Ιεροί Κανόνες, ανίερο κληροδότημα
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα έχουν περάσει που ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος ολοκλήρωσε την επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας. Θυμίζουμε γι’ αυτόν ότι στις 23.05.2005 και κατά την άφιξή του στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως, ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας, ερωτηθείς για τον χαρακτήρα της Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης, είχε απαντήσει ότι «είναι κανονική διότι την ζήτησε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων», ενώ σημείωνε πως «η ρωσική Εκκλησία προσωρινά διέκοψε τη μνημόνευση του Πατριάρχη κ. Ειρηναίου μετά την επιστολή της πλειοψηφίας της Ιεράς Συνόδου» (Ελεύθερος Τύπος & Ελευθεροτυπία, 24.05.2005).
Όμως ποια «Ιερά Σύνοδο» και ποια «πλειοψηφία» εννοούσε;
Άραγε αυτή την «Ιερά Σύνοδο» που δεν είχε Πρώτον γιατί τον εγκατέλειψε αλλά όρισε τριμελή διοικούσα επιτροπή; Ή μήπως «πλειοψηφία» εκείνη που αυτοσχηματίστηκε, αποσχισθείσα από τον Πατριάρχη Πρόεδρό της, φατριάσασα χωρίς καν να συντρέχουν και οι από τον ιορδανικό νόμο του 1958–άρθρο 27 προβλεπόμενοι συγκεκριμένοι λόγοι «αιρετικής εκτροπής ή σωματικής ανεπάρκειας ή πνευματικής ασθένειας», όπως ακριβώς διατυπώνεται και στη γνωμοδότηση του επί σειρά ετών Καθηγητή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και του Κανονικού Δικαίου της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Βλάσιου Φειδά που έχουμε ήδη ολόκληρη αναρτήσει;
Έχοντας εντρυφήσει στην φαναριώτικη διπλωματία η δήλωση του επίδοξου (τότε Μητροπολίτη Σμολένσκ & Καλίνιγκραντ) Κύριλλου ήταν μια τακτική σκοπιμότητας. Όπως ανέφερε τότε δημοσίευμα «η ομόδοξη Ρωσία επιθυμούσε να εκμεταλλευτεί την κρίση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ώστε να πετύχει την εκκλησιαστική διείσδυσή της στους Αγίους Τόπους» (Η Βραδυνή, 01.08.2005).
Μάλιστα, ένα άλλο χριστιανικό έντυπο, η εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας» (Ιούλιος-Αύγουστος 2006) τόνιζε πως δεν ήταν καθόλου τυχαία η προσκυνηματική περιήγηση του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν το Πάσχα του 2005 στις τρεις κρατικές οντότητες (Ισραήλ, Παλαιστινιακή Αρχή και Ιορδανία), η οποία συνέπεσε με τον αλληλοσπαραγμό στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Τότε είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τον Πατριάρχη Ειρηναίο, επικαλούμενος τις εσωτερικές διενέξεις της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, όπως ισχυρίστηκε.
Ωστόσο, στις επαφές και συνομιλίες του με τους Ισραηλινούς φέρεται να διατύπωσε αίτημα ένταξης στη δικαιοδοσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Μόσχας των 300-600 χιλιάδων Εβραίων Ορθοδόξων που μετέβησαν εκεί εκ Ρωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη εικόνα που εξέπεμπε η Σιωνίτιδα Εκκλησία.
Σε αυτή τη δίχως αναστολές παρασκηνιακή διπλωματία είναι πια κοινό μυστικό πως στο βωμό των συμφερόντων του Πατριαρχείου Μόσχας, ρόλο Ιφιγένειας είχε ο Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος παρότι υπήρξε από τους πρώτους που έσπευσε (με το δικηγόρο του Γιώργο Αλφαντάκη και τον Αρχιεπίσκοπο Τιβεριάδος Αλέξιο) να αξιοποιήσει τηλεοπτικά τον κύκλο αποκαλύψεων στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, εναντίον του Πατριάρχη Ειρηναίου.
