Μητροπολίτης Μπορισπόλ και Μπροβάρι: «Αμετανόητοι επίσκοποι, επιμένουν να στηρίζουν μια ομάδα ατάκτων σχισματικών»
Αναλυτικά ο κ. Αντώνιος ανέφερε:
«Πέρασαν ήδη τρία χρόνια από τότε που ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πήρε υπό το ωμοφόριο του, τους αμετανόητους σχισματικούς.
Λίγο πριν δοθεί ο Τόμος Αυτοκεφαλίας μεταξύ 2018-2019, κάποιοι αφελείς μπορεί να φαντάστηκαν ότι οι Ορθόδοξοι πιστοί της Ουκρανίας ονειρευόντουσαν και ζητούσαν την Αυτοκεφαλία και ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήθελε πραγματικά να ξεπεραστεί το ουκρανικό εκκλησιαστικό σχίσμα.
Σε αντίθεση, ωστόσο, με όλες τις προβλέψεις προκατειλημμένων «ειδικών», συνέβη αυτό που συνέβη: οι σχισματικοί ενώθηκαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κάποιοι από τον κλήρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας πλησίασαν προς αυτούς, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε.
Οι πιστοί της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως ήταν πιστοί μέχρι τότε στην στην Εκκλησία και στην Ιεραρχία της, έτσι παραμένουν μέχρι και σήμερα. Και οι διάφορες σχισματικές ομάδες όπως είχαν είχαν έχθρα μεταξύ τους, και συνεχίζουν και μετά τον Τόμο να είναι εχθρικοί μεταξύ τους. Δεν έχουν εκλείψει οι επιθέσεις εναντίον των πιστών από σχισματικούς ούτε και οι καταλήψεις εκκλησιών. Όπως μπορείτε να δείτε, όλα παραμένουν ως έχουν. Η διαίρεση δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί.
Άραγε οι υπεύθυνοι του Φαναρίου έβγαλαν συμπεράσματα από όσα έγιναν; Μήπως μετανόησαν για αυτό που έκαναν; Δυστυχώς όχι.
Σε όλη αυτή τη μακρά περίοδο, δεν υπήρξε ίχνος μεταμέλειας ή μετάνοιας. Αντίθετα, όλες οι δηλώσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την Ουκρανία δεν έχουν αλλάξει καθόλου.
Πρέπει να αναρωτηθούμε. Μήπως αυτό ωφέλησε τον ίδιο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, έστω αν όχι με την πνευματική τουλάχιστον με την γήινη, πρόσκαιρη έννοια; Επίσης όχι.
Το γεγονός ότι σε αναγνωρίζουν ως «μεγάλο διδάσκαλο» μια ομάδα άτακτων σχισματικών δεν είναι επιτυχία και μεγάλη παρηγοριά. Άξιζε πραγματικά τον κόπο όλο αυτό, για χάρη μιάς καθαρά κοσμικού τύπου εξουσίας επί της Ορθόδοξης Ουκρανίας; Αμφίβολο επίτευγμα.
Το ίδιο ισχύει και για όσους ιεράρχες υποστήριξαν το σχίσμα. Λησμόνησαν ξαφνικά όλες τις προηγούμενες δηλώσεις και υποσχέσεις τους ότι θα στηρίξουν την Κανονική Ορθοδοξία στο ουκρανικό έδαφος, και έσπευσαν να αποδεχτούν τους σχισματικούς.
Τη μόνη θλίψη που νιώθουν τώρα, είναι για το ότι οι ευσυνείδητοι ιερείς άρχισαν να τους εγκαταλείπουν. Και ακόμη και τώρα, το βιώνουν εντελώς εγωιστικά, σαν να μην ήταν οι πράξεις τους η αιτία αυτού που συμβαίνει, σύμφωνα με την αρχή «σκασίλα μου».
Ταυτόχρονα, εδώ, στην πολύπαθη ουκρανική γη, η Ορθοδοξία συνεχίζει την αποστολή της χωρίς να κοιτάζει πίσω της στα μάτια όλους τους «μεγάλους», που κατά τον Χριστό «φιλοῦσι τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς» (Ματθ. 23:6).
Παρά τις κατασχέσεις και τις απειλές, χτίζονται νέες εκκλησίες, ανοίγουν νέες ενορίες και μοναστήρια.
Και αυτά δεν γίνονται ούτε «για το κακό» ούτε «σε πείσμα» κάποιου στο Φανάρι. Όλα αυτά γίνονται για την αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Και αυτή η αγάπη τα κατακτά όλα».
Πηγή: pravlive.org
