἅγιος καί λαμπρός τῆς Ἐκ­κλησίας φωστήρ καί ἱεράρχης, ἀνε­δείχθη κηδεμών καί προστάτης καί τῆς δικῆς σας πόλεως, πρεσβευ­τής καί μεσίτης στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά τούς εὐσεβεῖς κατοίκους της.

Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας ἐπέ­λεξε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του, τήν ἁγιοτόκο Καππαδοκία, καί ἀρνήθηκε τήν ἄνεση πού τοῦ παρεῖ­χε ἡ πατρική του περιουσία, καί κινούμενος ἀπό εὐλάβεια πρός τούς ἁγίους πρωτοκορυφαίους ἀπο­στόλους καί τούς μάρτυρες τῶν διωγμῶν πορεύθηκε στή Ρώμη γιά νά προσκυνήσει τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου τους.

Ἡ ἀρετή του καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἦταν ἐμφανής στή ζωή καί τήν ἀναστροφή του, ὁδήγησαν τήν Ἐκκλησία νά τόν ἐπιλέξει ὡς ἐπί­σκοπο στόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Λαρίσης. Καί τήν ὀρθότητα τῆς ἐπι­λογῆς ἐπιβεβαίωσαν τά θαύματα πού ἐπιτέλεσε ὁ ἅγιος, τόσο καθ᾽ ὁδόν πρός τήν ἐπαρχία του, ὅσο καί στή συνέχεια, κατά τή συμμετοχή του στήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, κατά τήν ὁποία μαζί μέ τούς ἄλ­λους μεγάλους πατέρες, τόν ἅγιο Ἀθανάσιο καί τόν ἅγιο Σπυρίδωνα, ὑπερασπίσθηκε τήν ὀρθόδοξη πί­στη ἀπό τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου, πού βλασφημοῦσε καί συκοφα­ντοῦ­σε τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν μονογενῆ Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία συνό­δευε τόν ἅγιο Ἀχίλλιο σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του καί ἐπιτελοῦσε διά τῶν χειρῶν του ἀναρίθμητα θαύ­ματα, συνέχισε νά ἐνεργεῖ καί μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του. Καί παρότι τό ἱερό λείψανό του ἐκλάπη καί ἀπε­μα­κρύνθη ἀπό τήν ἕδρα του γιά ἀρκετούς αἰῶνες, ὁ ἅγιος δέν ἔπαυ­σε νά δέχεται τίς δεήσεις τῶν πι­στῶν καί νά προσφέρει τή βοήθεια καί τήν προστασία του σέ ὅσους τόν ἐπικαλοῦνται.

Εἶστε, λοιπόν, εὐτυχεῖς καί μακά­ριοι, διότι ἔχετε προστάτη καί πο­λι­οῦχο ἕναν θαυματουργό ἅγιο, ὅπως ὁ ἑορταζόμενος σήμερα θεο­φόρος πατήρ ἡμῶν Ἀχίλλιος, πρός τόν ὁποῖο μπορεῖτε νά προσφεύ­γετε καί νά αἰτεῖσθε τή μεσιτεία ἀλλά καί τή βοήθειά του.

Καί ποιός ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό βοήθεια καί προστασία; Ποιός ἄν­θρω­πος, καί ἰδιαιτέρως ποιός σύγ­χρονος ἄνθρωπος, δέν χρειάζεται ἕναν ἰσχυρό προστάτη καί ἕναν φι­λάνθρωπο βοηθό γιά νά ἀνταπε­ξέλθει στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς του, γιά νά μπορέσει νά ἀποφύγει τίς συμπληγάδες τοῦ κόσμου καί τῶν προβλημάτων του, γιά νά μπο­ρέσει νά μήν πέσει στίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ἀλλά καί νά μήν ἀπογοη­τευθεῖ καί νά μήν ἀπελπισθεῖ ἀπό ὅλα ὅσα συμβαίνουν στήν ἐποχή μας, σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος πίστευε ὅτι ἦταν ἰσχυ­ρός, ὅτι εἶχε διευθετήσει προβλή­μα­τα τοῦ παρελθόντος, ὅτι εἶχε σύμ­μαχό του τήν πρόοδο τῆς ἐπι­στή­μης καί τήν ἐξέλιξη τῆς τεχνο­λογίας, καί τώρα διαπιστώνει ὅτι διαψεύδεται. Διαπιστώνει ὅτι βρί­σκε­ται ἐνώπιον ἀσθενειῶν καί πο­λέ­μων καί κρίσεων καί ἀντιπαλο­τήτων, ἀδύναμος νά ἀντιδράσει. Καί αἰσθάνεται ἀνασφαλής καί ἀβο­ήθητος καί δέν γνωρίζει ποῦ νά καταφύγει γιά νά προστατευθεῖ.