Οι Ρώσοι αν και πάντα ανταγωνίζονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο, συναίνεσαν δεδομένων των ετερόκλητων συμμαχιών στην (αντικανονική) ανάδειξη του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου Θεόφιλου, ο οποίος για τις ανάγκες μόνον των Ρώσων προσκυνητών της Αγίας Γης τους κληροδότησε-μεταβίβασε (λες και ήταν περιουσιακό του στοιχείο) 10 στρέμματα στην Ανατολική Όχθη του Ιορδάνου ποταμού με «ειδικόν εκκλησιαστικόν αμετάβλητον εις το μέλλον καθεστώς» ισχυροποιώντας τις σχέσεις του με το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας αλλά και την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τα προαναφερθέντα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανήκουν στο παρελθόν αν δεν εξακολουθούσαν να σκανδαλίζουν ακόμη και μέχρι σήμερα.
Επιπλέον, «η καμήλα δεν κοιτάει τη δική της καμπούρα» και στην περίπτωση του νυν Πατριάρχη Μόσχας η παροιμία φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα.
Και το εξηγούμε αυτό, αναπαράγοντας την είδηση της «Moscow Times» (δες περιοδικό «Τρίτο Μάτι», Φεβρουάριος 1997, σελ. 5) ότι το τμήμα Εξωτερικών του Πατριαρχείου Μόσχας την περίοδο 1994–1996 ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας καπνού με συνολικά 10.000 τόνους τσιγάρων, τα οποία αντιστοιχούσαν σε οκτώ δις τσιγάρα! Το 10% από αυτά καταναλώθηκε στη Ρωσία. Μάλιστα το εμπόρευμα μπήκε στη χώρα με το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» (!) γεγονός που σημαίνει ότι ο εισαγωγέας δεν πλήρωσε $40.000.000 από φόρους.
Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της ρωσικής Εκκλησίας ήταν τότε ο Κύριλλος, ο οποίος για την συγκεκριμένη υπόθεση ουδέποτε έδωσε τις απαραίτητες διευκρινίσεις στην Κρατική Επιτροπή Ανθρωπιστικής Βοήθειας.
1. Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν: Ξεκίνησε την καριέρα του στην KGB, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες των φοιτητών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης – άλλοτε Λένινγκραντ.
2. Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος: Το δεύτερο ισχυρό πρόσωπο μετά τον πρόεδρο Πούτιν στην Ιεραρχία του νέου Ρωσικού κράτους. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Λένινγκραντ και σύμφωνα με Ρώσους δημοσιογράφους–ερευνητές ήταν στέλεχος της KGB με το ψευδώνυμο «Mikhailov».
3. Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Θεόφιλος: σύμφωνα με την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια orthodoxwiki ο αντικανονικά εκλεγμένος στον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων είναι ξάδερφος του πρώην επικεφαλής της CIA Τζόρτζ Τένετ. Η συγκεκριμένη πληροφορία στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia παραμένει με την ένδειξη “citation needed”.
