ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης (δεξιά) στα Ιεροσόλυμα

(Η ενασχόλησή μας με το θέμα του κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου Α', δεν μας αποκόπτει από την σημερινή πραγματικότητα και καθημερινότητα. Έτσι λοιπόν εκφράζουμε σήμερα, την αγωνία μας και τον πόνο μας για όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία και την πατρίδα μας).

Αυτές τις μέρες, γίνεται κυριολεκτικά πανικός. Οι αγρότες έχουν στήσει μπλόκα και κινδυνεύει η Ελλάδα να κοπεί στα δύο. Χιλιάδες πρόσφυγες αποβιβάζονται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, προωθούνται στην Αθήνα  και από εκεί πηγαίνουν προς τα σύνορα ακόμη και με τα πόδια… Δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη. Η υγεία βρίσκεται σε οριακό σημείο. Άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Από την άλλη πλευρά κλείνουν τα σύνορά μας για τους πρόσφυγες. Ο υπουργός εξωτερικών ανακαλεί την πρέσβειρα μας από την Αυστρία. Κακόβουλα δημοσιεύματα μιλάνε για άμεση πτώχευση.Η χώρα βρίσκεται σε κοινωνική αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Εκείνη που παντελώς ελλείπει είναι η Εκκλησία. Μα θα ισχυρισθούν κάποιοι, η Εκκλησία  σιτίζει τόσους ανθρώπους, έχει τόσες κοινωνικές δραστηριότητες. Αν εξαιρέσει κανείς μερικούς Αρχιερείς, που είχαν την ευαισθησία να πάνε στα μπλόκα των αγροτών, η υπόλοιπη διοικούσα Εκκλησία περί άλλα τυρβάζει.

Ο σταθμός της Πειραϊκής Εκκλησίας, τουλάχιστον δεκαπέντε μέρες τώρα, ασχολείται με την επέτειο συμπλήρωσης δεκαετίας, από την ενθρόνιση του κ. Σεραφείμ και την εορταστική εκδήλωση που έγινε γι αυτήν. 

Από την άλλη πλευρά, στις ιστοσελίδες της Ρομφαίας και του Αγιορείτικου Βήματος, διαβάζουμε για τα λαμπρά ονομαστήρια των Μητροπολιτών Ιερισσού και Φλωρίνης και την πλειάδα των Αρχιερέων, που τους επισκέφθηκαν και συλλειτούργησαν μαζί τους.

Διερωτώμαστε:  Τι προσφέρουν στον ελληνικό λαό τέτοιες ειδήσεις; Του εξυψώνουν το εκκλησιαστικό φρόνημα;  Ή αποδεικνύουν ότι εκτός από τους κοσμικούς , έχουμε και εκκλησιαστικούς  άρχοντες με την κοσμική έννοια του όρου. Είναι καιρός για τέτοιες πολυτέλειες; Εμείς θα περιμέναμε, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αντί για τέτοιες εκδηλώσεις, να ακούγαμε  π.χ. ότι ο Μητροπολίτης την ημέρα της εορτής του, λειτούργησε στον ναό του τοπικού νοσοκομείου και συνέφαγε  με τους νοσηλευόμενους ασθενείς. Και η Πειραϊκή Εκκλησία να μην απολογείται, γιατί δεν είχε προβλέψει να μπει video wall ,έξω από το Δημοτικό Θέατρο, για να καλύψει την εκδήλωση για την δέκατη επέτειο από την ενθρόνιση του Μητροπολίτη Πειραιώς!!!

Και θα περιμέναμε  (και περιμένουμε) μια ουσιαστική εκδήλωση σχετικά με την επικείμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο. Είναι θέματα αυτά με τα οποία ασχολείται; Γιατί δεν τολμά να αγγίξει θέματα βιοηθικής; Το ενδιαφέρον της φθάνει μόνο σε διοικητικά θέματα; Σε ποιόν ανήκουν οι νέες χώρες και το Κατάρ; Και λίγο πριν τη Σύνοδο να αποκαλύπτεται ένας  ακήρυχτος πόλεμος  ανάμεσα στον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών; Τι θα πρέπει να περιμένει ο πιστός  μετά από ένα τέτοιο γεγονός; Θα λάβει απαντήσεις σε ερωτήματα πίστης που τον βασανίζουν  ή θα μάθει  για την ανακατανομή της εκκλησιαστικής εξουσίας;

Η εποχή που ο απλός πιστός δεχόταν το ο,τιδήποτε αβασάνιστα και με πλήρη υποταγή, παρήλθε οριστικά. Αν η εκκλησία θέλει να εξακολουθήσει να παίζει τον ρόλο της σωστά πρέπει να αφουγκραστεί την αγωνία του απλού ποιμνίου.