Ἀκριβῶς ὅμως στίς δύσκολες αὐτές στιγμές πού μπορεῖ νά ἀντι­μετωπίζει ὁ καθένας μας, ἀλλά καί στίς δύσκολες στιγμές τίς ὁποῖες διέρχεται ἡ κοινωνία μας καί ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος, δέν θά πρέπει οὔτε νά ἀπο­γοητευόμεθα οὔτε νἀ ἀπελπιζό­με­θα οὔτε καί νά παραμένουμε ἀδρα­νεῖς. Ἐμεῖς, πού πιστεύουμε στόν Χριστό, πού ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί στήν πρόνοιά του, ἀκόμη καί ὅταν αἰσθανόμεθα, σάν τόν παράλυτο τῆς σημερινῆς εὐαγ­γε­λικῆς περικοπῆς, ὅτι «ἄνθρωπον οὐκ ἔχομεν», δέν θά πρέπει νά ξε­χνοῦμε ὅτι ἰσχύει καί γιά μᾶς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πρός τόν πρωτο­κο­ρυφαῖο ἀπόστο­λο Παῦλο· «ἡ δύνα­μίς μου ἐν ἀσθε­νείᾳ τελειοῦται». Δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἔχουμε προστάτες καί πρεσβευτές στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ τούς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο μεσιτεύουν γιά μᾶς, ἀλλά μᾶς μεταφέρουν διά τῶν ἱερῶν τους λειψάνων καί τῶν θαυματουργῶν τους εἰκόνων τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Καί εἶστε εὐτυχεῖς καί μακάριοι ἰδιαιτέρως ἐσεῖς, διότι ἔχετε ὡς προστάτη καί πολιοῦχο σας ἕναν τόσο θαυματουργό ἅγιο, ὅπως ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος, καί εἴμαστε εὐτυ­χεῖς καί εὐγνώμονες καί ἐμεῖς πού εἴχαμε τήν εὐλογία νά ἑορτάσουμε καί νά συμπανηγυρίσουμε τή μνή­μη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ καί θαυ­μα­τουργοῦ ἱεράρχου στήν πόλη σας, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ὑπό τή σκέπη καί τήν προστασία του.

Γι᾽ αὐτό καί θά ἤθελα γιά μία ἀκό­μη φορά νά εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας, καί ἐκ μέρους τοῦ Σεβα­σμιω­τάτου Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Γεωργίου, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη σας καί προσφιλῆ ἐν Χριστῷ ἀδελφό κ. Δαβίδ, τόν ὁποῖο γνωρίζω καί μέ τόν ὁποῖο συνδέομαι ἀπό τά χρόνια τῆς κοινῆς μας διακονίας στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης καί ὄχι μόνο, ἀλλά ἀπό τότε πού ἦταν λαϊκός καί ἐγώ διακονοῦσα στή Μ. Βρετανία, γιά τήν πρόσκλησή του καί τήν εὐ­και­ρία πού μᾶς προσέφερε νά συλ­λειτουργήσουμε καί νά τιμήσουμε ἀπό κοινοῦ τόν ἅγιο Ἀχίλλιο, καί νά εὐχηθῶ ταπεινῶς ὁ Θεός διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου πολιούχου τῆς εὐλογημένης αὐτῆς πόλεως νά ἐνισχύει τόν ποι­μενάρχη σας καί νά εὐλογεῖ τή θεο­φιλῆ ποιμαντορία του στήν θεόσω­στη αὐτή ἐπαρχία, ἀλλά καί νά προστατεύει καί νά διαφυλάσσει ὅλους σας μέ τή χάρη του.