Υ.Γ. 1: Το Μάιο του 2007 στο προσκύνημα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη «γή της Καππαδοκίας» όπου τελέστηκαν ιερές ακολουθίες σε Εκκλησίες της Σινασού και της Αραβισσού συνόδευσε και συλλειτούργησε μαζί του ο τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ Κύριλλος. «Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που έγινε στο ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ο Ρώσος Μητροπολίτης μνημόνευσε τον συλλειτουργό του Πατριάρχη Βαρθολομαίο με τον πλήρη εκκλησιαστικό του τίτλο, ως Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη, υπερβαίνοντας το εκκλησιαστικό ρωσικό τυπικό που απαιτούσε να τον μνημονεύσει μόνο ως Πατριάρχη. Δεν θέλησε να αφήσει καμία αμφιβολία για τη θέση την οποία αποδίδει η Ρωσική Εκκλησία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο». Σχετικά διαβάστε την είδηση:
Υ.Γ. 2:
Υ.Γ. 3:
Όμως ποια «Ιερά Σύνοδο» και ποια «πλειοψηφία» εννοούσε;
Άραγε αυτή την «Ιερά Σύνοδο» που δεν είχε Πρώτον γιατί τον εγκατέλειψε αλλά όρισε τριμελή διοικούσα επιτροπή; Ή μήπως «πλειοψηφία» εκείνη που αυτοσχηματίστηκε, αποσχισθείσα από τον Πατριάρχη Πρόεδρό της, φατριάσασα χωρίς καν να συντρέχουν και οι από τον ιορδανικό νόμο του 1958–άρθρο 27 προβλεπόμενοι συγκεκριμένοι λόγοι «αιρετικής εκτροπής ή σωματικής ανεπάρκειας ή πνευματικής ασθένειας», όπως ακριβώς διατυπώνεται και στη γνωμοδότηση του επί σειρά ετών Καθηγητή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και του Κανονικού Δικαίου της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Βλάσιου Φειδά που έχουμε ήδη ολόκληρη αναρτήσει;
Έχοντας εντρυφήσει στην φαναριώτικη διπλωματία η δήλωση του επίδοξου (τότε Μητροπολίτη Σμολένσκ & Καλίνιγκραντ) Κύριλλου ήταν μια τακτική σκοπιμότητας. Όπως ανέφερε τότε δημοσίευμα «η ομόδοξη Ρωσία επιθυμούσε να εκμεταλλευτεί την κρίση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ώστε να πετύχει την εκκλησιαστική διείσδυσή της στους Αγίους Τόπους» (Η Βραδυνή, 01.08.2005).
Μάλιστα, ένα άλλο χριστιανικό έντυπο, η εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας» (Ιούλιος-Αύγουστος 2006) τόνιζε πως δεν ήταν καθόλου τυχαία η προσκυνηματική περιήγηση του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν το Πάσχα του 2005 στις τρεις κρατικές οντότητες (Ισραήλ, Παλαιστινιακή Αρχή και Ιορδανία), η οποία συνέπεσε με τον αλληλοσπαραγμό στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Τότε είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τον Πατριάρχη Ειρηναίο, επικαλούμενος τις εσωτερικές διενέξεις της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, όπως ισχυρίστηκε.
Ωστόσο, στις επαφές και συνομιλίες του με τους Ισραηλινούς φέρεται να διατύπωσε αίτημα ένταξης στη δικαιοδοσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Μόσχας των 300-600 χιλιάδων Εβραίων Ορθοδόξων που μετέβησαν εκεί εκ Ρωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη εικόνα που εξέπεμπε η Σιωνίτιδα Εκκλησία.
 |
| Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος: Το 2005 έβλεπε μόνο τις υποτιθέμενες ανίερες πωλήσεις και δεν είδε τη ρωσική νοσηρή διπλωματία |
Σε αυτή τη δίχως αναστολές παρασκηνιακή διπλωματία είναι πια κοινό μυστικό πως στο βωμό των συμφερόντων του Πατριαρχείου Μόσχας, ρόλο Ιφιγένειας είχε ο Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος παρότι υπήρξε από τους πρώτους που έσπευσε (με το δικηγόρο του Γιώργο Αλφαντάκη και τον Αρχιεπίσκοπο Τιβεριάδος Αλέξιο) να αξιοποιήσει τηλεοπτικά τον κύκλο αποκαλύψεων στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, εναντίον του Πατριάρχη Ειρηναίου.
