Απάντηση - σοκ του κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου στους «Μακκαβαίους» για τον εγκλεισμό του
Ευλαβέστατε κ. Πολυγένη, αφού ευχαριστήσω θερμώς τόσον εσάς όσον και τον
αξιότιμον κ. Δημήτριον Ριζούλην διά την, ανάμεσα εις τα άλλα,
ανάδειξιν, προβολήν και διεργασίαν ενός τόσο σημαντικού θέματος διά την
Ορθοδοξίαν, της καταστάσεως δηλονότι που επικρατεί εις το Πατριαρχείον
Ιεροσολύμων, παρακαλώ, όπως δημοσιεύσητε το κάτωθι κείμενον, γεγραμμένον
εις το μονοτονικόν σύστημα προς διευκόλυνσίν σας, σχετικόν με την
προσωπικήν μου κατάστασιν και τας σχετικάς δηλώσεις και σχόλια που είδον
το φως της δημοσιότητος προσφάτως μέσω του υμετέρου εκκλησιασιαστικού
ειδησεογραφικού πρακτορείου και των βιντεοσκοπημένων εκπομπών Σας.
Από τον Φεβρουάριο του 2008 δεν μπορώ να εξέλθω από το κελλί μου στο Πατριαρχείο, το οποίο μου παραχωρήθηκε από της εποχής του Πατριάρχου Βενεδίκτου και στο οποίο συνέχισα να διαμένω και μετά την Πατριαρχική Εκλογή μου, και συνεχίζω με την δύναμι του Θεού και σήμερα.
Ο αποκλεισμός μου αυτός προς τον εξωτερικό χώρο και κόσμο και ο περιορισμός μου εντός του κελλίου μου και του προαυλείου αυτού χώρου, έγινε δύο μήνες μετά την αναγνώριση από το κράτος του Ισραήλ του Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ως Πατριάρχου, η οποία του δόθηκε μετά από πολιτικές πιέσεις Ελληνοαμερικανικών παραγόντων και της τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Μπακογιάννη προς το Ισραήλ, και αφού απαγορεύθηκε η είσοδος στο Πατριαρχείο δύο βοηθών μου Αρχιμανδριτών μελών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, του Ελληνοαμερικανού π. Χρυσοστόμου Μέζιλσον και του π. Ειρηναίου, που είχαν υπηρετήσει το Πατριαρχείο, υπεύθυνος στο Αγγλικό Τμήμα της Αρχιγραμματείας ο πρώτος, και Πρόεδρος των Οικονομικών Υπηρεσιών του Πατριαρχείου ο δεύτερος, επειδή δεν δέχθησαν να υπογράψουν έτοιμο κείμενο που το μοίραζε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, προς όλα τα μέλη του Πατριαρχείου, το οποίο και σας συναποστέλλω, που τους εξανάγκαζε να σταματήσουν κάθε επικοινωνία μαζί μου και να με ανανγωρίζουν έκτοτε ως μοναχό.
Από τότε δύο πρόσωπα, ο Κωνστανίνης κ. Αρίσταρχος και ο Θαβωρίου κ. Θεόφιλος κλείδωσαν τις δύο εξωτερικές σιδερένιες πόρτες, που οδηγούν στον προαύλιο χώρο του κελλιού μου.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι μπορώ να βγώ από το κελλί μου στον προαύλειο χώρο, όπου εκεί ευρίσκεται το Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, αλλά δεν έχω την δυνατότητα να εξέλθω του χώρου αυτού και να πάω σε άλλους χώρους του Πατριαρχείου ή έξω από Αυτό.
Επίσης δεν μπορώ να εισέλθω στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, ενώ είχα κλειδιά από την θύρα του Παρεκκλησίου αυτού, διότι έχουν τοποθετήσει στην πόρτα του λουκέτο του οποίου τα κλειδιά κατέχουν τα ίδια πρόσωπα, όπως και των δύο εξωτερικών θυρών.
Με την Χάρι του Θεού, μου φέρνουν τα προς το ζειν ευγενείς άνθρωποι της Παλαιάς Πόλης που με γνωρίζουν χρόνια, καθώς και κατά καιρούς Κύπριοι και Έλληνες Προσκυνητές, τα οποία και ανεβάζω στο κελλί με το καλάθι από την ταράτσα του κελλίου μου προς τον δρόμο του Πατριαρχείου.
Μετά την κρίση, από τον Μάϊο του 2005 και εξής, δεν μου δόθηκε το λεγόμενο τάσι, το δοχείο δηλαδή με το καθημερινό μεσημεριανό φαγητό, το οποίο ο κάθε Αγιοταφίτης που ζει εντός του Πατριαρχείου παίρνει από το κεντρικό μαγειρείο.