Ἐπιτρέψατέ μου, Σεβασμιώτατε Ἅγιε Γρεβενῶν, μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς θεί­ας Λειτουργίας, νά σᾶς ὑπενθυ­μί­σω ἕνα ἱστορικό ἀλλά καί θαυμα­στό γεγονός σχετικό μέ τά χαριτόβρυτα λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου, τοῦ πολιού­χου τῶν Γρεβενῶν, ἀπό τήν ἐποχή πού καί οἱ δύο μας διακονούσαμε στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Ἦταν ἡ ἐποχή κατά τήν ὁποία ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Ἀρχιτε­κτο­νικῆς Νικόλαος Μουτσό­που­λος ἀνεκάλυψε, κατά τήν ἀνασκα­φή τῆς Βασιλικῆς τῶν Πρεσπῶν, τά ἱερά λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου. Μετά τήν ἀνακάλυψη ὁ καθηγητής τά παρέδωσε πρός φύλαξη στή γυναικεία Ἱερά Μονή τῆς Ὁρ­μύλιας στή Χαλκιδική, χωρίς ὅμως νά ἀποκα­λύ­ψει στίς μοναχές γιά ποιόν ἅγιο ἐπρό­κειτο.

Τό πρωί τῆς 15ης Μαΐου, ὅταν οἱ μοναχές σηκώθηκαν γιά τήν πρωι­νή Ἀκολουθία, διαπίστωσαν ἔκ­πλη­κτες ὅτι εὐωδίαζε ὁλόκληρο τό μοναστήρι ἀπό τήν εὐωδία πού ἀνέ­διδαν τά ἱερά αὐτά λείψανα. Παρά τό ἀκατάλληλο τῆς ὥρας τη­λε­φώνησαν ἀμέσως τόν ἀείμνη­στο καθηγητή καί τόν ρώτησαν ποιοῦ Ἁγίου εἶναι τά λείψανα, τά ὁποῖα τούς εἶχε παραδώσει καί τά ὁποῖα ἀνέ­διδαν αὐτή τήν ἄρρητη εὐωδία. Ἐκεῖ­νος τότε τούς ἀπεκάλυψε ὅτι ἦταν τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου, ὁ ὁποῖος εὐω­δίαζε κατά τήν ἡμέρα ἀκριβῶς τῆς ἑορ­τῆς του.

Στή συνέχεια τά ἱερά λείψανα με­τεφέρθησαν στή Θεσσαλονίκη καί παρέμειναν προσωρινά, ὅπως γνω­ρί­ζετε καί σεῖς, στό Ἐπισκοπεῖο, καί ἀργό­τε­ρα εἶχα καί ἐγώ προσωπικά τήν εὐλογία νά συνοδεύσω τόν ἀείμνηστο Γέροντά μας, τόν Μητροπολίτη Θεσσαλο­νίκης Πα­­ντε­λεή­μονα Χρυσοφάκη, μαζί μέ τόν ἀείμνηστο καθηγητή μας Ἰωάννη Φουντούλη ἀλλά καί τόν καθηγητή Μουτσό­πουλο, κατά τή μεταφορά καί παράδοση τῶν χα­ριτοβρύτων λειψάνων τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου στήν Ἱερά Μητρό­πολη Λαρίσης, ὅπου τά ὑπεδέχθη ὁ ἀείμνηστος ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ καί ὅλη ἡ Ἱερά Σύνοδος, καί φυλάσσο­νται μέχρι σήμερα.

Τά λέγω αὐτά εἰς ἀνάμνηση τῆς κοινῆς μας σχέσεως μέ τόν ἑορτα­ζό­μενο πολιοῦχο σας, τόν ἅγιο Ἀχίλ­­λιο ἀπό τήν περίοδο τῆς δια­κο­νίας μας στή Θεσσαλονίκη καί παρακαλῶ τόν ἅγιο νά προστατεύει καί σᾶς καί τό εὐσεβές ποίμνιό σας.