Οι Ρώσοι αν και πάντα ανταγωνίζονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο, συναίνεσαν δεδομένων των ετερόκλητων συμμαχιών στην (αντικανονική) ανάδειξη του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου Θεόφιλου, ο οποίος για τις ανάγκες μόνον των Ρώσων προσκυνητών της Αγίας Γης τους κληροδότησε-μεταβίβασε (λες και ήταν περιουσιακό του στοιχείο) 10 στρέμματα στην Ανατολική Όχθη του Ιορδάνου ποταμού με «ειδικόν εκκλησιαστικόν αμετάβλητον εις το μέλλον καθεστώς» ισχυροποιώντας τις σχέσεις του με το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας αλλά και την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τα προαναφερθέντα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανήκουν στο παρελθόν αν δεν εξακολουθούσαν να σκανδαλίζουν ακόμη και μέχρι σήμερα.
Επιπλέον, «η καμήλα δεν κοιτάει τη δική της καμπούρα» και στην περίπτωση του νυν Πατριάρχη Μόσχας η παροιμία φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα.
Και το εξηγούμε αυτό, αναπαράγοντας την είδηση της «Moscow Times» (δες περιοδικό «Τρίτο Μάτι», Φεβρουάριος 1997, σελ. 5) ότι το τμήμα Εξωτερικών του Πατριαρχείου Μόσχας την περίοδο 1994–1996 ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας καπνού με συνολικά 10.000 τόνους τσιγάρων, τα οποία αντιστοιχούσαν σε οκτώ δις τσιγάρα! Το 10% από αυτά καταναλώθηκε στη Ρωσία. Μάλιστα το εμπόρευμα μπήκε στη χώρα με το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» (!) γεγονός που σημαίνει ότι ο εισαγωγέας δεν πλήρωσε $40.000.000 από φόρους.
Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της ρωσικής Εκκλησίας ήταν τότε ο Κύριλλος, ο οποίος για την συγκεκριμένη υπόθεση ουδέποτε έδωσε τις απαραίτητες διευκρινίσεις στην Κρατική Επιτροπή Ανθρωπιστικής Βοήθειας.
1. Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν: Ξεκίνησε την καριέρα του στην KGB, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες των φοιτητών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης – άλλοτε Λένινγκραντ.
2. Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος: Το δεύτερο ισχυρό πρόσωπο μετά τον πρόεδρο Πούτιν στην Ιεραρχία του νέου Ρωσικού κράτους. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Λένινγκραντ και σύμφωνα με Ρώσους δημοσιογράφους–ερευνητές ήταν στέλεχος της KGB με το ψευδώνυμο «Mikhailov».
3. Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Θεόφιλος: σύμφωνα με την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια orthodoxwiki ο αντικανονικά εκλεγμένος στον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων είναι ξάδερφος του πρώην επικεφαλής της CIA Τζόρτζ Τένετ. Η συγκεκριμένη πληροφορία στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia παραμένει με την ένδειξη “citation needed”.
Υ.Γ. 1: Το Μάιο του 2007 στο προσκύνημα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη «γή της Καππαδοκίας» όπου τελέστηκαν ιερές ακολουθίες σε Εκκλησίες της Σινασού και της Αραβισσού συνόδευσε και συλλειτούργησε μαζί του ο τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ Κύριλλος. «Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που έγινε στο ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ο Ρώσος Μητροπολίτης μνημόνευσε τον συλλειτουργό του Πατριάρχη Βαρθολομαίο με τον πλήρη εκκλησιαστικό του τίτλο, ως Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη, υπερβαίνοντας το εκκλησιαστικό ρωσικό τυπικό που απαιτούσε να τον μνημονεύσει μόνο ως Πατριάρχη. Δεν θέλησε να αφήσει καμία αμφιβολία για τη θέση την οποία αποδίδει η Ρωσική Εκκλησία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο». Σχετικά διαβάστε την είδηση:
 |
| Στύλος Ορθοδοξίας, Μάιος 2007, σελ. 25 & Ελευθεροτυπία 17.05.2007 |
Υ.Γ. 2:
 |
| Για περισσότερα δες «Επίσημο Τριμηνιαίο Περιοδικό του Οικουμενικού Πατριαρχείου - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2003) |
Υ.Γ. 3:
 |
| Πηγή «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 08.06.2008» |