Εξάλλου, δεν μπορώ, και να έδιναν ακόμη φαγητό, να το πάρω από την κουζίνα, αφού οι εξωτερικές πόρτες, όπως σας ανέφερα είναι κλειστές, και δεν δύναμαι να φθάσω ως τον χώρο του Μαγειρείου.
Το Πατριαρχείο ανέκαθεν πληρώνει από το κεντρικό ταμείο την ύδρευση και τον ηλεκτρισμό κάθε χώρου εντός του Πατριαρχείου.
Απλώς έχει χαλάσει ο θερμοσίφωνας, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να μπορεί να μπει τεχνικός μέσα στο κελλί να τον επισκευάσει, και έτσι όλους τους χειμώνες ζεσταίνω νερό στην κουζίνα και το χρησιμοποιώ για κάθε χρήση σωματική και οικιακή.
Αφ’ ενός δεν επιτρέπουν την είσοδο σε οποιονδήποτε ακόμα και γιατρό να με επισκεφθεί ή οδοντίατρο, ήδη δεν μου έχει απομείνει ούτε ένα δόντι, λέγοντας ότι πέθανα, ότι δεν υπάρχω, ότι έχω φύγει, ή παραπέμπουν όσους θέλουν να με επισκεφθούν στον Κωνσταντίνης Αρίσταρχο, ο οποίος αφού ρωτήσει τον κ. Θεόφιλο, δεν απαντά καθόλου στους προσκυνητές ή αρνείται, ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες που δεν το επιτρέπουν, αφ’ ετέρου κι αν ανοίξουν τις εξωτερικές θύρες για να εξέλθω του Πατριαρχείου, κανείς δεν διασφαλίζει την ελεύθερή μου επάνοδο στο κελλί.
Ως προς το τελευταίο αυτό, επειδή τόσα ειπώθηκαν, ότι δεν ισχύει, και ότι αποτελεί φόβο μου, έχω να καταθέσω ότι, σε σχετική ερώτηση της Προέδρου του Εφετείου Λαρίσης στον κατηγορούμενο Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχο σε δίκη λόγω συκοφαντικής δυσφημίσεως του Αγαπητού και Φιλτάτου από πολλών ετών όντως Αγιοταφίτου Αρχιμανδρίτου κ. Διονυσίου, Ηγουμένου διατελέσαντος της Μονής Τιμίου Σταυρού και Σχολάρχου Ιεροσολύμων, ότι δηλαδή αν ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εξέλθει του Πατριαρχείου, θα δύναται να επιστρέψει, ο κ. Αρίσταρχος απάντησε ότι εκεί υπάρχει ένα θέμα, και ότι αυτό δεν είναι βέβαιο.
Σύμφωνα με τα όσα σας ανέφερα ήδη, αβίαστα μπορεί να καταλάβει ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς μου συνιστούν ένα είδος κρατήσεώς μου και ταπεινωτικής έως απάνθρωπης μεταχειρίσεώς μου, αφού η πρόσβασίς μου με τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του Πατριαρχείου είναι αποκλεισμένη.
Μία φορά, ομάδα εντοπίων αραβοφώνων, κατέφυγε στα δικαστήρια για να πάρει άδεια εισόσου να με επισκεφθεί, επειδή ο κ. Θεόφιλος αρνείτο να τους το επιτρέψει, επικαλούμενος το άσυλο και την αυτοδιοίκηση του Πατριαρχείου, και το δικαστήριο έδωσε άδεια, παρά την θέληση του κ. Θεοφίλου, και έτσι η ομάδα των προσκυνητών με επισκέφθηκε.
Η ομάδα αυτή είχε ζητήσει την επέμβαση της Ισραηλινής Αστυνομίας προηγουμένως, πριν απευθυνθεί στο δικαστήριο, η οποία επικαλέσθηκε, ότι είναι εσωτερικό θέμα του Πατριαρχείου.
Τώρα, ο κ. Θεόφιλος και ο Κωνσταντίνης Αρίσταρχος ισχυρίζονται ότι την ευθύνη των επισκέψεων έχει η Ισραηλινή Αστυνομία! Λέγει ο Κύριος «εκ του στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε» (Λουκ. 19, 22).
Μόνο αν κάποιος είναι φυλακισμένος ή είναι υπό κράτηση ή υπό ειδικές συνθήκες περιορισμού της ελευθερίας του, έχει η αστυνομία την ευθύνη για την μετακίνηση αυτού του ατόμου η την σε αυτό επισκεψιμότητα, εκτός αν ως Πατριάρχης χρήζω της συμπαραστάσεως της κρατικής αστυνομίας για την διασφάλιση της μετακινήσεώς μου ή της σωματικής ακεραιότητός μου. Ας μας πουν, τί εκ των δύο συμβαίνει εδώ; τρίτο δεν χωρεί.
