Ροή Ειδήσεων

Εκδήλωση μνήμης για τα 78 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Δροσοπηγής Φλώρινας

Εκδήλωση μνήμης για τα 78 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Μαρτυρικής Κοινότητας Δροσοπηγής, στις 4 Απριλίου 1944, πραγματοποιήθηκε εχθές το πρωί.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο της κεντρικής πλατείας και ακολούθησε ομιλία από τον πρόεδρο της κοινότητας κ. Μιχάλη Μάρου για το ιστορικό της επετείου, καθώς και κατάθεση στεφάνων.

Ο κ. Μάρου μεταξύ άλλων ανέφερε στην ομιλία του: «Η Δροσοπηγή (πρώην Μπελκαμένη) κάηκε από τους Γερμανούς στις 4 Απριλίου του 1944. Οι κάτοικοι του χωριού αγόρασαν την περιοχή από τον Φατίλ Μπέη για να μπορέσουν να εδραιώσουν τη ζωή τους και ζούσαν ευτυχισμένοι ωσότου κάηκαν με βίαιο τρόπο τα σπίτια και οι κόποι μιας ζωής. Πριν έρθει η μαύρη μέρα του ολοκαυτώματος, οι κάτοικοι είχαν παρατηρήσει ότι ερχόντουσαν συχνά στο χωριό πρόσωπα που δεν είχαν ξαναδεί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ξένοι προς αυτούς φέρνοντας, έτσι, μαζί τους μια ανησυχία για το τι πρόκειται να συμβεί. Λίγο αργότερα,πληροφορήθηκαν ότι επρόκειτο να συντελεστεί η συνέλευση του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) στο χωριό ενώ απείχε μόλις τρία χιλιόμετρα από την τοποθεσία των Γερμανών.

Στις 2 Απριλίου ξεκίνησε η συνεδρίαση του ΕΑΜ που κράτησε ως τις πρώτες ώρες της 3ης Απριλίου. Λίγο αργότερα και αφού οι Γερμανοί είχαν ρωτήσει κάποιον χωριανό αν υπάρχουν αντάρτες στο χωριό και αυτός αρνήθηκε, στέλνουν μια ομάδα 7 Γερμανών για να ελέγξουν το χωριό. Οι αντάρτες τους είχαν στήσει ενέδρα και έτσι κατάφεραν να καθυστερήσουν αυτά που θα συνέβαιναν.

Στις 4 Απριλίου του 1944 γράφεται η μαύρη σελίδα της ιστορίας του χωριού που ακόμη και τώρα αποτελεί επώδυνη ανάμνηση. Το πρωί της μέρας αυτής ξεκινώντας τη φωτιά από την εκκλησία, οι Γερμανοί έκαψαν ολοσχερώς το χωριό ως αντίποινα για τους στρατιώτες τους.

Οικογένειες φιλοξενήθηκαν σε γειτονικά χωριά όπως Σκοπιά και Υδρούσα για μεγάλο χρονικό διάστημα.Το 1952 μπαίνουν τα θεμέλια του νέου μας χωριού, της Δροσοπηγής, σε νέα τοποθεσία που αποτελεί κόσμημα και συνέχεια του παλαιού χωριού έως και σήμερα».