Ευχόμενος πάσαν από Θεού καρποφορίαν εις το έργον υμών και πλουσίαν την Χάριν του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου εφ’ υμών, των υμετέρων συνεργατών και της οικογενείας υμών,
Από τον Φεβρουάριο του 2008 δεν μπορώ να εξέλθω από το κελλί μου στο Πατριαρχείο, το οποίο μου παραχωρήθηκε από της εποχής του Πατριάρχου Βενεδίκτου και στο οποίο συνέχισα να διαμένω και μετά την Πατριαρχική Εκλογή μου, και συνεχίζω με την δύναμι του Θεού και σήμερα.
Ο αποκλεισμός μου αυτός προς τον εξωτερικό χώρο και κόσμο και ο περιορισμός μου εντός του κελλίου μου και του προαυλείου αυτού χώρου, έγινε δύο μήνες μετά την αναγνώριση από το κράτος του Ισραήλ του Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ως Πατριάρχου, η οποία του δόθηκε μετά από πολιτικές πιέσεις Ελληνοαμερικανικών παραγόντων και της τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Μπακογιάννη προς το Ισραήλ, και αφού απαγορεύθηκε η είσοδος στο Πατριαρχείο δύο βοηθών μου Αρχιμανδριτών μελών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, του Ελληνοαμερικανού π. Χρυσοστόμου Μέζιλσον και του π. Ειρηναίου, που είχαν υπηρετήσει το Πατριαρχείο, υπεύθυνος στο Αγγλικό Τμήμα της Αρχιγραμματείας ο πρώτος, και Πρόεδρος των Οικονομικών Υπηρεσιών του Πατριαρχείου ο δεύτερος, επειδή δεν δέχθησαν να υπογράψουν έτοιμο κείμενο που το μοίραζε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, προς όλα τα μέλη του Πατριαρχείου, το οποίο και σας συναποστέλλω, που τους εξανάγκαζε να σταματήσουν κάθε επικοινωνία μαζί μου και να με ανανγωρίζουν έκτοτε ως μοναχό.
Από τότε δύο πρόσωπα, ο Κωνστανίνης κ. Αρίσταρχος και ο Θαβωρίου κ. Θεόφιλος κλείδωσαν τις δύο εξωτερικές σιδερένιες πόρτες, που οδηγούν στον προαύλιο χώρο του κελλιού μου.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι μπορώ να βγώ από το κελλί μου στον προαύλειο χώρο, όπου εκεί ευρίσκεται το Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, αλλά δεν έχω την δυνατότητα να εξέλθω του χώρου αυτού και να πάω σε άλλους χώρους του Πατριαρχείου ή έξω από Αυτό.
Επίσης δεν μπορώ να εισέλθω στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, ενώ είχα κλειδιά από την θύρα του Παρεκκλησίου αυτού, διότι έχουν τοποθετήσει στην πόρτα του λουκέτο του οποίου τα κλειδιά κατέχουν τα ίδια πρόσωπα, όπως και των δύο εξωτερικών θυρών.
Με την Χάρι του Θεού, μου φέρνουν τα προς το ζειν ευγενείς άνθρωποι της Παλαιάς Πόλης που με γνωρίζουν χρόνια, καθώς και κατά καιρούς Κύπριοι και Έλληνες Προσκυνητές, τα οποία και ανεβάζω στο κελλί με το καλάθι από την ταράτσα του κελλίου μου προς τον δρόμο του Πατριαρχείου.
Μετά την κρίση, από τον Μάϊο του 2005 και εξής, δεν μου δόθηκε το λεγόμενο τάσι, το δοχείο δηλαδή με το καθημερινό μεσημεριανό φαγητό, το οποίο ο κάθε Αγιοταφίτης που ζει εντός του Πατριαρχείου παίρνει από το κεντρικό μαγειρείο.
Εξάλλου, δεν μπορώ, και να έδιναν ακόμη φαγητό, να το πάρω από την κουζίνα, αφού οι εξωτερικές πόρτες, όπως σας ανέφερα είναι κλειστές, και δεν δύναμαι να φθάσω ως τον χώρο του Μαγειρείου.
Το Πατριαρχείο ανέκαθεν πληρώνει από το κεντρικό ταμείο την ύδρευση και τον ηλεκτρισμό κάθε χώρου εντός του Πατριαρχείου.
Απλώς έχει χαλάσει ο θερμοσίφωνας, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να μπορεί να μπει τεχνικός μέσα στο κελλί να τον επισκευάσει, και έτσι όλους τους χειμώνες ζεσταίνω νερό στην κουζίνα και το χρησιμοποιώ για κάθε χρήση σωματική και οικιακή.
Αφ’ ενός δεν επιτρέπουν την είσοδο σε οποιονδήποτε ακόμα και γιατρό να με επισκεφθεί ή οδοντίατρο, ήδη δεν μου έχει απομείνει ούτε ένα δόντι, λέγοντας ότι πέθανα, ότι δεν υπάρχω, ότι έχω φύγει, ή παραπέμπουν όσους θέλουν να με επισκεφθούν στον Κωνσταντίνης Αρίσταρχο, ο οποίος αφού ρωτήσει τον κ. Θεόφιλο, δεν απαντά καθόλου στους προσκυνητές ή αρνείται, ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες που δεν το επιτρέπουν, αφ’ ετέρου κι αν ανοίξουν τις εξωτερικές θύρες για να εξέλθω του Πατριαρχείου, κανείς δεν διασφαλίζει την ελεύθερή μου επάνοδο στο κελλί.
Ως προς το τελευταίο αυτό, επειδή τόσα ειπώθηκαν, ότι δεν ισχύει, και ότι αποτελεί φόβο μου, έχω να καταθέσω ότι, σε σχετική ερώτηση της Προέδρου του Εφετείου Λαρίσης στον κατηγορούμενο Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχο σε δίκη λόγω συκοφαντικής δυσφημίσεως του Αγαπητού και Φιλτάτου από πολλών ετών όντως Αγιοταφίτου Αρχιμανδρίτου κ. Διονυσίου, Ηγουμένου διατελέσαντος της Μονής Τιμίου Σταυρού και Σχολάρχου Ιεροσολύμων, ότι δηλαδή αν ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εξέλθει του Πατριαρχείου, θα δύναται να επιστρέψει, ο κ. Αρίσταρχος απάντησε ότι εκεί υπάρχει ένα θέμα, και ότι αυτό δεν είναι βέβαιο.
Σύμφωνα με τα όσα σας ανέφερα ήδη, αβίαστα μπορεί να καταλάβει ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς μου συνιστούν ένα είδος κρατήσεώς μου και ταπεινωτικής έως απάνθρωπης μεταχειρίσεώς μου, αφού η πρόσβασίς μου με τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του Πατριαρχείου είναι αποκλεισμένη.
Μία φορά, ομάδα εντοπίων αραβοφώνων, κατέφυγε στα δικαστήρια για να πάρει άδεια εισόσου να με επισκεφθεί, επειδή ο κ. Θεόφιλος αρνείτο να τους το επιτρέψει, επικαλούμενος το άσυλο και την αυτοδιοίκηση του Πατριαρχείου, και το δικαστήριο έδωσε άδεια, παρά την θέληση του κ. Θεοφίλου, και έτσι η ομάδα των προσκυνητών με επισκέφθηκε.
Η ομάδα αυτή είχε ζητήσει την επέμβαση της Ισραηλινής Αστυνομίας προηγουμένως, πριν απευθυνθεί στο δικαστήριο, η οποία επικαλέσθηκε, ότι είναι εσωτερικό θέμα του Πατριαρχείου.
Τώρα, ο κ. Θεόφιλος και ο Κωνσταντίνης Αρίσταρχος ισχυρίζονται ότι την ευθύνη των επισκέψεων έχει η Ισραηλινή Αστυνομία! Λέγει ο Κύριος «εκ του στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε» (Λουκ. 19, 22).
Μόνο αν κάποιος είναι φυλακισμένος ή είναι υπό κράτηση ή υπό ειδικές συνθήκες περιορισμού της ελευθερίας του, έχει η αστυνομία την ευθύνη για την μετακίνηση αυτού του ατόμου η την σε αυτό επισκεψιμότητα, εκτός αν ως Πατριάρχης χρήζω της συμπαραστάσεως της κρατικής αστυνομίας για την διασφάλιση της μετακινήσεώς μου ή της σωματικής ακεραιότητός μου. Ας μας πουν, τί εκ των δύο συμβαίνει εδώ; τρίτο δεν χωρεί.
Ευχόμενος πάσαν από Θεού καρποφορίαν εις το έργον υμών και πλουσίαν την Χάριν του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου εφ’ υμών, των υμετέρων συνεργατών και της οικογενείας υμών,
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΄βιε΄ Μαρτίου ι΄
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Α΄
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
